Bir serseri güruh, Erbil'de herbiri birer "Pitbull"gibi "Türk bayrağı"na saldırırken, gözümün önüne, Çanakkale'de şehadet şerbetini içmeye amade, kumandan ve erat'a vaaz veren ulema heyetinin başı, Meclis-i Meşayih Reisi Erbilli Esad Efendi geldi. O heyetin içinde Beyrut Müftüsü başta olmak üzere, birçok bölgeden gelmiş zevat vardı. Onlar, emperyalistlere karşı Türk, Arap, Acem, Kürt, hepsi "vatanları"nı korumanın birer öncüsü idi. Amma, 88 yıl sonra bir "güruh-i lâ-yuflihun"o bayrağı yırtıp yakarak,"çok yıldızlı ABD bayrağı"na davetiye çıkarıyordu.

Açıyorum "Harp Mecmuası"nı... Sayfa sayfa çeviriyorum... Çanakkale'de yatan Selahaddinli, Erbilli, Necefli, Musullu, Kerküklü ve Bağdatlı 18-20 yaşlarında şehit olmuş" vatan evladı"...

"Selman-ı Pâk"ta İngilizler'den esir alınmış askerler, savaş ganimetleri.... Kaçan düşmana siperden ateş eden "Anadolu evladı"... İngilizler'in "Gomet" vapuru, 4 Opusluk seri ateş eden ateşli top, 57 ve 47 mm'lik seri Hoçkins topu, makineli tüfekler, projektörler ve mesafe altı ve telsiz-telgraf cihazları... Tam üstünde de "kelime-i şehadet" yazılı "sancak" ile "Türk bayrağı"dalgalanıyor.

Ve "yerli basın"gaflet içinde, kafasını kuma sokmuş, kıçındaki çok yıldızlı şortla "Coni"lere davetiye çıkartıyor.

"Türk ganimetleri"...

Almanya'nın Karlsruhe kentinde, bir üniversite ve bir de "müze" var. Müzenin adı "Türk ganimetleri" diye literatüre sokulmuştur. Bina ll. Dünya Savaşı'nda ABD ve müttefikleri tarafından yerle bir edilmiş... Adamlar, üniversitenin tarihî binasını ve müzeyi aslı üzere olduğu gibi inşa etmişler. Ellerindeki eski proje ve resimlerden hareketle... Ve Köning Lüdvig adına hareketle, "bizden" alınan ne varsa hepsini sergilemişlerdir...

Kılıcına "Zülfikar" diye yazan şehidin kılıcını mı, ferman mı, sancak mı, ok ve yay mı, atların üzengileri, ne bulmuşlarsa hepsini sergilemişler ve en sonda, bir tablo ile sizi uğurluyorlar.

Yerlerde sürünen sarıklı-şalvarlı Osmanlı askerleri.... Kafaları kesilmiş cesetler, yere serilmiş atlar....

İşte adamlar böyle bir yeri, bir iki yılda tamamlayıp açmışlardır. Biz ise, birtakım palyatif tedbirlerle avunup duruyoruz...

İşte isbatı..

Bu sütunlarda 14 Şubat'ta "Tahribat, sadece savaşta mı?" başlıklı bir yazı yazmış ve Fatih'teki "Ali Emirî Kütüphanesi"nin perişan halinden bahsederek Kültür Bakanı Sayın Çelik'in dikkatini çekmeye çalıştık. Yazımız yansıma bulmuştu amma, "haber" sanılıp(?) "açıklama" yazı işleri müdürlüğüne gönderilmişti, Bakanlığın basın müşavirliği tarafından ...

Biz de "istihbarat"a verip araştırdık ve 5 Mart'ta gazetemizde "Bitmeyen tadilat" başlığı ile (sh:20) işin gerçek yüzü ortaya çıktı. Şimdi bu doğrultuda Sayın Bakan'a soruyoruz:

- Ali Emirî Kütüphanesi'ndeki matbu eserler, nasıl olur da Sakarya Üniversitesi'ne gönderilir?

- Binanın tamirini ihale ile alan firma, daha önce tarihî bina tamirinde bulundu mu?

- 900 milyar harcanmış, bir buçuk trilyon daha istihkak çıkartılması, nasıl bir yapılanmayı gerektiriyor?

-Kütüphanenin müdürü, matbu ve el yazma eserlerin heba edilmemesi için direndiği için mi "emekli" edilmiştir?

-Sayın Bakan, Hakkı Tarık Us Kütüphanesi'nin uğradığı tahribatı çok iyi bilen bir ilim adamıdır ve İÜ'nün kütüphanesinin rektör tarafından nasıl "mahzenlere mahkûm" edildiğini bilirler, ki aynı şekilde Atıf Efendi Kütüphanesi'ndeki eserler kadar, oraya vakfedilen M.Zeki Pakalın'ın eserlerinin de nem ve rutubetten birbirine nasıl yapıştığıını ve bir soba ile, koca bir kültürün korunamıyacağını bilmezler mi?

Nasıl ki, Sayın Bakan; hükümet üyesi olduğu halde,"tezkere"ye "red" vermek için;"Babama sordum, nedenini anlattı, ben de gerekeni yaptım" demişse, kültür varlıklarımızın tahrib edilmemesi ve el-âleme peşkeş çekilmemesi için "gerekeni yapması"nı diliyoruz!..

SADIK ALBAYRAK

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu