Aslında bu hafta AK Parti'nin programı ve tüzüğü hakkında bir yazı yazmayı düşünüyordum. Program ve tüzüğü okuyorum. Okumayı henüz bitiremediğim için yazıyı ertelemek zorunda kaldım. Ama yazım yine AK ve Saadet konulu olacak.

AK ve Saadet örgütlendikçe şaşkınlıklar biraz daha artıyor.

Şu anda AK Parti'nin olsun Saadet'in olsun tüzükleriyle, programlarıyla ve yönetimleriyle genel hatları belli oldu. Belirginleşen bu genel hatlara bakarak kimlerin nerede yer alacağını üç aşağı beş yukarı tahmin edebilirim diye düşünüyordum ama tahminlerimin bir kısmında yanıldığımı gördüm. Acaba ben mi yanılıyorum diye bazı arkadaşlarla müzakere ettiğimde aynı yanılgıya onların da düştüğünü gördüm.

Bakıyorsunuz adamın fikri, zikri, çalışma yöntemi ve çevresi itibariyle AK Parti'de yer alması uygun görünüyor ama bir de haber alıyorsunuz ki o zat Saadet'te saf tutmuş. Öte yandan Saadet'te yer almasını tahmin ettiğiniz bir başka isme bakıyorsunuz o da AK Parti'de yer almış.

Partilerin hem zirvesinde hem de tabanlarında şaşırtıcı gelişmeler oluyor.

Partilerin zirvelerindeki şaşırtıcı gelişmelerin arka planına baktığımızda orada genel olarak ikbal endişesinin yatıyor olduğunu üzülerek görüyorum..

Normalde siyasi partiler, düşünce, program, tüzük ve yönetimi sebebiyle tercih edilirler. Bu iki partide bizi şaşırtanların tercih kriterlerinde fikir, tüzük ve program rol oynamıyor, asıl rolü kendi gelecekleri oynuyor. Kendi fikir ve tarzına uyumdan ziyade geleceğini orada gördüğü için tercih yaptıklarını görüyorum.

Tabanda ise durum biraz daha farklı. Kimileri bekliyor kimileri de tercihini açıklıyor. Bekleyenlerin çoğu azıcık da olsa ikbal endişesiyle hareket ediyor. Bunlar bizi şaşırtmıyor. Ama böyle bir beklemeye ihtiyaç hissetmeden safını belirleyenler arasında da ciddi manada şaşırtıcı gelişmeler oluyor.

Türkiye genelinde çok sayıda tanıdığım ve samimi olduğum dostum var. Zaman zaman arayıp soruyorlar, zaman zaman da arayıp yer aldıkları partiyi bana haber veriyorlar. İtiraf etmeliyim ki bu gelişmeler gerçekten şaşırtıyor. Saadet'te göreceğimi zannettiğim dostlarımın bir kısmının AK Parti'de, AK Parti'de göreceğimi zannettiğim kimi dostlarımın da Saadet'te yer aldığını görüyorum. Onlara beni şaşırtan haberleri verdiklerinde tek tavsiyem oluyor "Aman kavgaya meydan vermeyin. Ötekiler de sizin kardeşinizdir."

Tavandakilerin tercihleri beni çok ilgilendirmiyor ama tabandakilerin tercihi herkesi ilgilendirdiği gibi beni de çok ilgilendiriyor.

Türkiye'nin en büyük oy tabanı olan eski Refah seçmeni bu iki partiden birine kendiliğinden yönelecek gibi görünüyor.

Ve benim tahminime göre bu iki parti zannedildiği gibi o oyları eşit olarak ikiye bölmeyecek, tersine oyların büyük bölümü birinde, çok küçük bir bölümü de diğerinde kalacak. Ama bu seçmen oy vermediği ikinci partiye düşman olmayacak tersine belki kalbiyle oy vermediği partide, kalıbıyla da oy verdiği partide yer alacaktır.

Siyaseti ibadet olarak algılayanlar sonuca bakmaksızın bir partide yer alacaklar ve o şuur ile sayıları ne olursa olsun yollarına devam edeceklerdir. Kendisine böyle bir yol çizmiş olanlara saldırmak ve eleştirmek yerine saygı duyulması gerekir.

Siyaseti iktidarı ele alıp hizmet yapmak olarak algılayanlar ise seçmenin yoğunlaştığı partide kalıplarıyla yer alacaklar ama kalblerini ötekine kapamayacaklardır. Şu anda çok sayıda insanın "onları seviyorum ama burada yer almam gerekir" demelerinin anlamı bu değil midir?

Türkiye gerçeği seçmeni bu tasnife zorlayacak gibi geliyor bana.

Kalblerle kalıpların farklı yerlerde olması ne zamana kadar sürecek; orasını şu anda kestiremiyorum.

İnsanın kalbiyle neredeyse kalıbıyla orada olması gerekir ama bu süreç bize bu ikilemi de yaşatacak gibi görünüyor.

Zor bir durum, zor bir dönem!

RESUL TOSUN

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu