Kararını bir türlü veremeyen, veremediği için de potansiyel değerini azaltan Kemal Derviş'in şahsında benzeri az bulunur bir politik tecrübe yaşanıyor. “Siyaset” ile “fantezi”nin aynı kefeye konulabileceğini zanneden Derviş, hem bulunduğu bloktaki siyasetin aklını karıştırıyor, hem de ekonomi politikalarının sonuçlarıyla zaten gölgelenmiş olan kariyerini daha fazla riske sokuyor.

Artık bir karar ver!

Bunun en önemli göstergesi de yakın zamana kadar Derviş'le birlikte politika yapmayı çok önemseyen solun iki büyük partisi CHP ve DSP'nin bugün ondan aynı ilgiyi esirgemeleridir. Zaman Gazetesi yazarı Mustafa Ünal, dünkü yazısında bu gerçeği açıkça ortaya koyuyor. İki parti de zaten hiç gündeme almadıkları solda birleşme konusunu kategorik olarak reddediyor ve Derviş'in bu konudaki girişimlerini hiç de sempatik bulmuyorlar. Aslında, Derviş'in büyük ihtimalle sonunda katılacağı Yeni Türkiye Partisi de bu girişimlere sıcak bakmıyor. Yani Derviş şu anda, müşterisi olmayan bir malı ısrarla arz etmeye uğraşan kötü pazarlamacı konumunda bulunuyor. Bu da onu sevimsizleştiriyor. Mustafa Ünal'ın yazısından anladığımız kadarıyla CHP ve DSP, Derviş'le bir kez daha görüşmeyi bile yararsız buluyor. Bunun anlamı açıktır. İki parti hatta YTP eski ekonomi bakanına, “Artık kararını ver. Bizi meşgul etmeyi de bırak!” demek istiyorlar.

Bu şartlar altında Derviş için siyaset yapmama kararı almak da akıllıca görünmüyor. Büyük ihtimalle baştan beri angaje olduğu Cem ve Özkan ikilisine katılacak ve kamuoyunun görmek istediği “troyka” da tamamlanacaktır. Bunun dışında yapacağı her tercih, siyasete ilişkin tasarımlarının aslında gerçekçi olmadığı ve onun da nihayet bir milletvekilliği koltuğu peşinde koştuğu sonucunu üretecektir. Bu tür bir tehlikeye atılmayacak, hiç olmazsa adı “yeni” olan bir partide YTP'de siyaset yapacaktır. Güçlü ihtimal bu. Özkan ve Cem'in demeçlerinden anlaşılan da bu.

Kriz tablosunun fotoğrafı

Peki, Derviş'in YTP'ye katılmasının siyasal anlamı nedir ve sonuçları neler olacaktır?

Bu katılımla birlikte geçen dönemin sorumluluğunu taşıyan ve bunun için seçmene hesap vermesi gereken partilerin sayısı dörde yükselmiş olacaktır. YTP de Anasol –M koalisyonunun ekonomik ve sosyal buhran sorumluluğunun ortağı olmaktan kurtulamayacaktır. Kemal Derviş gibi kriz günlerinin önemli ve sembol isminin bu sorumluluğun dışında kalabilmesi hiç mümkün değildir.

Çünkü Derviş sanıldığı kadar başarılı ve ekonomik krizi dizginleyen bir profil değildir. Ayrıca, Türk siyasetinde kriz yaratanlar olduğu kadar, krizi bastırmak için kemer sıktıran, IMF politikalarıyla ortaklık yapan politik kadrolar da ödüllendirilmemiştir.

220 milyar Dolar'ı bulan borç stokunun, yüzde 100 civarında olan “hissedilir enflasyon”un, sayısı bilinmeyen ama en iyimser rakamlarla 5-7 milyon orasında olduğu tahmin edilen işsizliğin, kapatılan fabrikaların, düşen hayat standardının vs. seçmen zihninde yarattığı bir politik albüm bulunuyor. Bu albümde Ecevit, Yılmaz ve Bahçeli'yle birlikte Derviş'in de fotoğrafı var. Hatta, krizi yaratan kişi olmamasına rağmen o fotoğrafta hepsinden de ön planda bulunuyor.

Yine de YTP'nin tek şansı

Bu tabloya rağmen YTP'nin Derviş'i almaktan başka çaresi yok, hatta başka silahı bulunmuyor. Derviş'siz YTP, küçük bir “ayrılanlar partisi” olmaktan öteye gidemez. Derviş sayesinde, krizin faturasını ona çıkarmayan ve sözümona IMF ve ABD ile iyi ilişkiler için ondan başka çare görmeyen azınlık için bir umut kapısı olabilirler, en azından bir hacme ulaşabilirler. Bu hacmin YTP'yi baraj üstüne taşıyıp taşıyamayacağı elbette tartışma konusudur. Çünkü, Derviş'li YTP'nin denenmemiş bir siyasi güç olduğunu söyleyebilmek mümkün değildir.

Çünkü siyaset, “troyka”nın görmek istediği eksenin çok dışında teşekkül ediyor ve DSP-MHP-ANAP-YTP dörtlüsünün pastadan alabileceği pay tek başına birinin bile karnını doyurmaya yetecek gibi görünmüyor.

MUSTAFA KARAALİOĞLU

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu