Dışişleri bakanı Abdullah Gül, 24 saat arayla, iki çelişik hissi şahsında yaşadı: Hafta sonunu Girit'te birlikte geçirdiği Avrupa Birliği (AB) üyesi ülkelerin bakanları, "Sahi, sizin ülkede ordu darbe yapar mı?" diye sordular Gül'e; oradan geçtiği Tahran'da, İslâm Zirvesi'nde yaptığı 'demokrasi ve çağdaşlık' vurgusu bol konuşma, demokrasi ve çağdaşlığı kendisinden farklı anlayan yorumcular tarafından bile beğenildi.

Hemen cevap vermeden önce biraz düşünmenizi istediğim bir sorum var: En son askerî darbenin nerede yapıldığını biliyor musunuz?

Bir zamanlar askerî darbeler modası vardı. Güney Amerika'da, Ortadoğu'da, Afrika'da, erken kalkan devleti ele geçirirdi o günlerde... Epeyden beri, dünya askerî darbelere kapısını kapadı. En son, Venezuela'da, ülkenin seçimle işbaşına gelmiş devlet başkanı Hugo Chavez'e karşı darbe girişimi, halkın tepkileri üzerine, başarısız kaldı.

Bugünün dünyasında darbeler başarısız kalmaya mahkum. Dün, gazeteler, Arjantin'in yeni seçilen cumhurbaşkanı Nestor Kirchner'in bütün komutanları değiştirdiği haberini veriyordu. Oysa, Arjantin, 1983 yılına kadar, koyu bir askerî diktatörlükle yönetiliyordu. Son diktatör Agusto Pinochet'in Arjantin'den burnunu çıkardığında tutuklanma tehdidi altına düştüğünü biliyorsunuz..

Dünyada sona eren askerî darbe döneminin AB üyesi olma yolundaki Türkiye'de sürebileceğini düşünmek akıl dışı. ABD ve AB'nin ayrı ayrı çıkarları da Türkiye'de demokratik bir hükümetin varlığını gerektiriyor. Bu sebeple, 28 Şubat türü 'soft' ya da 'post-modern' darbeler için de uygun bir ortam yok. Ak Parti hükümeti anayasal çerçeve içerisinde kalma konusunda olağanüstü dikkatli. Genelkurmay başkanı Org. Hilmi Özkök'ün de, düzenlediği basın toplantısında, "Bu kelimeyi duymak bile istemiyorum" demesi, Türk Silâhlı Kuvvetleri'nin (TSK) de mâceralardan uzak durma kararlılığının en yetkili ağızdan ilânı sayılmalı.

Bu gerçekler ortada dururken, neden Türkiye'de sanki bir darbe ortamı varmış gibi yayınlar yapılıyor?

Böyle bir ortamı var imiş gibi göstermekten içte ve dışta yarar umanlar olabilir. Dışta dikkat çekici olan İngiltere'nin durumu sözgelimi: İlk olarak, IISS adlı kurumun raporuna geçti darbe ihtimali; sonra da, bazı İngiliz medya organları, Org. Özkök'ün basın toplantısını darbe ihtimalini güçlendirir biçimde sundu... İçte ise, toplumdaki dinamizmden endişeli, AB yüzünden konumlarını tehdit altında gören, yeni değerler sisteminin kendilerine üstünlük sağlayan haksız rekabetçi ortamı sona erdireceğinden kaygılı kesimler bu rivayeti çıkartıyorlar.

Dünya konjoktürünün Türkiye'yi oturttuğu yer ve toplumsal dinamikler, 'darbe' çığırtkanlığı yapanların heveslerini kursaklarında bırakacaktır...

Bunlar, sayıları giderek azalsa da toplumda hâlâ önemli bir yer işgal eden bir kesimin tedirginlikleri üzerine oynuyorlar. O tedirginliği en iyi özetleyebilecek cümleyi, çok satan bir gazetenin yönetmeni, Ak Parti'nin tek başına iktidara gelmesi üzerine, şakayla karışık şu biçimde formüle etmişti: "İyi ki ordu var..." Şaka tarafını ayıkladığımızda, bu cümlenin, belli kesimlerin zihin fotoğrafı olduğu açık. AB üyeliğiyle ordunun sistem içerisinde geri plana çekilecek olması, bu şakacı formülü ciddiye alanları rahatsız ediyor...

Abdullah Gül'ün 'yeni Türkiye' parametrelerini verdiği Tahran konuşması bu sebeple de önemli. İslâm Dünyası'nın diğer unsurlarına tavsiye ettikleri, Türkiye'de Ak Parti'nin yapmaya çalıştığı şeyler... Bir parametre dizaynı da, "İyi ki ordu var" diye düşünen iç çevreleri rahatlatmak için gerekiyor... Başbakan Tayyip Erdoğan, AB'ye üye olmaya hazırlanan Türkiye'nin, halk dışında bir vâsiye ihtiyacı olmadığı güvenini veren bir konuşma yapabilir, yapmalıdır...

Dönemeci zorlanmadan aşmamız şart...

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

AboneFormu

MesajFormu