Hükümetlerin medya ile ilişkilerde bir antipati marjı bırakmalar ve bazı problemlerde bir propaganda aracı olarak aradaki bu gerginliğe müracaat etmeleri alışılmış bir durumdur. Türkiye'nin her hükümet döneminde yaşadığı bu ezeli tecrübe, aslında demokrasilerin de neredeyse bir ortak noktası olarak kabul edilmelidir. Siyasi iktidarlar için medyayı suçlamak, kolaylıkla kullanılan keyif verici bir araçtır. Medya hükümetlerin gözünde kah "doğru giden şeyleri çarpıttığı", kah da son günlerde iddia edildiği gibi "kamuoyuyla paylaşılmaması gereken bir bilgiyi sızdırdığı" için bulunmaz bir hedef tahtasıdır.

Ak Parti hükümeti de medyayla ilişkilerini zaman zaman bu antipatik zemin üzerine oturtuyor. Özellikle Başbakan Erdoğan, özellikle kriz ve gerilim süreçlerinde daha en baştan medyayı hedefe koyuyor. Bunu bazen, sürecin ilerleyen safhalarını denetleyebilmek için bir önlem olarak, bazen de kamuoyuyla medya arasındaki ilişkiyi deforme etmek için yapıyor.

Aslına bakılırsa Ak Parti iktidarıyla medya arasındaki ilişkiler hem beklenenden çok daha iyi gelişiyor, hem de medyanın bir iktidarla kurabileceği ilişki optimumumun kesinlikle üzerinde seyrediyor.

Sadece, son gerilimin çıktığı bomba eylemlerinden sonra medyanın ve hükümetin tavrına bakmak bile bu yargıyı doğrulamaktadır.

Başbakan'ın ve partisinin sözcülerinin düzenli olarak verdiği mesaj "teröre karşı uyanık olmak, yılmamak, yaşama sevincini kaybetmemek, birlik beraberlik vs." şeklinde özetlenebilir.

Aynı tavır, eksiksiz olarak medyaya da yansımıştır.

Bütün gazete ve televizyonların manşet ve haberleri genelde bu doğrultuda gelişti. Medya topluma, "Birlik zamanı, teröre lanet, bizi yıkamazlar vs.." gibi moral verici ve cesaret tavsiye eden mesajlar iletti. Hükümetin verdiği mesajları cömert bir şekilde manşetlerine taşıdı. Hatta, Ak Parti'ye beklenmedik bir kredi açarak eylemleri idare zaafı olarak tanımlamadı; bombalardan dolayı hükümeti sorumlu tutmak yerine problemin kaynağı olarak uluslararası terörü işret etti. Doğal görevi olan eleştiride bile, bu yaklaşım sayesinde bir hayli geriledi.

Sonradan büyük gürültü koparan sinagog bombacılarının ve yardımcılarının resimlerinin yayınlanması bile aslında emniyet güçlerinin, dolayısıyla da hükümetin terörle mücadele konusundaki başarısına tekabül eden bir yayıncılıktır. Resimler zaten emniyet teşkilatı içinden verilmiştir ve yine kamuoyuna polisin terörü deşifre etmek konusunda ne kadar hızlı ve başarılı olduğu duygusunu yansıtma amacı taşımaktadır. Nitekim, ikinci saldırı öncesinde kimse de bu durumdan şikayet etmemiştir. Medya ile emniyet bürokrasisi arasında yıllardır süregelen bu alışveriş, geçmişte olduğu gibi şimdi de ancak hükümetin propagandası olarak yorumlanmalıdır.

Resimler yayınlandı diye polisin ikinci saldırıyı önleyemediği iddiası da ciddiye alınacak türden bir şey değildir. Nitekim, bu gerçek daha sonra "ölenlerin sorumlusunun medya olduğu iddiası, heyecanla dile getirilmiş sözlerdir" denilerek, kabul edilmiştir.

Ak Parti'nin medyayla ilişkilerde geçmişin acı tecrübelerinin izini silmesi, gazete ve televizyonlara bakışında bu düşmanlık baskısını azaltması lazımdır. Bugün, iktidarın önünde bir hükümet için belki mükemmel değil ama uygun bir zemin bulunmaktadır. Geçmişte yaşanmış olsa da en azından bugün bir düşmanlık için elde yeterince delil yoktur. İşte bu durum hem halkla ilişkileri düzenlemek için hem de icraat alanı açmak için bir fırsat olarak kabul edilmelidir. Şunu da unutmamak gerekir ki ilişkileri her zaman bu düzeyde tutmak da mümkün olmayacaktır.

Bugünün elverişle zemininde medyayı, bürokratlar veya diğer unsurlar aracılığıyla hedef almak yerine, ilişkileri pekiştirmeyi doğru zemine oturtmayı denemek lazımdır.

MUSTAFA KARAALİOĞLU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu