Bir yandan türban meselesi alabildiğine kışkırtılıp rejim meselesi haline getiriliyor. Başı örtülü bir vatandaş, savunma hakkı elinden alınarak duruşma salonundan çıkarılıyor.

Bu anlayışla vatandaşlar yarın hastanelerden, devlet dairelerinden de kovulabilir.

Gerginlik ve kriz politikaları dikkat ederseniz sürekli tırmandırılıyor.

Bu işin sonu nereye kadar götürülecek acaba?

Son iki gün bu tabloyu tamamlayan iki haber yayınlandı. Biri, Devlet İstatistik Enstitüsü'nün Hane Halkı Bütçe Anketi sonuçları idi. Bu sonuçlara göre, Türkiye'de 26 milyon kişinin yoksulluk, 12 milyon kişinin ise açlık tanımına uyduğu anlaşılıyor. 12 milyon kişi ortalama günde 1 (bir) dolarla geçinmeye çalışıyor. Nüfusun neredeyse yarısına yakını aç ya da adamakıllı yoksul.

Türkiye'nin ekonomik durumu bu...

Koç'un, Sabancı'nın, TÜSİAD üyesi holdinglerin işlerinin iyi gidiyor olması bir şey ifade etmiyor.

Gerçekler bunlar... Kimse, bu arada ülkeyi yöneten AKP hükümeti de kendini aldatmasın...

Diğer haber, Genelkurmay Başkanı'nın, kendisiyle yapılan bir ropörtajda söyledikleriyle ilgili...

Genelkurmay Başkanı, bu ropörtajda Türkiye'nin genel dış politikasını belirliyor. Tabii ona bağlı olarak iç politikasını da... Avrupa Birliği ile ilişkiler, Kıbrıs ve Kürt sorununa ilişkin genel yaklaşımlar, daha doğrusu askerler tarafından belirlenmiş politikalar açıklanıyor.

Böylece, Meclis de, hükümet de, dışişleri de bir kenera bırakılıp, çizilmiş ana hedefler yeniden empoze ediliyor. Bu hedeflerin dışına çıkılmayacağı, çıkılmak istenirse engelleneceği anlatılmak isteniyor.

Bir genelkurmay başkanı ülkenin gerçek lideri gibi konuşabiliyor ve Türkiye adına önemli meseleleri dile getiriyor. Bu meseleler, başta hükümet olmak üzere sivil organlarda ele alınmamış ve tartışılmamış olduğu halde.

Mesela, Genelkurmay Başkanı, Kıbrıs'ta kendi belirledikleri şartlar dışında bir çözüme yanaşmayacaklarını apaçık beyan ediyor. Üstelik de, artık Avrupa Birliği üyesi olan Kıbrıs'ı işgal etmiş sayılacak Türkiye'nin böyle bir durumdan korkmadığını da belirtiyor.

Bu stratejilerini ise vahim bir öngörüye dayandırıyor:

"Avrupa ülkeleri Kıbrıs için askerlerinin ölmesini istemez."

Yani Avrupa'nın, işgal altındaki Kıbrıs için savaşmaya yanaşmayacağını söylüyor.

Buna karşılık Türkiye'ye ekonomik ambargo uygulayabileceklerini düşünüyor...

Belli ki Genelkurmay'daki kurmaylar bütün ayrıntıları hesabetmişler. "Ne pahasına olursa olsun Kıbrıs'ta anlaşmayı engelleriz. Avrupa bize bir şey yapamaz, ancak ambargo uygular" diyorlar.

Genelkurmay Başkanı'nın bu konudaki sözleri ilginç:

"(Avrupa) ekonomik yaptırım kullanabilir, ama politik gücünüz ve güçlü ekonominiz varsa o da karşılanır. Direnç gösterirsiniz."

Genelkurmay Başkanı bu sözleri söylerken, sanırım önüne DİE'nin yukarda özetini verdiğim araştırmasının sonuçlarını koymamışlardı.

'Güçlü ekonomisi' olduğu söylenen bu ülke, İMF'nin, Dünya Bankası'nın yardımına muhtaç. Dış borçlarını ödeyebilmek için yeni borçlar almaya devam ediyor.

Vatandaşlarının 12 milyonu açlık sınırında. Yani gıda yardımına ihtiyaçları var... 26 milyon kişi ise yoksulluk sınırında... Böyle bir ülkenin politikası sadece gerginliğe ve askeri güçe dayandırılabilir mi?

Kıbrıs dolayısıyla Türkiye'nin ödeyeceği bedel sadece ekonomik ambargo mu olacak? Türkiye bütünüyle dünyadan tecrit olmayacak mı?

Ne o? Askerler, Enver Hoca politikası mı izlemeye karar verdiler acaba?

Genelkurmay Başkanı'nın açıklamaları, Avrupa Birliği ile ilişkiler, Kıbrıs ve Kürt meselesinde gerginlik ve sertlik politikaları izleneceğinin bir deklarasyonu mahiyetinde...

Bu askeri açıklamalara karşı acaba sivillerin bir diyeceği yok mu?

KORAY DÜZGÖREN

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu