Enerji ve çevre ilişkisi ilk insandan günümüze kadar sürekli artan oranda devam eden dünyasallaşmanın temel sorunudur. Teknolojinin ilerlemesi, nüfusunun artması, insanın dünyaya hakim olma düşüncesi enerjiye olan talebin hızını artırmaktadır. Muhakkak her enerji elde etme türünün çevreye belli oranda negatif etkisi olmaktadır. Burada önemli olan karar vericilerin enerji politikası güderken hangi kesimin çıkarlarını koruduğudur. Dikkat çeken bir hususta çevreye zararı neredeyse yok denecek kadar az olan yenilenebilir enerji türlerinin çevreye zarar verme ihtimalleri yüksek olanlara göre ticari kaygılarla daha az uygulanır oluşudur.

1972 yılında, Birleşmiş Milletler tarafından toplanan Stockholm Konferansı ile "Çevre ve İnsan" kavramı ilk kez uluslararası düzeyde gündeme alınırken, mevcut kalkınma paradigması sorgulanmış, dünyanın doğal dengesinin korunması için; insan ve doğal varlıklara öncelik veren bir anlayışın egemen olması gereği ortaya koyulmuştur. Bu konferansta, kapitalist kalkınma anlayışını sorgulayan dönemin Hindistan Devlet Başkanı İndra Gandhi bugün hâlâ geçerliliğini koruyan tespiti ile en önemli çevre sorununun, yoksulluk, açlık ve barınma olduğunu dile getirmiştir. Aradan geçen 30 yılda teknolojinin artmasına, refah seviyesinin yükselmesine rağmen bu durumun devam etmesi dünya sisteminin mutlu azınlığa hizmet eden kurgusundan kaynaklanmaktadır. Savaşlar, çevrenin tahrip olmasının başlıca sebeplerinden biridir. Ne doğal çevreyi, ne de yüzyılların mirası olan tarihi ve kültürel çevreyi gözetmeden ülkelerin üzerine yağdırılan bombalar, onulmaz yaralar açmaktadır.

Hidrolik santrallerin çevreye etkileri

Cumhuriyet Arşivi
Arşivler milletlerin hafızalarıdır, bilgi kaynağıdır. Temenni edilmez ama; bir gün şuur ve hafıza kaybına uğrar ve bildiklerimizi unutursak, arşivlere bakar, inceler, nerelerde hata yaptığımızı görür ve hatalarımızı tashih etme imkanını bulabiliriz. Arşivler doğru yolu bulmamazı mümkün kılan mühim kaynaklardır. Tarihi mirasımız ve kültür değerlerimizdir. Arşivler milletlerin tapu senetleridir. Onların nasıl yaşadıklarını, hukuki yapılarını, iktisadi davranışlarını, dünya görüşlerini, hayat telakkilerini belgeleriyle ortaya koyarlar. Bu itibarla arşivlerin kıymetini bilip, layık olduğu mevkii vermekte hepimizin menfaati vardır. Adı üzerinde, arşiv bir hazinedir. Bu hazineye gereken değeri verip ondan istifade etmezsek; tabiatıyla kabahat hepimize aittir. Fazla uzatmadan, sözü Başbakanlık Cumhuriyet Arşivi'ne getirmek istiyoruz. Osmanlı Arşivi hakkındaki kanaatimizi daha sonra yazmak niyetindeyiz. Muhatap olduğumuz kadarıyla Cumhuriyet Arşivi'nde çalışanların her biri, gerçekten güler yüzlü, kibar, fedakar, hepimizin kahrını çeken çilekeş arkadaşlardır. Her gelenle ilgilenme zahmetine katlanır, arşivden istifade edebilir hale getirirler. Bizlere sabırla tahammül eden, arkadaşların hepsine ayrı ayrı teşekkür etmek insani borcumuzdur. Ayrıca şunu da bilhassa belirtmeliyiz ki, arşivin sunduğu hizmetler, hakikaten ucuzdur. Araştırma yapan kimselerin maddi imkanları bellidir. Arşivin sunduğu hizmet fiyatlarını tayin ve tesbit edenlere de ayrıca teşekkür etmeliyiz.

Cumhuriyet Arşivi çok eksik

Arşivcilik hakikaten en zor mesleklerden biri ve belki de birincisidir. Bir şeyin, bilfarz bir evrakın tasnifi zannedildiği kadar kolay ve basit bir iş değildir. Bu sebepten dolayıdır ki, çok arayıp da bulamadığınız bir evrakı ummadığınız bir dosyadan bulduğunuz çok olmuştur. Bu yüzden, avcıların çok kullandıkları 'kırk gün ayak eti; bir gün av eti' sözünü arşivde çalışanlar da beğenir ve kullanırlar. Gelelim Cumhuriyet Arşivi'ne intikal eden evrak geniş çapta taranmış, ayıklanmış ve araştırma yapanlara adeta 'posası' kalmıştır. Bu kanaatimizi destekleyecek ve bizi haklı çıkaracak bir değil, pekçok delil vardır. Bilhassa yakından takip ettiğimiz ve yıllar yılı peşinde koştuğumuz ve ele geçiremediğimiz CHP evrakı, böyle bir akıbetin kurbanı olmuş gibidir. Mesela, tek parti CHP iktidarının koskoca 27 (aslında 30) yıllık devresinin üçüncü şubeye (Bu şubelerin de ne olduğu ayrı bir makale konusudur) ait bütün evrakın arşivdeki vesika adedi 262 (yanlış okumadınız sadece 262)'dir. Mümkün olabilir mi? Bu 262 rakamı, 27 yıllık tek parti CHP iktidarının belki 'bir saatlik' kısmına şamildir. İnsanı tebessüm ettiren bir başka husus ise, vesika olarak sunulanların tamamına yakınının (posa) cinsinden şeyler olmasıdır. Bilfarz muhtelif 15-20 kadar değişik vilayetlerdeki Kızılay ve Himaye-i Etfal cemiyetlerinin yeri, yurdu, adresi gibi belgelerdir. CHP katalogu ortadadır. Böyle bir arşiv kimin ne işine yarayacaktır ki? Koskoca Cumhuriyet idaresinin 'üçüncü şube' belgeleri bu kadar mı olur, bu kadar mı olmalıdır? Kesinlikle hayır! Araştırma yapanlar, Cumhuriyet Arşivi'ni mahçup edecek ve bugünlere ışık tutacak çok daha kıymetli belgelere ulaşmış olabilirler. Hatta bazı özel arşivlerde fevkalade ehemmiyeti haiz belgelerin bulunması mümkün ve muhtemeldir. Bu itibarla Cumhuriyet Arşivi'ni fevkalade eksik ve fakir bulduğumuzu belirtmeliyiz. Cumhuriyet Arşivi'nin eksikleri sadece CHP evrakıyla da sınırlı değildir.

Cumhuriyet Halk Partisi'nin 'altı ok'una dair bir bilgi yok

Hepimizin bildiği gibi, CHP'nın altı umdesi, altı ok şekline gelmiş, bir taraftan CHP'nin amblemi olurken diğer taraftan da bu prensipler Anayasa'ya girmiştir. Bunlar inkılapçılık, laiklik, halkçılık vs gibi hemen herkesin ilkokul sıralarından beri bildiği şeylerdir. Biz, Cumhuriyetin umdelerine; Cumhuriyet Arşivi'nde rastlayamadık, bulamadık ve buna hem şaşırdık ve hem de üzüldük. Cumhuriyetin temel umdelerinin, hangi şartlar altında düşünüldüğüne, kim veya kimler tarafından nasıl karar verildiğine, bu kararlar verilirken memleketin içinde bulunduğu şartların neler olduğuna, içerden ve/veya dışardan bir takım tavsiye ve telkinlerin olup olmadığına, bilhassa cumhuriyetin ilk yıllarında dünyadaki iktisadi ve siyasi şartların nasıl cereyan ettiğine, bilhassa 1929 dünya iktisadi buhranının nasıl karşılandığına ve nasıl atlatıldığına dair binlerce belge bulacağımızı hayal ederdik. Hakikaten de öyle olması gerekmez miydi? Devleti ve milleti sevk ve idare edenlerin bilfarz, 1929 dünya iktisadi buhranı karşısında neleri bildiklerini, neleri düşündüklerini belgeleriyle ortaya koymak arşivin vazifesi değil midir? Milyonlardan ve yüz binlerden vazgeçtik, tek bir vesika bulmakta hakikaten zorlanıyor ve böyle bir arşivin kimin ne işine yarayacağını da doğrusu merak ediyoruz. Cumhuriyetin temel prensiplerine dair, Cumhuriyet Arşivi'nde belge bulunmuyorsa; nerede aranıp, nerede bulunacaktır? Hiç böyle arşiv olur mu? Nereden bakarsanız bakınız, yüz binlerce belge olması icabetmez mi? Cumhuriyet, kendi hedef ve iddialarını milyonlarca vesika ile ortaya koyup isbat etmesi gerekmez mi? Karşılaştığımız manzaraya insanın inanası gelmiyor.

Böyle bir arşivin ne kadar faydası olabilir?

Cumhuriyet kendi iddialarını henüz layıkı veçhile tahakkuk ettiremediğine göre; bilfarz, hangi yollardan gidildi, birtakım hatalar yapıldı mı, bu hatalar tekrar ediliyor mu, içerde ve/veya dışarıda değişen şartlar ne idi, değişen şartların hedeflerin tahakkuk etmemesinde tesiri olmuş mudur? İnsan bilmek istiyor. Hem de vesikalarıyla bilmek istiyor. Ama gel gelelim, bunların belgelerine ulaşmak mümkün olmuyor. Bir devletin, bir milletin bütün icraatları arşivlerin hem konusu ve hem de malzemesidir. Kafi miktarda belge ve bilgi vardı da, arşiv tertip ve tanzim edilirken vesikalar bu derece ayıklandı mı? Hal böyleyse hakikaten yazık olmuştur deriz. Gerçi, Cumhuriyetin endişelerini anlıyoruz. Ama bu, elbette arşivi fakir bırakmak manasına gelmez ve gelmemelidir. Eğer davranış tarzı bu ise, böyle bir 'arşivciliğin' -kimse kusura bakmasın- ilme hizmet edeceği ve memlekete fayda getireceği kanaatinde değiliz. Yok eğer bütün belgelerin olup olacağı bu ise; içimizi sızlatan manzara daha da acıdır der, yaramıza tuz basarız. Yazımızın baş tarafında belirttiğimiz gibi, adı üstünde; arşiv bir hazinedir. Cumhuriyet Arşivi'nin bugünkü vaziyeti gazete sütunlarına sığmaz. Gayemiz, arşivi arşiv gibi görmektir. Araştırma yapacaklar eliboş dönmemelidir.

FİNANSAL TERÖR
Kavramlar; hemen her dönemin düşünce dilidir. İnsanlar kavramlara yükledikleri anlamlarla sahip oldukları düşünceyi, ideolojiyi toplumlara lanse ederler. Biz bu noktada kavramları beşeri ve ilahi kavramlar şeklinde iki açıdan ele alabiliriz. İlahi kavramları rabbimizden alırız. Rabbimiz bu kavramları ilahi vahyi ile tanımlar. Biz bundan başkaca bir tanım tanımaz, tanıyamayız. Elbette beşeri otoriteler, ilahi kavramlara da el atmışlarsa da, Kur'an bu müdahaleler karşısında en iyi sağlama yapabileceğimiz yegane kaynaktır.

Modern kapitalizmin estirdiği terör

Siyasi amaç güden, şiddet şeklinde tanımlanan terör kelimesi önüne veya arkasına eklenen eklerle dünya emperyalizminin sığınağı, işgallerinin, toplumsal katliamlarının kısacası tüm kirli işlerinin gerekçesi olmaktadır. Bu kavramın pratikteki tezahürlerini hemen her gün görsel ve yazılı basında sıkça görmekteyiz. Bizim üzerinde duracağımız onların geliştirdiği bu kavramın akabinde var olan bir başka kavram 'Finansal Terörizm' üzerinde durmak istiyoruz. Modern kapitalizmin günümüzde uyguladığı terör şekillerinden biridir. Nedense hep şiddet içeren terör üzerinde durulurken bu kavram üzerinde pek durulmamaktadır. Özellikle ülkelerin, milletlerin topyekün karşı karşıya kaldıkları bir terör biçimidir finansal terör. Modern kapitalizm deyimiyle özdeş olan ve çağın firavunu olan ABD ve İsrail Arz-ı Mev'ud denilen kutsal topraklarının ele geçmesi, yeryüzünde hakimiyet sağlama felsefeleri gereği, İslam ülkelerinin yer altı ve yerüstü kaynaklarına hakim olma, ülkelerin kaynaklarını kendi kaynaklarına kanalize etme noktasında sözde uluslararası kurdukları teşkilatları vasıtasıyla yaptırımlar uygularlar. Özellikle hedef aldıkları ülkelerin halklarının gelir düzeylerini düşürücü tedbirler alıp, onları uygulatarak rızık endişesiyle karşı karşıya getirip, akletmelerini, düşünmelerini engellerler. İnsanlar gelişen bu ağır şartlar altında geçimlerinden başkaca bir şey düşünemezler. İnsanları taksitli hayata yöneltirler. Artık geçimleri için gerekli parayı kazanmak, ay sonu ödeyecekleri taksitleri düşünmekten başka bir şey yapamazlar. Toplumların milli gelirleri düşer. Bu ise onlar için bir başlangıçtır. Kendi teknolojileri ile geliştirdikleri her türlü araç ve gereç için artık bu ülkeler pazar olmakta hem de akabinde uzun yıllar yedek parça satış garantisi sağlanarak. Böylelikle sömürülen ülke halklarının sanayicisine, üreticisine darbe vurulmakta bu ise önlenemeyen bir işsizlik girdabına yol açmakta; toplumsal çöküş hız kazanmaktadır.

Faiz, borsa, döviz üçgeni

Yine modern kapitalizm denince akla gelen ve şeytanın üç ayağı olarak tanımlanan faiz, borsa, döviz cephelerinde gerçekleştirilen müdahaleler ki; elde edilen kârlar yine aynı ülkelere sözde uluslar arası teşkilatlar vasıtasıyla uzun vadeli kredilerle ikinci bir rant sağlanmaktadır. Bu şeytani üçgenin yöneticisi olan uluslararası finansal güçler, Yahudi sermayeli provokatörlerdir. Spekülatif hareketlerle bu üçgende oynayarak, ülkelerin yıllık tasarruflarını bir gecede hortumlayabilmektedirler.

Tüm bu hareketlerle ülkelerin dolayısıyla mazlum halkların gelir kaynakları, yaşam biçimleri etkilenmekte, yaşam standartları düşürülmektedir. İşte kısaca örneklerle açıklamaya çalıştığımız bu olaylar finansal terör değil de nedir?!

Bizler finansal terörün pratikteki tezahürlerini iyice algılamalı, kendimizi, nesillerimizi, topyekün toplumumuzu bu noktada bilinçli tutmalıyız. Vahşi Batı'nın geliştirdiği terör kavramına karşı finansal terör kavramını irdelemeli, bunu bir ibadet telakkisiyle gerçekleştirmeliyiz.

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu