YUSUF YAVUZYILMAZ / ARAŞTIRMACI
Modernizm, sistemleştirdiği evren, toplum ve tarih anlayışıyla bir yeryüzü cenneti yaratma amacıyla ortaya çıkmış felsefi,siyasi ve ideolojik tasarımdır. Bacon ve Descartes felsefeleriyle temelleri atılan modernizm düşüncesi; Newton'un mekanik evren tasarımı, Spencer'in sosyolojisi ve Freud'un psikolojisi ile dünya çapında etkin bir proje haline geldi. Modernizmin tarih anlayışının anahtar kavramı ilerleme kavramıdır. İlerleme düşüncesine göre bugün dünden, dün bir önceki günden daha ileri düzeydedir ve daha iyidir. Modernizmin epistemolojik temeli ise rasyonalizme dolayısı ile aydınlanma düşüncesine dayanır. Aydınlanmanın en önemli düşünürü olan Kant aydınlanmayı "insanoğlunun kendi hatası ile düştüğü olumsuz durumdan kurtulması" olarak tanımlar. Burada dikkat edilmesi gereken, insanın bu durumdan yalnız aklını referans alarak kurtulabileceği noktasıdır. Aydınlanmanın tasvir ettiği akıl, gerçeği başka hiçbir şeye ihtiyaç duymadan bilebilecek tek kaynaktır. Aklın dışında, üstünde ve ötesinde gerçek hakkında bize rehberlik edecek hiçbir bilgi kaynağı yoktur. Bu anlamda aydınlanma temeline dayanan modernizm, dini bilginin dayanağı olan vahyi bilgi kaynağı olmaktan çıkarmıştır.

Modernizmin tarih anlayışının doğal sonucu olarak din, geçmiş zamanlarda kalan arkaik bir bilgi yığını olarak görülmüştür. Bu anlamda din ve modernizm arasında derin ve giderilmesi mümkün olmayan bir uzlaşmazlık vardır. Ancak modernizmi asıl sıkıntıya sokan faktör kendi iddialarını gerçekleştirmede ortaya çıkan yetersizliklerdir. Özellikle 20. yüzyılda ortaya çıkan etnik, dini ve bölgesel çatışmalar, modernizmin hedeflediği "mutlu dünya" özlemini gerçekleştirmekten uzaktır Modernist politikalar ekonomik yönden de dünya ölçeğinde büyük bir dengesizliğe yol açmıştır. Dünya zengin kuzey ülkeleri ile fakir güney ülkeleri arasında ikiye bölünmüştür. Ayrıca sürdürülen politikalar zengin ve fakir ülkeler arasındaki farkı açmakta, böylece fakirleşen insanların sisteme karşı öfkesi giderek artmaktadır.

Sevginin içi boşaltıldı

NAİF KARABATAK / YAZAR
Teknolojinin gelişmesiyle birlikte, ülkeler arasındaki sınırlar kalktı. Sevgi, aşk dejenere oldu. Şimdi mevsimlik sevgilerimiz ve aşklarımız revaçta.

Aşkınderin anlamını yitirdik. Ferhatları, Şirinlerin yaşadığı aşkı, aşktaki o varılmaz yüceliği kaybettik. Aşkı; o kadar basite indirgedik ki, sadece güzellik ve cinsellik olarak kabullenmeye başladık.

Ama öyle mi?

En ulvi, en kutsal, en kavuşulmaz ve aynı zamanda yanı başımızdadır da aşk. Aşk her an, her zaman, her yerde karşımıza çıkabilir. Önemli olan aşkı kalbimizle, beynimizle birleştirerek, ona içten, samimi bir hoş geldin diyebilmektedir.

Aşkı layık olduğu yere oturtmamız lazım. Aşkı öldürmeye, süründürmeye hiç kimsenin hakkı yoktur.

Yaz aşkları, ah yaz aşkları diye inlemektense "ah ölümsüz aşkım" demeyi özlüyorum. Aşkları mecnunlaştırmalı, Leylalaştırmalı, Ferhatlaştırmalı, Şirinleştirmeliyiz artık. Aşkı yaşamalıyız. Aşkı yaşatmalıyız. Geleceğimiz buna bağlı çünkü. Her güzel şeyin arkasında sevgi vardır.

Yeni Mecnunlar, Leylalar mı arayalım, yoksa onlar yanı başımızda da bizler mi görmüyoruz. Bakmayı bilmiyoruz aslında. Herkesin bir mecnunu ve bir Leyla'sı vardır. Kalbimize sormasını, kalbimizle konuşmasını öğrendiğimiz zaman Mecnunu ve Leyla'yı bulacağız. O zaman aşkın o anlatılmaz anlamına biz de bir anlam katacağız.

Türkiye'den tarihi adım

MUSTAFA KÖKER / ARAŞTIRMACI
Uluslararası alanda ve hemen hemen her zeminde Türkiye'nin önüne konan sözde "Ermeni soykırımı" iddiaları, artık anıt dikmelere kadar vardırıldı, biliyorsunuz.

Fransa'nın izni ile Paris'in ortalık yerine dikilen anıtın kaidesine, geçen yüzyılın başında Osmanlı devletinin son döneminde Ermenilere soykırım yapıldığı iddiası yazıldı. Böylelikle bu iddia, resmi kayıtlara geçirilmekle kalmadı, deyim yerindeyse sokak başlarına kadar yayıldı. Yani bir bakıma, gelecekte Türkiye'yi yargılamaya kadar gidecek bir sürecin adımlarından biri daha atılmış oldu.

Ermeni "diasporası"nın soykırım suçlamaları başta ABD olmak üzere batılı ülkelerde küçümsenmeyecek bir destek buldu. Buna karşın, Türkiye'nin sözkonusu suçlamalara verdiği cevaplar, savunmanın ötesine geçmedi. Türkiye'nin diplomatik ve bilimsel alanlardaki bütün çabalarına rağmen, Ermeni diasporasının iddiaları uluslararası camiada destek buldu. Bu iddiaların nihai hedefi, Türkiye'yi savaş yıllarında yaşanan olayların sorumlusu haline getirip, sanık sandalyesine taşımak ve uluslararası mahkeme önüne çıkarararak, geriye dönük hak tazminine kadar götürmek.

Oysa, başta Osmanlı arşivleri olmak üzere bir çok kaynaktan elde edilen bilgiler, uzman tarihçiler tarafından bilimsel verilerle ortaya kondu, tartışıldı. Sistemli bir entelijans faaliyeti ile Türkiye bir kıskaca sokulmak isteniyor.

Ve Türkiye harekete geçti

İşte gelinen bu noktada Ankara da önemli bir adım attı! Çeşitli üniversitelerde görev yapan ehliyetli bir grup bilim adamı, Türkiye'yi suçlu sandalyesine götürecek Ermeni diasporası kaynaklı iddialara karşı yeni bir strateji belirledi. Herbiri kendi alanında başarısını ortaya koymuş bu bilim adamları grubu, aynı anda dünyanın önemli merkezlerinde görevler üstlendi.

Amerika, İngiltere, Fransa, Almanya ve İsviçre devlet arşivlerinde çalışmaya başlayan bilim adamları, bugüne kadar yapılmış çalışmalardan farklı bir araştırma gerçekleştirdi. Şimdiye kadar yapılan çalışmalar, Osmanlı İmparatorluğu'nun Birinci Dünya Savaşı'nda Ermeni vatandaşlarına "Tehcir" (Göç ettirme) politikası uyguladığı, yaşanan talihsizliklerin bu nedenle soykırım kapsamına alınamayacağını ispata yönelikti.

Bilim adamlarının oluşturduğu çalışma grubu, farklı bir çıkış noktasından hareketle, ikinci dünya savaşı yıllarında hayatını kaybettiği iddia edilen Ermeni nüfusunu değil, o tarihte Anadolu'da yaşayan toplam Ermeni nüfusunu araştırdı. Mevcut araştırmada yerli kaynaklardan değil, batılı ülkelerin kaynaklarından yararlanıldı. Çalışmayı gerçekleştiren grup, elde edilen belgelerin Türkiye'yi bu beladan kurtaracak kadar önemli olduğundan da emin.

Bilim budur işte. Bilim, hele haklının elinde bir adalet silahı olabilir diyenler haksız değillermiş, değil mi?