Çok ayıplı bir dönem galiba geride kalıyor!..

Görüldüğü gibi, "banka boşaltma"lara ilişkin operasyonlar, yavaş ilerliyor..

Ama ilerliyor!.

"Egebank"ta, nereden nereye gelindi?

Belli ki, "Yurtbank"da da, "Etibank"da da, önümüzdeki kısa dönemde, çarpıcı gelişmelere tanık olacağız..

Bu tür işlere, "gerçek devlet" el atmaya görsün.. Faillerin yakası, hukukun ve adaletin pençesinden kurtulamaz..

Geçmiş dönemde, "bir kadro", devlet gücünü kötüye kullandı.. Banka boşaltanlara sadece göz yumulmadı, bunlar desteklendi, korundu..

Eğer "İnter-Bank"dan "Etibank"a uzanan çizgiyi izlerseniz, bu tablo apaçık ortaya çıkar.. Cavit Çağlar'dan Dinç Bilgin'e uzanan zincirin halkalarındaki hukuksuzlukların, bazan "siyasi", bazan "bürokratik", bazan da "medyatik" ayıplılar tarafından, nasıl örtüldüğü görülür..

Etibank, 1998'in Ocak ayında, Cavit Çağlar ve Dinç Bilgin'e satıldı..

Cavit Çağlar, İnter-Bank'ın sahibiydi ve bankası kanunî yükümlülüklerini yerine getirmediği için, gözetim altındaydı.. "Hazine Raporu"na göre, Cavit Çağlar'a ikinci bir banka verilmesi uygun değildi..

Başka bir deyişle, Cavit Çağlar'ın Etibank'ı da almak için, İnter-Bank kaynaklarını kullanması mümkün olamazdı..

Ama o dönemde bu yapılmak istenildi.. Dosyaları inceleyin.. İnter-Bank Yönetim Kurulu Başkanı Prof. Memduh Yaşa'nın istifa ettiğini görürsünüz o günlerde.

Hazine'nin uyarısına rağmen, bir girişime tanık olmuştur ve istifa etmeyi yeğ tutmuştur.

Daha sonra, Hazine Müsteşarı Mahfi Eğilmez istifa eder.. Ve Etibank, Cavit Çağlar'la Dinç Bilgin'e verilir, veya satılır..

Acaba Etibank'ın Cavit Çağlar'a verilebilmesi, "Sabah"çıların medyatik gücü sayesinde mi mümkün oldu?

Acaba Etibank bu ikiliye verildikten sonra, bu bankaya bir de "resmi mevduat" aktarıldı mı?

O dönem, "28 Şubat" dönemidir..

İktidardakilerin her yaptıkları, kartel medyasının pompalaması ve cilalaması ile, parlatılmaktadır..

Politikacıların bir sözü ile yazarlar satılmakta, susturulmaktadır.. "Andıç"lar doğrultusunda, belli isimler, yıpratma kampanyalarına hedef olmakta, "hain" ilan edilmektedir.

Ve bu ortamda, bankalar boşaltılmakta, özelleştirmeler paylaşılmakta, ihaleler eşe-dosta dağıtılmaktadır.

"Medya", gırtlağına kadar, kamu mal ve parası ile haşır-neşir olmuştur..

Aradan bir yıl geçer.. Etibank'ın Cavit Çağlar ve Dinç Bilgin'e verilmesinin yıldönümünde (8 Ocak 1999), İnter-Bank'a el koyulur..

Ve "İnter-Bank"a el koyulmadan bir gün önce, Cavit Çağlar'ın "Etibank"daki hisseleri Dinç Bilgin'e, "NTV" kanalı da Doğuş Holding'e satılır..

Tıpkı, "Etibank"a el koyulmadan hemen önce, "Sabah"ın bir bölümünün Turgay Ciner'e satılmasındaki gibi..

Bu süreçte, neler yaşandı?..

