Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Son Dakika
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Ahmet KEKEÇ akekec@yenisafak.com.tr

Nerden çıkmıştır, meslekte geçmişi nedir, bilgisi ve kariyeriyle mi bu konumunu elde etmiştir, bilmiyorum. Birdenbire çıktı ve Güngör Mengi'den boşalan köşeye konuşlandırıldı.

Sabah gazetesinin başyazarı Erdal Şafak'tan sözettiğim anlaşılmıştır.

Sık okuduğum biri değildir ama, gazetenin bir ekinde (Günaydın olabilir mi?) yayımlanan "Del Bousqe" değerlendirmesi çok hoşuma gitmişti. Diyebilirim ki, Del Bousqe hakkında yazılmış en iyi, en kapsamlı, en bilgilendirici yazı... İlgili olması, hele Beşiktaş'ı tutması daha da hoşuma gitmişti.

Bir tespitimi daha aktarayım değerli başyazarla ilgili:

Pek refiklerine benzemiyor görüntü itibariyle. Köşe fotoğrafından okuduğumuz yüz ifadesi "empati"ye yatkın biri izlenimi uyandırıyor. Kontrollü tebessümü, görmüş geçirmişliğin izlerini barındıran derin yüz çizgileri, ürkek köylü bakışları, o hafif kaykılmış ve başkalarından anlayış bekleyen acıklı duruşuyla değişik bir başyazar türü.

İnsanda saygı uyandırıyor.

Evet, kesinlikle saygı uyandırıyor.

Gelgelelim, bu (bence) kendini ele vermekten ürken, saygın, empatiye yatkın, anlayışlı görünmek için neredeyse kendini zorlayan ağabeyimiz, bazı yazdıklarıyla pek de saygıyı haketmiyor. Hiç anlayışlı değil... Ek yerleri yok denecek kadar az.

Demek ki, bazı şeyler "imaj"dan öteye geçemiyor ve saygın başyazarımız yazıya oturunca, anlayışlı görünmek onu yorduğu (ve belki de prestij kaybettirdiği) için, son çare olarak "içindeki jakobini" çıkarıyor.

İyi de ediyor...

Böylece anlıyoruz ki, Merkez Bankası Başkan Yardımcılığı'na atanması gündeme gelen Erdem Başçı'nın eşi Sıdıka Başçı "oportünist", "pragmatik" ve "kariyerist" olduğu için kapanmış.

Geçenlerde Kürşat Bumin de yazdı... Çok da güzel yazdı.

Saygın bir köşe yazarı düşünün ki, tanımadığı, bilmediği, niçin "kapandığı" hakkında en ufak bilgisi bulunmadığı bir kadın hakkında ileri geri konuşabiliyor.

Hele bir de, "Özel yaşamla ilgili olduğu için Sıdıka Hanım'ın türbanıyla ilgili daha fazla söz söyleme hakkını kendimizde görmüyoruz" demiyor mu?

Hem daha fazla söz söyleme hakkını kendinde görmüyor, hem de tanımadığı, bilmediği bir hanımı oportünist, pragmatik ve kariyerist olmakla suçluyor... Saygın başyazara bakar mısınız!..

Madem söz açıldı, saygın başyazarla ilgili bir durum tespitiyle bitirelim bu yazıyı:

Hatırlayacaksınız, Ertuğrul Özkök "haber hırsı" uğruna (Andıç'a inanarak) iki gazeteciyi nasıl hedef gösterdiklerini yazmış (daha doğrusu itiraf etmiş), bir anlamda meslektaşlarından özür dilemişti. Hedef gösterilen iki gazeteci de (Mehmet Ali Birand ve Cengiz Çandar) Sabah'ta çalışıyordu.

Devamını, Akşam yazarı Oray Eğin'den okuyalım:

"Andıç haberi çıktığında yakın çevresi Mehmet Ali Birand'ın Sabah'la ilişkisinin kesileceğini biliyordu. Beklentileri boşa çıkmadı, infazı çok çabuk oldu, ama Cengiz Çandar'ınki biraz daha sürdü. Sonunda o da Sabah'tan gidecekti ama infazı gerçekleştirecek kişi bugün o siciline rağmen Sabah'ta yazmaya devam eden Erdal Şafak'tı. Çandar'ın bir yazısını sansürleyip, onu Genelkurmay'a jurnalleyen şimdiki başyazar Erdal Şafak..."

Herkes, Andıç nedeniyle Özkök'e yükleniyor.

Bu satırların yazarı da çok yüklenmiştir.

Fakat hiç kimse, Zafer Mutlu'dan ve olaydaki dahlini yeni öğrendiğimiz saygın başyazar Erdal Şafak'tan sözetmiyor.

Özkök, geç de olsa, yaptığı yanlışı farketti ve özür diledi.

Mutlu ve Şafak niçin susuyorlar peki?

Geri dön

Mesaj gönder

Yazdır

Yukarı