Başka işimiz yok da, bunları mı düşüneceğiz?.

Başka işimiz kalmadı da, kaba kuvvetle adaylığı engellenmek istenilen MHP'li Sadi Somuncuoğlu'na saldıranların değil de, Somuncuoğlu'nun cezalandırılmasını mı eleştireceğiz?

Demek ki normal olan davranış bu!.

Böyle olmasaydı, Başbakan Ecevit, Somuncuoğlu'nu bakanlıktan azleden MHP'nin isteğine imzayı basar ve Cumhurbaşkanı Demirel de, Anayasa'nın 109'uncu maddesine uygun olan bu kararı onaylar mıydı?

Demek ki, Somuncuoğlu'nun başına gelenler ve sonunda da cezalandırılması, anayasal demokrasinin bir gereğiymiş..

Ayrıca, başka işimiz kalmadı da, Fazilet Partisi içindeki "gölge boksu" üzerinde yorum mu yapacağız?.

Belli ki Fazilet içinde "statüko" denilince, bunu Erbakan simgeliyor..

"Değişim" denilince de, aklınıza önce Recep Tayyip Erdoğan gelmiyor mu?

Ama Erbakan da, Erdoğan da, yasaklı..

Sonuçta ne yapıyoruz?

"Şeriatın kestiği parmak acımaz" diyerek, siyasi yasaklılığı, anayasal demokrasinin ve hukuk devletinin, doğal sonucu kabul ediyoruz..

Ve Recai Kutan'la Abdullah Gül arasındaki "gölge boksu"nun heyecanına kaptırıyoruz kendimizi..

Başka işimiz kalmadı da, gazeteciler arasında, MİT'in, Emniyet'in ve istihbarata dönük faaliyet yapan diğer "devlet kurumlarının ajanları var mı" diye, merak mı edeceğiz?

Farkında değil misiniz?

Burada en yüksek tirajlı gazeteler bile, "Resmi Gazete" gibi yayınlanıyor.. Ortak manşetlerle çıkan farklı gazeteleri, sadece isimlerinden ayırabildiğiniz günler olmadı mı?

Ayrıca işimiz gücümüz kalmadı da, sahiden, "siyaset ve medya, Türkiye'de idarenin şeffaf, erdemli, şaibesiz olmasını istiyor mu" diye, şüphe mi edeceğiz?

RTÜK Kanunu'na rağmen, kamu ihalelerine katılan televizyon kanalı sahibi sermayeler, gerçekten şaibesiz, şeffaf bir idare özlemi içinde mi?

Üzerinde "şaibeli" damgası olduğu için, cumhurbaşkanlığına aday bile olamayan politikacılar için, "ille de hükümete girsin" diye yayın yapan gazeteler var mı, yok mu?

"Malki Cinayeti-Çakıcı-Evcil" üçgeni içinde adı geçen bahtsız müteahhit Korkmaz Yiğit, hem Milliyet'i, hem Yeni Yüzyıl'ı "o dönem"de satın almadı mı yoksa?

Evet.. Yapacak başka işimiz kalmamış gibi, Süleyman Demirel'in bundan sonra sivil siyasete yapacağı katkıları ve TBMM'nin onurunu yüceltmek için ne faaliyette bulunacağını, tahmin etmeye çalışacağız..

"28 Şubat"ın atanmış hükümetine güven oyu sağlamak için, sabırla DYP'nin parçalanmasını ve milletvekili transferlerini bekleyen sanki bendim..

Evet.. Türkiye gibi çok fazla nüfusu olan ve mozayık yapısındaki bir ülkeyi idare etmek yeteneğini gösteren iktidarları mı eleştireceğiz?

Başka işimiz kalmadı da, Çinli politikacıların Çin'i, Hintli politikacıların Hindistan'ı, Putin'in Rusya'yı, nasıl yönettiklerine mi bakacağız?

Hindistan'da, nüfusu Türkiye'nin iki katından fazla olan eyaletler var.. Konuşulan dillerin, inanılan dinlerin ve etnik farklılıkların sayısı, tüm Avrupa'dakilerden daha fazla.. Analı oğullu başbakanlar öldürülüyor bu ülkede. Üstelik, hem Pakistan'la, hem Çin'le, nükleer dehşet dengesinin bir tarafı Hindistan..

Ama bir Allahın kulu çıkıp, "bu demokrasi bizim için lüks" demiyor.. Askeri müdahaleler, düşünülemiyor bile..

İşimize bakalım kardeşim..

Biz bize benzeriz..

"Çok başarılıyız" diyenleri, hemen alkışlayalım.. Sakın, Türkiye'nin rakamları ile, diğer ülkelerin rakamlarını kontrol etmeyelim..

"Çağdaş uygarlık" denilince Batı'ya, "Türkiye'nin özel şartları" denilince de Doğu'ya bakalım..

Neticede burası Doğu ile Batı arasında köprü bir ülke.. Bütün köprülerin, en az iki ayağı olmaz mı?

Adliye var ya, bu bize yeter.. "Adli Hata" aramak, bizim töremizde de, geleneğimizde de yoktur..

Ayrıca, bu GSM telefonların, bu son ihalede de medya sermayesine verilmemesi, sinir bozucu bir davranıştır.. Başka işleri olmasa devletle, herhalde MHP iyice ele alınırdı..

Öyle değil mi?

ŞAKA

Cumhur meselesi!.

Ahmet Necdet Sezer Cumhurbaşkanı seçilince, Ahmet Mesut Yılmaz'ın durumu iyice zorlaştı..

Yılmaz adaylığını bile koyamadı..

Çünkü sırtında şaibe içeren soruşturma dosyaları var.. Aklanması gerekiyor..

Diyoruz ki..

Madem Cumhur-başkanı olamadı.. Hiç olmazsa Cumhur Ersümer'i bakanlıktan alıp, ANAP kontenjanından hükümete girsin..

Çankaya kaldırmasa da, belki kabine taşır şaibe iddialarını..

DEMİREL

'Cumhurbaşkanı'ndan 'muhalif vatandaş'a..

Kızsak ve beğenmesek de, Süleyman Demirel'e "yok" diyemeyiz.. O da Türk toplum yaşamının bir parçası..

Neticede Zeki Müren de, Türk toplum yaşamında, çok uzun yıllar "sanat"ı simgeledi.. Kimbilir aynı "İnek Şaban" filmini kaç kez, tekrar tekrar seyretmedik mi? Eğer böyle etkisi olmasa, inter-net'e dönük reklamlarda Kemal Sunal kullanılır mıydı?

Bu bizim hayatımız..

Süleyman Demirel de, 1965'ten beri bunun vazgeçilmez bir parçası.

Muhalefette başka, iktidarda başka konuşan, "dün dündür" diyen, çeşitli meslekleri simgeleyen külahları giydiği zaman halkı kucakladığını zanneden, sadece kendisi konuşunca toplumla diyaloga girdiğini varsayan bir politik anlayışın sembolüdür Demirel..

Bu değerli insan için, zor günler başlıyor..

Her cümlesi hikmet sayılıp, manşetlere ve televizyon haberlerine alınmayacak.. Sünnet düğünlerine, market açılışlarına, ruhsatsız inşaatların temel atma törenlerine, o davet edilmeyecek..

"Cumhurbaşkanı" kimliğinden "muhalif vatandaş" kimliğine geçerken, Demirel'in mutlaka bir rehabilitasyon sürecini yaşaması şarttır..

Keşke Kenan Evren gibi yapabilseydi. "Resim yapmak" gibi bir yeteneği veya hobisi olabilseydi keşke..

O, Türk toplum yaşamının renkli bir parçasıdır.. Üzülürse, hepimiz üzülürüz.