Gurbette işçi olmak gerçekten zor zenaat. Bir çeşit ikiye bölünmüş ruh hâli yaşamak gibi bir şey bu. Memlekette akraba ve dostlarla geçirilen neşe dolu anların üzerinden yalnızca birkaç saat geçtikten sonra, Frankfurt, Stuttgart, Köln ya da Düsseldorf Havalimanları'nda donuk bakışlı bir polisin yorgun pasaportunuzdaki çalışma iznini inatla uzun uzun incelemesine ve yanınızdaki çantalara ilişkin bıktırıcı sorular sormasına muhatap olmak bu ikili hayatın ayrılmaz bir parçası olsa gerek. Öyle görünüyor ki, adlarını bilemediğimiz bu amca ve teyze yıllardır tekrar edegeldikleri memleket-gurbet arası uçuşlarda artık olayı tamamen çayıra salmış, kendilerini de Mevlâ'nın kayırmasına teslim etmişler. Ramazan'ın ve özenle tutulan oruçların da etkisiyle, karı-koca yanyana, hafiften bir 'kestirme' vaziyeti de sözkonusu tabiî. Gerçi uçuşa henüz saatler var, ama ne gam! Onların uçuşu birazcık erken başlamış. Sevimli ikili "Uçuş Bilgileri" tabelasının altındalar, ancak bu malumâta fazla ihtiyaçları olduğu da söylenemez doğrusu. Atatürk Havalimanı Dış Hatlar Salonu'nda memleketteki son saatlerini geçirirken, zaten çoktan 'havalanmışlar'. Muhtemelen, geride bırakacakları ve onlar için özel olan topraklarda son bir kez daha geziyorlar. Bu güzel bayram gününde "Yüce Allah hiç kimseyi sevdiklerinden ve toprağından ayrı koymasın" diyor, bütün Türkiye'nin ve gurbette ekmek kavgası veren yurttaşlarımızın Ramazan Bayramı'nı gönülden kutluyoruz.