Dünya Kupası'na erken veda eden ülkelere bakalım da gerçekleri bir kez daha görelim. Fransa, gol bile atamadan arkasına baka baka gitti. Arjantin, süper yıldızları ile ilk tura pas geçti. Diğerlerini yazmak bile istemiyorum. Bana ne... Bizi ilgilendiren benim gururum, iftihar ettiğim Milli Takım'ım.

Birkaç sene daha olsaydı yarım asır sonra diyecektim. 47 yıldır beklediğimiz günlere bizi kavuşturan herkese saygı duyuyorum. Türk Milli Takımı'nı tanımayan, haritadaki yerini bile bilemeyen dünya insanlarına tanıttık. Formamızın rengini, üstündeki Ay-Yıldızlı formanın sahibi ülkemizin reklâmını yaptık. Türk Milli Takımı yepyeni bir hüviyete sahip oldu.

Sizi biraz eskilere götürmek isterim. Fransız'lar bizimle uzun yıllar A Milli Takımlar seviyesinde özel maç oynamadılar. "B takımımızla oynayabilirsiniz" dediler. Çok değerli Yeni Şafak okurları. "Allah'ın sopası yok..." O Fransa bizimle birlikte Uzak Doğu'da aynı kategoride oynadı. Gol bile atamadılar. Ama biz ilk maçımızda Hasan Şaş'la Brezilya ağlarına, Fransızca gol attık.

Gelelim benim meslekdaşlarıma. Yapmayın, etmeyin bu kadar acımasız olmayın. Yeter yerden yere vurduğunuz futboldan bihaber, onun bunun katkısıyla seyahat amacıyla gittiğiniz Dünya Kupası'ndan çocukça yorumlar yapmayın. Burada çalıştırdıkları takımların başından bir sezon geçmeden ayrılanlar neredeyse imparator kesildiler. Geçen gün bir yazı okudum.

Diyor ki... "Ben futboldan anlamam ama Hıncal Uluç'un yazdıklarına katılıyorum. Şöyle hata yaptık, böyle kötü oynadık" diye madem anlamazsın sus be. Konuşma, yazma. Sana mı düştü. Ben, EKONOMİ yorumu, IMF yazısı yazıyor muyum?

BEKİR BORAN

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu