Büyük şair İkbal'in Lahor'da binlerce kişiye okuduğu dokunaklı mısraları dinleyen Hintli müslümanlar ellerinde ne varsa Türkiye'nin kurtuluşu için vermişti. Bugün de İkbal'in depreme maruz kalan çocukları bizden yardım bekliyor.

Hindistan ve Pakistan'da yaşanan deprem felaketi, "coğrafi konumu ve mensup olduğu milliyeti bakımından bizden uzak, ama taşıdığı inanç ve değerler yönünden bizden biri, yani kardeş olan" ülkenin insanlarını kucaklamanın tam vakti olduğu gerçeğini haykırıyor bizlere. O insanlar ki, 19. yüzyıl Avrupa'sının büyük devletlerinin insanlık ve medeniyet maskesi altında başta Osmanlı devleti olmak üzere Müslüman ülkelere yaptıkları tecavüzleri ve sömürülerini hızlandırdıkları bir anda, kalpleri Osmanlı sevgisiyle dolu olarak maddi ve manevi yardımlarını esirgemediler, emperyalist devletlere karşı dimdik durup, İstanbul'un 'Dar'ü Hilafe'nin yanında yeraldılar.

Hindistan Müslümanlarının önde gelen şahsiyetlerinden Şeyh Müşir Hüseyin Kıdwai, (1878-1937) çocukluğundan beri Osmanlı aşkı ve sevgisi ile yaşayan, kaleme aldığı eserlerin çoğunda Osmanlı Devleti'nin gelecekte hangi esaslar üzerinde kurulması gerektiğine dair "tedirler" ve "teklifler" ileri sürerek hayatının büyük bir kısmını bu alanda harcaması ile biliniyor. 'Osmanlı'nın Son Dostları' adıyla Nehir Yayınları'ndan çıkan Müşir Hüseyin Kıdwai'nin şahsında Hindistan'daki Müslümanların Osmanlı Devleti'ne olan ilgileri, yakınlıkları ve mücadelelerini anlatan kitap Dr. Ahmet Zeki İzgöer tarafından okuyuculara kazandırılmış. Bazı bölümlerini iktibas ettiğimiz kitapta 19. yüzyıl Hindistan müslümanlarının Osmanlı Devletine ve özde hilafete bakış açısını, fedakarlıklarını bulacaksınız.

Sırtlarındaki gömleklerini verdiler

Avrupalı büyük devletler, XIX. yüzyıl boyunca görünüşte insanlık ve medeniyet adına, esasta ise kendi ekonomik ve siyasi menfaatleri namına hareket ederek dünyayı kendi aralarında paylaşıp sömürmeye hız verirler. Yüzyılın önde gelen Avrupalı devletlerinden İtalya'nın Trablusgarp'a hücum ettiği bir sırada, Hint Müslümanları Lahor'da büyük bir miting düzenleyerek bu tecavüzü lanetmekle kalmayıp topladıkları yardımları İstanbul Hükümeti'ne gönderirler. On binlerce kişinin katıldığı bu mitingde ünlü şair Muhammed İkbal'in okuduğu şiir, edebi değerinin yanı sıra doğruduğu sonuçlar ve etki alanı bakımından önem taşır. Şiirde Peygamber efendimize, içinde Trablusgarp şehitlerinin kanı olan şişeyi sunup "bu şişede ümmetinizin şerefi vardır" demektedir. Bu şiirin belagati karşısında etkilenen on binlerce müslüman coşar ve yardım amacıyla sırtlarındaki gömleklerini çıkarıp verirler.

Gerek Hindular gerekse Hintli Müslümanlar Milli Mücadele döneminde de Anadolu'da yürütülen mücadeleyi büyük bir alaka ve dikkatle izlerler. Örneğin Sakarya Zaferi haberleri Hindistan'a ulaştığı zaman zafer büyük bir sevinçle kutlanır. Hindistan halkı bu gelişmeler ikendi zaferleri gibi görürler. Hindular bu zaferi en büyük düşmanları olan sömürgeci güçlerin büyük kaybı şeklinde değerlendirirken Müslüman çevreler de bunu İslamın bir zaferi olarak nitelendirirler. Hindistanlı Müslümanlar Milli Mücadeleye de maddi ve manevi yardımlarda bulunarak destek olurlar.

Hindistan Müslümanları bizimle paylaştıkları ortak inanç ve kültür ekseninde hep şu gerçeği dile getirirler: Biz de sizinleyiz, sizin yanınızdayız, sizinle beraberiz, sizinle kardeşiz. sizin sıkıntılarınız bizim sıkıntılarımız, sizin sevinçlerimiz bizim sevinçlerimizdir.

Müşir Hüseyin Kıdwai, Osmanlı'nın Son Dostları isimli kitabında felaket ve saadetlerimizi içten paylaşan Hindistan Müslümanları'nın duyarlılık ve maddi-manevi desteklerini bu ve benzeri pek çok örnekle gözler önüne seriyor.

Osmanlı Devleti'ne ve halifeye olan bağlılıkları nedeniyle, kardeşliklerini maddi ve manevi desteklerini esirgemeyen bu insanların çabalarını unutmamalı, bizler de onların yaralarını sarmalı, dertlerine ortak olmalıyız.

İkbal'in, Hintli Müslümanları coşturan şiiri

1. Dünya savaşı sıralarında, Lahor'da onbinlerce kişinin katıldığı bir mitingde, büyük şair Muhammed İkbal, şöyle hitap eder kalabalığa:

'Bu dünyadan göçmüştüm.
Melekler beni
Rahmet ayetinin sahibi
Efendimiz Hz. Muhammed Aleyhisselam'ın
Huzuruna çıkardılar.
Efendimiz buyurdu:
Ey Hicaz bahçesinin bülbülü
Güller, senin sözlerinin ateşiyle ısındı
Senin gönlün aşk şarabıyla coşkundur
Secde ve niyazdır
Senin coşkunluğun
Aşağılardan, yeryüzünden
Göklere doğru uçtuğun zaman
Melekler sana yüceliğin sırrını verdiler, cihan bahçesinden çıkıp
Bana güzel bir koku gibi yaklaştın
Söyle, bana ne armağan getirdin?' Buyurdular.
Dedim ki,
'Efendim Dünyada huzur ve rahat kalmadı
Gönlün arzu ettiği hayat ele geçmiyor
Varlık bahçelerinde binlerce gül, binlerce lale var Ama vefasızdır onlar
Terkeder bizi
Renkleri de kokuları da
Efendim
Bunların yerine
Bir şey getirdim size
Cennette bile eşi benzeri olmayan bir şey bir şişe kan
Bu senin ümmetinin namusudur, şerefidir, vicdanıdır. Bu, Trablusgarb'da
Çanakkale'de
Şehid olan askerlerinin kanıdır..
Bu hitap üzerine, kalabalıktakiler, neleri varsa verirler. Hint müslümanlarının, Trablusgarb savaşından başlayarak, 1. Dünya savaşı ve Kurtuluş savaşlarına kadar, Türkiye'ye yaptıkları yardımı ateşleyen, iki ülke arasındaki yakın dostluğu ölümsüzleştiren olay, İkbal'in bu hitabıdır.