Devekuşları, tehlikede olduklarını hissettikleri zaman, başlarını kuma gömer diye bir hurafe var. Bunun tamamen yanlış olduğunu anlatsak, kanıtlasak, tehlikeyi önlemek için başlarını kuma gömen sorumlularımızı bu alışkanlıklarından vazgeçirebilir miyiz?

İşte, devekuşlarının tehlike anında ne yaptıklarını açıklayan 'uzman' cümleleri: "Halk arasında yaygın olarak kullanıldığının tersine devekuşları tehlikeyi gördüklernde başlarını kuma gömmez, ancak başlarını bacaklarının arasına ya da göğsünün altına sokarak dizlerini kırıp otururlar. Bu görünümleriyle bir kaya parçasını andırırlar. Düşmanlarından saklanabilmek için araziye uymaya çalışırlar."

Yani, her zaman işe yaramasa da, tehlikeden korunmak için kendilerine göre tedbir alırlar.

Hangi depremden ders aldık?

Ya biz?

1939'da, 40 bin insanımızı kaybettiğimiz Erzincan depreminden ders aldık mı? 17 Ağustos ve 12 Kasım depremlerinden ders aldık mı? Aradaki diğer depremlerden, Gediz'den, Van'dan, Erzurum'dan, Sultandağı'ndan, Adana'dan? Şimdi, birkaç gün önce, neredeyse 'gelenek' haline getirdiğimiz 'devletle iş yapma' yöntemimizin Bingöl'de çocukları nasıl öldürdüğünü gördükten sonra, ders alacak mıyız?

Hangi depremden ders aldık biz?

Depremden nasıl ders alınır?

Depremden ders almamız lazım diyerek mi? Her depremden sonra bir 'Veli Göçer' bulup bütün faturayı ona yükleyerek mi? Depremde nereye nasıl saklanacağımızı anlatan broşürler dağıtarak mı?

Depremden önce kimin ders alması gerekir? Enkaz altında kalan çocuğun mu? Çocuğunu devletin yaptığı binada okusun diye gönderen anne babanın mı? Müteahhidin mi, müteahhidin işi doğru yapıp yapmadığını takip etmekten sorumlu memurun mu?

Kim ders alacaksa, ilk dersin, ilk cümlesi şu olmalı: Devekuşu yöntemi, tamamen bir hurafe. Önce bu yöntemi terketmemiz gerekiyor.

Peki, gerilimlerden ders aldık mı? Evet, belli ölçüde aldık. 23 Nisan ve onu takip eden Milli Güvenlik Kurulu, bazı dikkatli adımlar sayesinde, kimi gazete ve televizyonların 'körüklemesine' rağmen, bir 'gerilim festivali'ne dönüşmedi.

Yeni Şafak, hedef büyütüyor

Yeni Şafak'ın, tirajını 200 binlere yükseltmeyi hedeflediğini, daha önce bu sütunlardan duyurmuştuk. Yeni Şafak, belirlediği bu hedefe doğru adım adım yaklaşıyor.

Yeni Şafak, öncelikle, okurlarına iyi bir gazete sunmayı hedefliyor. Haberleri ve yorumlarıyla, Türkiye'yi ve dünyayı doğru bir biçimde izlemelerine yardımcı olan, sağlıklı bir bakışaçısı sunan, iyi bir gazete.

Yeni Şafak'ın kültür hizmetleri, Yeni Şafak okur profiline 'kalıcı bilgi' ile katkıda bulunmayı amaçlıyor. Daha önce belirttiğimiz gibi, merhum Asım Köksal Hocaefendi'nin Hz. Hüseyin ve Kerbela Faciası adlı büyük eserinde, İslam Tarihi'nin en önemli dönemlerinden birini doğru anlamamıza yardımcı olacak bilgiler, güzel bir üslupla sunuluyor. Merhum Prof. Dr. Muhammed Hamidullah'ın Hz. Peygamber'in Savaşları adlı eseri, İslam'ın ilk dönemlerindeki savaşları inceleyen bir eser olmasına rağmen, İslam tarihinin bir 'savaş tarihi' olmadığını göstermesi bakımından son derece önemli. Ortadoğu, hem tarihin, hem de bugünün odağında bir bölge. Tarih, Ortadoğu'dan başladı. Ortadoğu'yu kontrol etmeyi başaran güçler, dünyanın başka yerlerine de hakim oldu. Ömer Turan'ın "Medeniyetlerin Çatıştığı Nokta: ORTADOĞU" adlı kapsamlı çalışması, Ortadoğu'nun niçin önemli olduğunu bilmek isteyenler için Türkçe'deki en iyi hazırlanmış çalışmalardan biri.

Yeni Şafak'ın sunduğu bu önemli eserler, kütüphane raflarında 'dekoratif malzeme' olarak durmayacak. Çünkü, Yeni Şafak okurları, bilginin değerini biliyor.

Not: Prof. Dr. Muhammed Hamidullah'ın "İslam Peygamberi" adlı eseri, abonelerimize dağıtıldı. Gazetelerini bayilerden alan okurlarımız da, 12. sayfamızda adreslerini yayınladığımız bayilerden kuponları karşılığında kitaplarını temin edebilirler.

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu