Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Fehmi KORU f.koru@yenisafak.com.tr

PARİS- Bu kadar mı çabuk tepki verilir? Cumhurbaşkanı Jacques Chirac'ın televizyondan yaptığı halka hitap konuşmasında, "Yasayı onayladım" dediği duyulur duyulmaz iki paralel gelişme yaşandı: Protestocular derhal sokaklara dökülüp hayatı felce uğratmanın yollarını aradılar; güvenlik güçlerine ait araçlar da hemen sorunlu bölgelere doğru yola çıktı. Fransa, özellikle de Paris, çalkantılı bir döneme kapı araladı.

Türkiye'de hemen her yeni siyasî gelişmenin gelecek mayıs ayında yapılacak cumhurbaşkanlığı seçimi ile nasıl bir irtibatı varsa, Fransa'da da durum farklı değil: Bütün siyasîler gözlerini Chirac'ın hemen hemen aynı zamanda boşaltacağı cumhurbaşkanlığı koltuğuna dikmiş durumdalar. Hepsinin tavrını seçilme şansını artırma beklentisi belirliyor.

Chirac'ın gönlündeki halef olan Başbakan Dominique de Villepin 'kuru gürültüye pabuç bırakmayan sert politikacı' kartını oynuyor. Sırf ona destek için yasayı onayladı Chirac. Cumhurbaşkanı Chirac'ın gençleri yatıştırmak için telâffuz ettiği uygulamaya dönük iki küçük değişiklik temennisinin de hiçbir anlamı bulunmuyor. Kaldı ki, 'sert politikacı' kartını kendisinden daha iyi oynayabilecek bir rakibi var Villepin'in hükümette: İçişleri bakanı Nicholas Sarkozy... Sertlik ters teper ve yasa yüzünden sokaklar hayatı durduracak denli hareketlenirse, Villepin'in Elysee Sarayı rüyası daha başlamadan sona erebilir.

Paris'in en önemli gelir kaynağı turizm. Her yıl bu tarihî kenti görmek üzere dünyanın dört bir tarafından tam 26 milyon insan Paris'e akın ediyor. Turizm sektöründen geçinen Parisli sayısı 140 bin; bu da istihdamın yüzde 12'sini teşkil ediyor. Kentin otel ve restoranlarının bir yıllık cirosu 9 milyar Euro tutuyor. Paris'te hayatın sekreye uğraması turistlerin Fransa'dan uzak durması anlamını taşır. Chirac ile Villepin'in 'daha fazla istihdam' sağlayacağı iddiasıyla pazarladıkları yeni yasa, daha yürürlüğe girer girmez, zengin bir istihdam kaynağı olan turizmi baltalayacağa benziyor.

Bugüne kadar protestolar daha çok kentin merkezinden öğrenciler ile disiplinli sendikalı işçiler tarafından yürütüldü. Bütün yapılanlar trafiği aksatmaktan başka sonuç vermeyen eylemlerle sınırlı kaldı. Chirac'ın meydan okur tarzda yasayı onaylaması protestocu öğrenciler ile işçileri derhal eyleme başlamaya yönelttiği gibi, gelişmeleri endişeyle izleyen gözlemcileri de bir başka tedirginliğe sevk ediyor: Ya geçtiğimiz aralık ayında varoşlarda boy gösteren, ele geçirileni yıkan, otomobilleri yakan türden eylemleri gerçekleştiren 'azınlık' gençler de protestolara katılırsa?

Fransa'da politikacılar kendi kısır çıkarları için tehlikeli bir oyuna başvurmuş görünüyor. Şubat ayında Başbakan Villepin'in zorlamasıyla çıkarılan 'genç işsizler yasası', öğrenci ve gençlik örgütlerinin tepkisini alıp işçi sendikalarını öfkelendirdiği görülünce geri çekilebilirdi. Başbakan Villepin uyarılara rağmen bunu yapmadı. Tepkiler eylem boyutuna yükselip eylemler Paris ve çevresinde hayatı sekteye uğratacak boyutlara varınca, Cumhurbaşkanı Chirac'ın sağduyulu davranması beklendi. Elysee Sarayı'nı boşaltmaya hazırlanan Chirac da tavsiyeleri dinlemedi.

Politikacı, hırs ve kullandığı taktikler bakımından bir ülkeden diğerine çok fazla değişmiyor.

Hafta sonları kısmen pazartesiyi de içine alarak her ülkeden daha uzun sürüyor Fransa'da; bu sebeple de yaygın protesto eylemleri için salı günü belirlenmiş bulunuyor. O güne kadar otomobillerin önüne yatarak akan trafiği engellemek, ya da küçük gruplar oluşturup etrafı ayağa kaldırmakla yetinecek gibi görünüyor protestocular. Bu sınırlı eylemler bile halkın âsabını bozuyor gibi... Salı gününü tâkiben ortalık daha da karışabilir.

1968 öğrenci hareketleri Paris'te başlamış, ama bütün dünyayı etkilemişti; yayılma istidadı gösteren eylemler şimdilerde de şu soruyu akla getiriyor: 2006 da dünyamız açısından benzer bir dönüm noktası teşkil edecek mi acaba?

Geri dön

Yazdır

Yukarı