Türkiye için herşeyin sonu dünkü Letonya maçıydı. Sinir sistemimizi bozan Letonyalılar, sahadaki Millilerimiz'i de bozup Portekiz'e gitti.

Önce sözün özünü söyleyelim...

Milletimiz, bayrağımız, ülkemiz için oynadık. Türkiye'nin bugünlerde bu mücadeleyi yapması bile futbolumuz açısından gurur verici bir olayadır.

Çeyrek asrı geçen spor yazarlığımızda yüzlerce binlerce maçın tanığı olduk. Ancak sayılıdır ki, bu kadar gerildik, bu kadrar heyecanlandık ve bu kadar sevindik ve üzüldük. Türkçemizde bir söz vardır... "Dananın kuyruğu kopacak deriz" işte tam Türkiye-Letonya maçı için söylenmiş bir söz. İşte o dananın kuyruğu koparken, yüreklerimiz de defalarca yerinden koptu. Çünkü bu EURO 2004 için son şans ve arkası yoktu.

İşin başında herkes ümitli, herkes çoşkulu ve mutlak golün beklentisi içindeydi. Doğrusunu söyleyelim ki İlhan'ın 20. dakikada attığı o süper gol, bize gollü bir maçın habercisidir sandık. Sahadaki takımın kabul etmek gerekir ki işi hiç kolay değildi. Bir yanda mutlaka 2 farklı galibiyeti yakalamak, ayrıca defans güvencesini sağlayıp gol yememek vardı. Türkiye'nin yaptığı en büyük yanlış şudur ki Letonya'nın işin başında hafife alınmasıdır. Kuraların çekildiği o gün hafızalarımızda. Milli Takımımız'ı Portekiz'e götürmeyen kalmamıştı. Ancak her iki maçta da gördük ki Letonya teknik kapasitesinden çok fizik gücüne dayalı oynadığı futbolla, hiçte yutulur bir lokma olmadığını gösterdi. O Werpokovskis yok mu.. Her topla buluştuğunda yüreğimizin çarpıntısı, 3'le çarpıldı. Letonya işte bu yüreklerimizin sistemini bozan Werpakovskisi'in beraberlik golüyle öylesine rahatladı ki, Portekiz'in finalisti olup çıktı.

TURGUT KOLOĞLUGİL

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu