Attila İlhan niçin türünün tek örneğidir?

Hiç düşünmediyseniz alın size düşünülecek esaslı bir konu.

Attila İlhan kendi ekolünde tektir çünkü büyük sanatçılar girdaba benzer.

Yaklaştıkça içine çeker.

Kaybolma riski çoğalır.

Bir kapılırsanız, kaybolur gidersiniz.

En çok zarar gören, en fazla benzeyendir.

Yaklaşan yok olur.

O yüzden ikinci bir Necip Fazıl, ikinci bir Yahya Kemal bulamazsınız.

İnanmayan denesin görsün.

Hangi kopya, aslının yerini tutabilir?

Fotokopi makinesi gibi çalışan kırk tane Nazım Hikmet sayabilirsiniz.

Ama hangisi o evsafta türkü çığırmıştır?

Israrla vurgulayalım: Büyük sanatçılar tektir.

Çünkü dağın etekleri kalabalık olsa bile, zirvede fazla kişiye yer bulunmaz.

Bir Münir Nurettin Selçuk, bir Hoca Ali Rıza daha çıkmayışının sebebini de böylece açıklamış olduk.

Anlayan anladı, anlamayana ne söylesek yalan.

BU GALA BAŞKA GALA

The İmam filminin galasına gittik.

Hemen belirteyim ben filmi beğenen grupta yer alıyorum.

Görülmesi gereken önemli bir yapım.

Eleştirilecek yanları bulunabilir.

Ben yapsaydım daha başka türlü yapardım türünden açıklamalar çıkabilir.

Ama böylesi eleştiriler filmin başarısını gölgelemez.

Başroldeki Eşref Ziya, ilk tecrübesi olmasına rağmen iyi oynamıştı.

Ahmet Yenilmez'in ustalığına kimsenin sözü yok zaten.

O kadar ki bazen rol yapmadığını zannedip kızasım geliyor.

The İmam'da bence dikkat çeken iki başarılı oyuncudan biri Deli İsmail rolüyle Mehmet Usta, diğeri ise Hacı Feyzullah'ın oğlu Tarık rolüyle Burak Yenilmez'di.

Bir de isim konusu var kafama takılan.

Neden "İmam" değil de "The İmam"?

Deniliyor ki Tarık, Hacı Feyzullah ve Emre'nin akrostişi.

İsimlerinin baş harfleri bir araya gelerek "the"yi oluşturuyormuş hesaba göre.

Bence o hesap yanlış.

Eğer öyle bir şey denencekse, o zaman "the" değil, "thfe" çıkardı.

Alt alta yazdık, Feyzullah Hacı'nın yanında kaldıysa başka.

Ama ne lüzum var bunca oynamaya.

The İmam The İmamdır işte.

AB'ye yaklaştığımızın da bir göstergesi.

Yıllar evvel çekilseydi, filmin adı büyük ihtimal "İmam Efendi" olurdu.

Bu filmle birlikte, imamlar arasında motosiklet yaygınlaşabilir, haberiniz olsun.

Bence Malkoçoğlu'na benzetenler de yanılıyor. Tarkan daha uygun düşerdi.

ŞAİRİN ÖLÜMÜ

Şair Attila İlhan öldü diyorlar.
Arkadaşlar, şairler ölmez.
Sadece adres değiştirir.
Biz şiirlerini okudukça, o yaşayacaktır.
Mısra mısra nefes alacaktır aramızda.
Her şair için geçerlidir bu durum.
Unutmayın.
İşte Kaptan'ın bundan sonraki adresi:
cenn@attila.com

ARDINDAN

Attila İlhan'ın ardından çok şey söylenecek.

Onun şiirleriyle yatıp kalkanlar, sevdiğine onun mısralarını okuyanlar, yakınlığı ahbaplığa, arkadaşlığı neredeyse akrabalığa dönüşenler bir yana, bir de adını yeni duyanlar var.

Yeni nesilden bahsediyorum.

Kimmiş bu ölen amca diyerek yeni okumaya başlayanlar da olacak.

Acaba o kuşak mı daha şanslı, yoksa biz mi bilemiyorum.

Kimi büyük adamlar vardır, yakından tanıdığınızda küçüldüğünü fark edersiniz.

Gözümde büyütmüşüm diye düşünürsünüz.

Attila İlhan öyle değildi.

Tanıyınca daha büyüyenlerden biriydi.

Ardından yazılanlar arasında Ömer Lütfi Mete'nin şu satırlarına dikkatinizi çekmek istiyorum:

"Attila İlhan'ın eleştiri çemberine, içinde bulunduğu çevreyi de katarak derin bir kuşkuculukla sorgulamaya, keskin bir alaycılıkla uyarmaya çalışmasıdır. Böylece Türkiye'nin kültür hayatını ikiye bölen klasik sağ-sol ayrımını aşmanın etkin bir öncüsü olmuştu.

İçinden çıktığı toplumun bütününe bakabilen, yerelcilikle evrenselciliği uzlaştıran 'hakiki bağımsız aydın' kişiliğiyle İlhan'ı güncel bir şahika olmaktan çıkarıp bütün zamanların edebiyat burçlarından biri haline getiren özelliklerden biri kanaatimce bu yanıdır.

Pek çok solcu aydın tarafından 'aslen Türkçe değildir' diye katil fermanı verilmiş nice güzelim kelimenin halen yaşıyor olmasını Attila İlhan'a borçluyuz."

Ömer ağabey yazısını "Allah gani gani rahmet eylesin." cümlesiyle bitirdi, biz de "Åmin" dedik içtenlikle.

MEHMET ŞEKER

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu

Online İlan