Öykümüzün hikâyesi

Hüseyin Su (1952 Kırşehir-Çiçekdağı) bir süredir edebiyat iuçin önemli eserlere, hamlelere imza atıyor. Bir kere beş yıldan beri Hece dergisini yönetiyor. Bu derginin düzenli ve nitelikli çıkması için arkadaşları ile birlikte gayret sarfediyor.

Derginin Ekim-Kasım 2000 sayısı bildiğiniz gibi "Hikâye özel sayısı" olarak çıktı. 440 sayfalık bu koca sayıyı hazırlamak dile kolay. Bu sayı son yıllarda "hikâye" için yapılan çalışmaların en önemlilerinden biri oldu. Öteki de yeri gelmişken belirtelim Ömer Lekesiz'in beş cilt tutacak büyük eseri: "Yeni Türk edebiyatında öykü."

Hüseyin Su, dergiyle birlikte Hece Yayınları'nı devreye soktu. Sadece edebiyat için yayın yapan bu kuruluş bugüne kadar şiir, deneme, eleştiri, hikâye dallarında otuza yakın kitap çıkardı. Sanat ve edebiyatın sansasyon olmaksızın pek gündeme gelemediği şu günlerde böylesi hasbî bir girişimi alkışlamamak olmaz. Piyasa şartlarında zor iş. Allah kolaylık versin.

Hüseyin Su bu arada kendi kitaplarını da çıkarmayı sürdürüyor. Bilhassa asıl uğraş alanı olan hikâye dalında birikimini sergiliyor. Bugüne kadar biri deneme beş eseri yayımlandı. Altıncı kitap Öykümüzün Hikâyesi (Aralık 2000) adıyla çıktı.

Bu kitap Hüseyin'in "bizim hikâyemiz" için taşıdığı endişeleri, düşünceleri, arayış ve birikimi yansıtan yazılarından oluşuyor.

Kitap üç bölüm halinde düzenlenmiş.

İlk bölüm "Öykümüzün hikâyesi" başlığını taşıyor ve kendi hikâyemizin kaynaklarına, tarihine, bugününe, temel dayanakları ve eksikliklerine; bu alana emek veren önemli simalara değiniyor. "İç hikâyemiz"in nasıl kurulacağını araştırıyor. Siyasal-ideolojik tercihlere, bunlarla doğan haksızlıklara düşmeksizin; "Doğu söylemi"ne bu söylemin imkanlarına işaret ediyor. A.H. Tanpınar, Kemal Tahir, Feridun Andaç, Ömer Lekesiz gibi konuyla ilgili yazarların düşüncelerini de zikrederek "Yerli olmak", ayağını sağlam ve verimli bir zemine basmak için "ne yapmak gerekir" sorusunu eşeliyor. "Doğulu duyarlık ve söyleminin büyülü, zengin kültürel imkanlarına kendimizi hangi gerekçe ve önyargıyla, hatta düşmanlık dürtüleriyle kapattığımızı, ne yandan bakarsak bakalım, bugün artık görüyor ve biliyoruz" diyor.

İkinci bölüm "Öykü okumaları" başlığını taşıyor. Bu bölümde yazar ilk olarak ülkemizde yayımlanan "öykü dergileri"ni tanıtıyor. Ardından öykü özel sayıları, öykü antolojileri, kuram ve eleştiri kitapları geliyor.

"Öykü okumaları" bölümünün asıl gövdesini yazarın Tarık Buğra, Mustafa Kutlu, Şevket Bulut, Cemal Şakar, Cihan Aktaş ve Necip Tosun gibi hikâyecilerimizin eserleri-hikâyeleri üzerine yazdığı geniş oylumlu inceleme-değerlendirme yazıları oluşturuyor.

Hüseyin Su serinkanlı olduğu kadar, sevgi ile yaklaştığı bu yazarların Türk hikâyesi içinde nasıl bir yer tuttuklarını belirtiyor ve özgün taraflarını öne çıkarıyor.

Son bölüm bir "Öykü kaynakçası"dır. Elli sayfalık bu bölüm de, kitabın tamamı gibi büyük bir araştırma ve emeğin mahsulü. Yazılar, söyleşiler, dosyalar, soruşturmalar, açık oturumlar veriliyor. Elbette ki bu bölüm Türk öykü kaynakçasının eksiksiz bir listesi değil. Ancak hikâyeye ilgi duyan, bu alanda çalışanların ilk elde başvurabilecekleri bir kaynakça.

Hüseyin Su günümüz edebiyatı (ve bilhassa hikâyesi) için nümayişsiz bir çabanın tuğlalarını üst üste koymaktadır. Titiz, kadirşinas, sevgi ve saygı ile biriken bir çaba. Kendisini tebrik ediyor, çalışmalarının devamını diliyorum.