Akbulut-kara bulut

Beklenmedik bir anda, Cumhurbaşkanı Sezer bir hamle daha yaptı. Hükümetin IMF'ye söz verdiği, daha doğrusu IMF programının icabı olarak girişilen üç kamu bankasının özelleştirilmesi-özerkleştirilmesi paketini geri çeviriverdi.

Cumhurbaşkanının bu son tavrı, aynen memur kıyımı kararnamesini hatırlatmıyor mu size?

Böylece sayın Sezer demek istiyor ki, ülke menfaati ve insan hakları gibi önemli meselelerde KHK yoluna başvurulamaz. Bu yolu denemek, KHK yetkisini sulandırmak olur. Ayrıca en önemlisi de, TBMM'nin yetki ve sorumluluğuna müdahale anlamı üretir bu tür uygulamalar. Öyleyse sağlıklı ve demokratik prosedürler işletilmeli, bu hususta düşünülen yasalar TBMM'nin hür iradesine tevdi edilmelidir.

Meclis'imiz uykularda

Şimdi siz orta yerdeki tezada bakın!..

28 Şubat'tan çıkış için, o gün Demirel'in ipine sarılanların saflığına mı yanarsınız; yoksa bugünkü günde kendi haklarını bile savunmayı hatırlayamayan bir meclisin hali pür-melâline mi? Meclisin yetkilerini, mevcut cumhurbaşkanı hatırlatıyor kendisine!.. Sadece hükümete değil, meclise de bir hatırlatmada bulunuyor. Kendi haklarına sahip çık!.. İktidar karşısında bu kadar zebûn düşme demek istiyor.

Ama dikkat edin, TBMM'den tıs çıkmıyor!.. 28 Şubat gelir ses yok. Başörtüsü sorunu sürekli bir ağıta döner millet vicdanında, bizim meclisten gene bir ses çıkmaz. Siyasî parti liderlerinin alkışçılığı rolüne herkes fit, alıyor maaşı gününü gün eyliyor. Bir de şu arada sırada konuşulan seçim derdi olmasa demek istiyor gibiler!.. Şimdi bir de dağ-taş dolaşmak, halkın ağız kokusunu çekmek yok mu?

ABD kongresi, TBMM ve liderler

Biliyorsunuz kasımda ABD Başkanlık seçimleri var. Harıl harıl yönetim ve muhalefet çalışıyor. Kesin değil ama, iktidar istemediği halde, meclis komisyonları nasıl çalışıyor işte gözlerimizin önünde. Clinton yönetimi, kendi grubundan temsilcilere emir verip, Ermeni tasarısından geri durmalarını sağlayamıyor. Yani kongre üyeleri, neredeyse büsbütün bağımsız çalışıyorlar. Görüntü böyle. (Not: Dış politika ve ABD menfaatleri söz konusu olduğu zaman, yönetimin doğrudan veya dolaylı müdahaleleri ile, bu tür durumların önüne geçilebildiğinin örneklerini unutmamak gerekir.)

Bir de bu noktada bizim meclisi düşünün!..

İktidarın istemediği hiçbir yasa geçmez TBMM'nden. Yeter ki iktidar partileri istesin!.. Teke'den süt çıkarır gibi; içine sinmese de parlamento, hükümetin istediği her yasaya yol verir. Ama halkın önem verdiği, millet vicdanını sızlatan ve parlamenterlerin de kalben yanında oldukları nice durumlar vardır ki, asla bunlara teşebbüs edilmez. Daha doğrusu edemezler.

Böylesi durumlarda, orta yerde bir "zülfü yâr korkusu" kol gezer, gelecek dönem seçilememek endişesi milletvekillerini dilhûn eder ki sormayın. Yani bizde milletvekillerinin hukuk karşısında dokunulmazlığı vardır da, siyasi parti liderlerinin yanında bunun zerresi yoktur. Parti içi demokrasi yokluğu, ikide bir önüne gelen il yönetimlerinin feshi hastalığı (FP'nin son Diyarbakır, Urfa ve Kars yönetimlerinde olduğu gibi), yol geçen hanına dönen grup kararları; bizde sırf siyasî partileri değil, demokrasiyi ve sistemi içinden çürüten büyük yaraların başında gelir.

Asıl 28 Şubat partilerde

Onun için bizim partiler dışarda demokrasi tiratları atar, demokrasi dilenir; fakat bunun zerresini kendi içine yansıtmazlar. Dolayısıyla bu partilerin dışı başkalarını yaksa da, içindeki yangınlardan kimselerin haberi bulunmaz.

Bir de seçim kanunu!.. İki de bir oynanan seçim kanunu yok mu? Tam da âlemlere şenlik bir yaz-boz tahtası!..

Türkiye kamuoyunun durmaksızın ara veya erken seçim konuştuğu bu ülkede; ne düşündüğünü, ne yapmak istediğini bilmeyen tek bir kurum var. O da şüphesiz TBMM!.. Her lâfa kulak kabartıyor, herşeyi anlamaya çalışıyor ama nâfile!..

Herkes, liderlerin iki dudağı arasındaki derin sırrı yakalamak ve ona paralellik sağlamak telâşında şimdi.

Sayın Akbulut!.. Meclisimiz uyuyor mu?