Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Ali BAYRAMOĞLU alibayramoglu@tnn.net

Sorunların çözümleri, o sorunların nedenlerini doğru saptamakla mümkün olur. Ancak kimi sorunlar, bugün hâlâ birer sonuç olarak algılanmaya devam ediyor.

Ülkenin yapısal meseleleri, yerleşik devlet geleneği, "eksik modernite anlayışı" bir yana bırakılacak olursa, bu sorunları konjonktürel olarak tetikleyen 1980'lerle başlamış büyük "toplumsal değişim dalgası'' ve bu dalganın sistem tarafından reddedilmesi olmuştur.

Bellekleri tazeleyelim...

Devlet tekelindeki red politikaları ilk darbeyi merkez siyasi partilere vurmuştu. Yeni toplumsal ve ekonomik talepler, siyasetin yapılma biçimine yöneltilen eleştiriler siyaset mekanizmasının tekelindeki "rant sahası''nı tehdit edince merkez sağ ve sol siyasal partiler kendi içlerine kapandılar. Temsil ve örgüt bazında yenilenme yerine, marjında yer aldıkları devlet çemberinin içine doğru çekilmeyi tercih ettiler.

Değişim ve dönüşüme yönelik politika üretimi tamamen zaafa uğradı. Parti söylemleri "kimliksizleşen parti yapıları''yla, "politikaları''yla ve "kapalı bir siyasal ve ekonomik rant sistemi''yle özdeş algılanmaya başlandı. Türkiye uzunca bir süre bu gerçeği görmek ve kabul etmek istemedi.

Nitekim 18 Nisan 1999 seçimlerinde ortaya çıkan tablo netti:

Bu tablo merkez partilerin egemen olduğu Batı, milliyetçi hareketin ve İslami temsilin hakim olduğu Orta Anadolu, HADEP'in önderliğindeki Güneydoğu, hatta Doğu şeklinde üç paralel Türkiye'ye işaret ediyordu. 1990'ların başında hız kazanan toplumsal kutuplaşmanın artık lokalize olmaya, bölgeselleşmeye yüz tuttuğunu ifade ediyordu.

Seçimler devletin siyaset üzerindeki tahakkümünü hiçbir şekilde değiştirmemiş, tersine pekiştirecek bir yelpaze üretmişti. 5 partiden ikisi cezalı olmayı sürdürmüş, ANAP küçülmüş, toplumsal tepkinin ve yaşanan krizlerin meyvesi olan iki siyasi parti, DSP ve MHP seçimlerin galibi olmuştu. Hükümet onlara kalmış, tek hükümet alternatifi siyaseti biraz daha örselemiş, iktidar, kendilerine biçilen rolü oynamakla yetinmek zorunda kalmıştı. Ve ülke kendisini bugünlere ulaştıracak gemiye binmişti.

Kasım 2002 seçimleri bu sonucu iyice vurguladı. Bu seçimlerle gelen siyasi tasfiye en az AKP'nin başarısı kadar anlamlıydı.

AKP gerek kimliğinden ötürü gerek uluslararası konjonktürün oyunu üzerinden kendisini bir anda cenderede buldu. Ardından Kıbrıs adımı, AB hattındaki irade, bölge gelişmeleri karşısındaki mesafeli tutum bir rahatlık sağladı.

Asıl rahatlık ve çıkış AK Parti'nin AB hattında izlediği reform politikalarıyla oluştu. Bu politikalar toplumun büyük kesimi, önemli güçleri tarafından destek buldu. Askeri hamleler, devletçi direnç girişimleri bu çerçevede geri püskürtüldü. Nitekim devasa reformlar gerçekleştirdi AK Parti.

Sarsıntı AB reform politikalarının müzakerelerin başlaması sonrası ikinci plana itilmesiyle tekrar başladı. Yeni sarsıntı şöyle başladı: Milliyetçi dalga karşısında hükümetin kararsız ve uçtan uca dolaşan tutumu, Van rektörü hadisesiyle başlayan kutuplaşmayı tahrik eden hatalar dizisi, en nihayet Şemdinli iddianamesini bir "bebek" gibi kucağında bulması gergin bir zeminin oluşmasına katkıda bulundu. Bunlara devlet ve asker merkezli Çankaya yıpratma politikaları, bu politikalar çerçevesinde özellikle merkez basını kuşatan andıçlar eklenince bugünkü noktaya geldik.

Bu yeni bir cenderedir.

Bugün Türkiye yeniden siyasetin "sıfır noktası''na yakın bir yerde duruyor. Zaman zaman toplumsal tepkilerin yükselmesine bakıp, bu tepkilerden ''siyaset''e ilişkin sonuç çıkarmaya kalkmak da çok anlamlı değil. Zira bu tepkiler örgütsüz, amaçsız ve sonuçsuz kalıyor. Hatta sıkça siyasetin sıfır noktasını besliyorlar.

Dirilmek gerek.

Ve dirilişin tek yöntemi var:

Devlet dengelerine uyum sağlamak yerine siyasi iktidarın içinden doğduğu değişimi görmesi, ardından da yönetmesi.

Geri dön

Yazdır

Yukarı