Dünya hükümdarlığını bırakıp gönüller sultanı olmaya azmeden, bunu da gerçekten başaran İbrahim Edhem, dünya malına tenezzül etmez, kimseden bir şey istemez ve beklemezdi. Nefsini yokluğa ve mahrumiyete o derece alıştırmıştı ki; bir benzerine az rastlanırdı. İbrahim Edhem, bir gün zamanının büyük bilgelerinden Şakik Belhi ile karşılaşır ve sorar. "Ey Şakik nasıl geçiniyorsun?" Şakik Belhi, "Bulunca yiyoruz, bulmayınca sabrediyoruz" diye cevap verir. "Horasan'ın köpekleri de aynı şeyi yapıyorlar, bulunca yiyorlar, bulmayınca sabrediyorlar Ey Şakik" der, hazret. Sorma sırası Şakik Belhi'dedir ve sorar: "Peki siz ne yapıyorsunuz?" İbrahim Edhem cevap verir: "Biz bulunca dağıtıyoruz, bulmayınca sabrediyoruz."