İstanbul'dan Mehmet Ali, uzun zamandır görmediği arkadaşı İdris'i özlediği için telefon açarak görüşmek istediğini bildirir. İdris Kahramanmaraş'ta bulunmaktadır. Buluşalım derler ve kısa bir gezi programı hazırlarlar.

Adana'da buluşulacak, birkaç yere uğrandıktan sonra beraber İstanbul'a dönülecektir.

İdris, Adana'ya kadar gelmişken, Kadirli'ye de uğramayı teklif eder.

Yakın arkadaşı Turan Yüzbaşı orada Askerlik Şubesi Başkanıdır ve şairdir.

Şiirlerini bir sakınca doğmaması için başka bir isimle dergilerde yayınlamaktadır.

Mehmet Ali'nin de dergilerden takip ettiği, sevdiği ve tanışmak istediği bir şairdir üstelik.

Cep telefonlarının henüz zuhur etmediği dönemden bahsediyoruz.

Kadirli'ye önce Mehmet Ali gelir.

Askerlik Şubesi nerede diye sormak için en güvenilir kişinin karşısına çıkan polis olduğunu düşünerek ona sorar.

Karşısına çıkan değilse de yanından geçen, orasını da yanlış hatırladıysam, yakında bulunan polis, Askerlik Şubesini ne için aradığını merak eder.

- Ne yapacaksın?
- Şube başkanı arkadaşım.

Polis, karşısındaki delikanlının kılığına, yaşına bakar ve şüpheye düşer.

- Buralı değilsin.
- Değilim.
- Nerelisin?
- Siirtliyim.
- Siirt... Nereden geliyorsun?
- İstanbul'dan.
- Siirtli'sin, İstanbul'dan geliyorsun, Askerlik Şube Başkanını arıyorsun.
- Evet.
- Adı ne başkanın?
- Adı...
- Evet.
- Şey...
- Ney?

Mehmet Ali, severek okuduğu şairin gerçek adını hatırlamaz. Müstearını söylese, görevi başındaki yüzbaşıyı deşifre etmiş olacaktır. Can sıkıcı bir durum.

Terör eylemlerinin yoğun olduğu o dönemde sık sık canlı bombalara rastlanmaktadır ve polisin şüphesi her saniye biraz daha büyümektedir; tıpkı her nefeste şişirilen balon gibi.

Hava sıcak olduğundan üzerinde bir gömlek ve pantalon bulunmaktadır ve üst araması gerek olmadığı ortadadır.

Durum her ikisinin de hoşuna gitmemiştir; ancak ne polis "Git başımdan" diyebilmektedir, ne de öteki başka birine sormak için ayrılabilmektedir.

- Yahu insan arkadaşının ismini hatırlamaz mı?

- Vallahi unuttum.

- Allah Allah!..

Polis, "Gel götüreyim" diyerek inanmış gibi yapar. Gayet tabii inanmamıştır.

Bizimki önde, polis üç metre geride yürümektedirler.

Bu garip birliktelik şubeye kadar devam eder.

Öndeki arada bir yavaşlayacak olsa, arkadan uyarı gelmektedir:

- Devam devam...

Şubeye yaklaştıklarında polis nöbetçi askere uzaktan seslenir:

- Bu arkadaş komutanı görmeye gelmiş... Arkadaşıymış!..

Aynı zamanda kaş göz işaretleriyle durumu nöbetçi askere anlatmaya çalışmaktaymış.

Asker içeriye seslenmiş, komutan çıkmış. Fakat daha önce hiç karşılaşmadıkları için uzaktan uzağa bakışırlar. Polisin eli, belindeki silahta.

- Kim? Ne arkadaşı?...

- Ben Mehmet Ali... İstanbul'dan geliyorum. İdris'le buluşacaktık sonra da size gelecektik. Ben erken geldim galiba...

Mesele anlaşılmıştır. Herkesin şüphesi geçer. Komutan sıcak bir karşılamayla misafirini içeriye davet eder.

Polis şaşkınlık ve tuhaf bir rahatlık içinde, kafasını sallaya sallaya görevi başına döner.

BAKANLIKLARIN BİRLEŞTİRİLMESİ

Anayasa Mahkemesi'nin, emeklilik yaşını 65'ten 61'e indiren yasanın yürürlüğünü durdurma kararı aldığı gün, CHP, "Kültür" ile "Turizm" bakanlıklarının birleştirilmesine itiraz etti. İsabet buyurdular.

Kültür ile turizmin ne alakası var?

Şayet ille de birleştirmek gerekiyorsa, bakanlık sayısını azaltmak, tasarrufa gitmek, işleri kolaylaştırmak gibi bir amaç taşıyorsan, "Kültür" ile "Maliye" bakanlıklarını birleştirmek daha makuldür.

Arkasından, "Turizm" ile "Savunma" bakanlıklarını birleştirebilirsin.

Hızını alamadın diyelim. Devam... Orman Bakanlığı ile Dışişlerini, Millî Eğitim ile İçişlerini birleştire birleştire gidersin.

Ne dersiniz, denemeye değmez mi? Belki o takdirde CHP itiraz etmez.

MEHMET ŞEKER

Künye

Temsilcilikler

AboneFormu

MesajFormu