Örneğin "Nesim Malki Cinayeti"nin yansımalarını ve bu tefeciye borçlu olanların isimleri üzerindeki spekülasyonları izledik.. Şu anda incelenen "Sümerbank Dosyası", sanırız "Malki Cinayeti"ne uzanacak soruşturmaları da getiriyor gündeme..

"Türk Ticaret Bankası" özelleştirilmesi sırasında "Korkmaz Yiğit, Alaaddin Çakıcı, Mesut Yılmaz" gibi isimlerin bağlantıları, "Milliyet" ve "Yeni Yüzyıl"ın satılmaları gündeme geldi..

Ama "kartel medyası", bu olayları, bugünkü gibi manşetlerine taşımadı o dönemde..

Tam bir "ahbap-çavuş kapitalizmi" modeli uygulanıyordu..

Dar bir çevre (bir oligarşi) kendi içinde kendi yasalarını uyguluyor ve medya, yapılanları ya görmezden geliyor, ya da yapılanlara iştirak ediyordu..

DYP milletvekilleri, o dönemde medya-plazalarda (veya medya-gate'ler) partilerinden kopartıldı.. Yalım Erez gibi isimler, başbakan adayı olarak sunuldu kamuoyuna..

Tansu Çiller, manşetlerde "CİA Ajanı", "Uyuşturucu Kaçakçısı" gibi suçlamalara konu edildi.. Tayyip Erdoğan, hapse atıldı..

Bu dönem nerede bitti?

Galiba Süleyman Demirel'in yeniden cumhurbaşkanı seçilememesi ile ve Ahmet Necdet Sezer'in Çankaya'ya çıkması ile, bir dönem sona erdi..

O dönemde, toplumu yapay gündemle uyutanların, şimdi kapıları her çalındığında, "acaba mali polis mi geldi" korkusuyla, uykuları kaçıyor..

ŞAKA

İşte çağdaş Türkiye!..

Acaba Süleyman Demirel, yaşanan olaylardan ders alıyor mu?

Yasa-dışılıkları, "devlet rutin-dışı işler yapabilir" diye savunuyordu..

Acaba "hukuk"un, suçlulara da lazım olduğunu, şimdi anladı mı?

12 Eylül'de Demirel adı, "demokrasi mücahidi" diye anılıyordu..

Şimdi Demirel adı, 28 Şubat'ın "banka boşaltmalar"ı ile anılıyor..

Değdi mi, Beethoven dinleyip, "işte çağdaş Türkiye" diye, topluma sırtını dönmeye 28 Şubat'ta?..

DERS ALMAK

Tek çözüm, hukuk ve demokrasidir!..

Cumhuriyet tarihinin ilk askeri darbesini yapan "27 Mayısçılar", bu "darbeler süreci"ni başlatırken, işin nerelere geleceğini rüyalarında görseler bile inanmazlardı..

"28 Şubat" post-modern müdahalesi, bir gerçeği apaçık ortaya koydu..

Hukuk, demokrasi, özgürlükler rafa kaldırıldığı zaman, şeffaflık bitiyor..

28 Şubatçılar, durumdan vazife çıkartıp, "şeriatla mücadele edeceğiz" derken, onların gölgesinde gücü ele geçirenler, durumdan kanunsuzluk, banka boşaltmak, özelleştirme yağması ve ihale paylaştırması çıkardılar..

"28 Şubat" tarihe, Türkiye'de "laikliğin korunduğu bir dönem" olarak değil, Türkiye'de "dar bir çevrenin kamu kaynaklarını hortumladığı bir dönem" olarak geçecektir..

Derin devlet başörtüsü ile uğraşırken, "irtica tehdidi"ni konu mankeni olarak kullanıp, istismar eden dar bir çevre, "10'uncu yıl marşı"nı söyleye söyleye, bankaları boşaltmış, devlet ihalelerini paylaşmıştır..

Askerler bu olaydan ders almalıdır. Siyaseti ve medyayı kışla düzenine sokup, "andıç"larla yönlendirdiğiniz zaman, devlet ve toplum bunun bedelini çok pahalı ödüyor..