Son nefeste

Adanaspor, yerden yerden ve nakış örer gibi başladı maça. Taktiği kanaviçe, takım ise sanki Löw için görücüye çıkmış gelin gibi.

Galatasaray hantallaşan kadrosuyla geriden doğru yerlere çıkamamanın sıkıntısında ve eksik oynuyor.

Adanaspor iyi çoğalıp, iki taç çizgisini de hisettirerek oyunda.

Galatasaray ise oyunda değil. Sürekli göbekten ve şişire şişire geliyor.

Adanaspor, Altan, Cenk ve Evren'le müthiş çağdaş. Avrupalı Galatasaray ise Ahmet, Vedat ve Serkan ile demode. Ama oyun başında gaza gelen Adanaspor, kendi kendine oyundan elini eteğini çekince, Galatasaray ezbere bildiklerini yapmaya başladı ve oyun oldu 1-1...

Altan'ın mükemmel oynadığı oyunda, bir tek mükemmeli bile olmayan Galatasaray ikinci yarı boyunca çok üstündü. Ama asla estetik değildi. Sert ve sağlam, hatta topu ısırarak oynamaya başlayan Cimbom, sol tarafı Hakan ve Ergün'le iyi örgütleyince, Adanaspor'un şansı kalmadı ve bu yılın Türkiye Kupası'na bir renk vererek tarih oldu.

Son sözüm ise Emre Aşık'a... Bu düzeyde bir takımın ilk 11'inde yer bulan böyle bir futbolcunun, maçı mahalle maçına çevirmeye hakkı yoktur. Emre sokak çocukluğunu bırakmazsa, hem kendisi hem de takımı büyük sıkıntı yaşar.