Bir Dünya 3.'sü dün gece Dolmabahçe'de intihar etti. Oyunun 65. dakikasına kadar geçen sürede oynadığımız oyun, akıllı, uslu taktiğimiz ve ulaştığımız gollerle Portekiz'in kapısını aralamıştık. O dakikaya kadar geçen sürede ne güzel şeyler düşündük. Ne güzel şeyler yazdık Milli Takımımız için; "Hepsi yalan bu sahi dedik" Hakan için, İlhan için ve diğerleri için ne kadar olumlu düşündük.

Ama o ana kadarki notlarımızda çok önemli de bir nokta vardı; Bu Letonya öyle 3 atılacak 5 atılacak kazma bir takım değildi. Arada bir topumuz da direkten dönmüştü, 2-0 ile mutluluğa uçuyorduk. Sonra futbolun acımasız yüzü kendini gösteriverdi, biz defans yapmasını bilmiyor iyi kaleciler yetiştiremiyorduk. Üst üste yediğimiz gollerle şaşkına döndük. Kenar yönetimimiz 2-0 galibiyeti evde tutacak formülü üretemedi. Düpedüz iflas etti. Yazık şu 2-2'lik sonuç herşeyin bitiş düdüğü oldu.

Şimdi artık külahımızı önümüze koyup düşünme zamanıdır. Hakeme bahane bulamayacağız. Zemine bahane bulamayacağız, seyirciden yakınmayacağız.

Ama bir Milli Takım oluşturmak için daha başka metodlar bulacağız; bulmalıyız. Belki Avrupa Şampiyonası finallerine katılamayışımız bize pahalı bir ders oldu; olmalı. Bir hanedan vardı, bu hanedan yıkılımalı. Dünya 3.'sü öldü, küllerinden yeni bir şampiyon doğmalı. Türk futbolunun kaynakları bunu besleyecek güçte; haydi Türkiyem topla kendini.

TAYLAN UYGUR

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu