NEW YORK/ANKARA- Her olaya iyi veya kötü tarafından yaklaşmak, her konuyu olumlu veya olumsuz yönüyle ele alıp irdelemek mümkündür. Başbakan Tayyip Erdoğan'ın ABD'ye yaptığı gezi de bu genel kurala uyan bir biçimde yansıdı Türk medyasına: Geziyi bizim gibi 'en yakından' izleyenler genellikle 'iyimser' göründüler ve daha çok 'olumlu' yönlere vurgu yaptılar. Buna karşılık, bazı kalemler açısından, Başbakanın ABD gezisi, her yazarın eğilimine göre değişen dozda, 'olumsuz' geçmiş oldu.

Hemen her gazeteden farklı gazeteciler olarak biz, başbakanlık uçağına bindiğimiz, Tayyip Erdoğan'la görüşme fırsatı bulduğumuz için mi olaya başkalarından farklı yaklaştık?

Hakkaniyete uygun davranacaksak, böyle bir ihtimali bütünüyle geçersiz sayamayız. Basınla belli bir mesafeyi koruduğu bilinen Başbakan Erdoğan'ın yanına bir grup gazeteciyi alıp çıktığı bu ilk seyahata dâvetli olmak önemliydi; tıpkı dâvet edilmeme de önemli olduğu gibi... İnsanız, gördüğümüz ilgi gönlümüze hoş gelmiş, bu da tespitlerimizi etkilemiş olabilir elbette; tıpkı çağrılmama kızgınlığıyla konuya yaklaşanların kalemlerinin olumsuza kaymış olma ihtimali gibi... Bir de şu: İnsanlar birbirlerinden etkilenirler, olumlu hisler de sâridir... Ancak, her üç durum da, büyütülmeyi ve ciddiye alınmayı hak etmiyor; bizler profesyoneliz ve kanaatlerimizi oluştururken nesnel kalmayı biliriz.

O halde, hangi yaklaşım doğruyu yansıtıyor: ABD gezisi olumlu mu geçti, yoksa boşuna çıkılmış bir seyahat miydi?

Her olaya olumsuz da olumlu da yaklaşmak mümkündür, her olayın olumluyu ve olumsuzu haklı gösterecek yönleri bulunabilir. Bardak her zaman tam dolu veya tam boş olmaz; bazen boş bölümü daha az olduğu halde sanki tersi durum doğruymuş gibi yorum yapanlar da çıkabilir. Bazıları ise, yarısı boş olan bardağı bile ağzına kadar dolu göstermekte mâhirdir.

Başbakan Erdoğan'ın Washington temasları bütün yönleriyle sonuç alınabilecek bir verimlilikte geçemezdi. İstenseydi de öyle geçemezdi. ABD, 11 Eylül'e koyduğu teşhisin yanlış olduğuna henüz inanmıyor; bu sebeple de "Ya bizimlesiniz, ya da düşman" mantığı Washington'a hâlâ egemen. Buna karşılık, Türkiye de, özellikle kamuoyundaki kararlılık ortadayken, Amerika'nın hesaplarına râm olabilecek durumda değil. Genel hatlarıyla ittifakın gerekliliği üzerinde uzlaşılsa bile, ayrıntılara inildiğinde, ayrılıklar kendini belli ediyor...

Sorun şu: İki müttefik ülke, aralarındaki ittifaka olağanüstü önem verdikleri halde, her konuda aynı düşünürler mi? Düşünmeliler mi? Yoksa, iki tarafın da, kendi görüşlerini korudukları halde, üzerinde anlaşabildikleri konularda işbirliği yapmaları daha akıllıca olmaz mı? Tayyip Erdoğan'ın ABD gezisi, hiç değilse Türkiye açısından, bu soruya verilen "Farklı da düşünebiliriz, ama yine de işbirliği imkânı var" cevabıdır. ABD'nin, Türkiye'nin belli konularda kendisi gibi düşünmediğini bildiği halde Tayyip Erdoğan'ı dâvetini, benzer bir tavrın Washington'da da varolduğunun dışa vurumu sayabiliriz...

Bu tespitler, üzerinde çok konuşulan ve tartışması önümüzdeki günlerde de devam edeceğe benzeyen Tayyip Erdoğan'ın ABD gezisinin önemli bir amaca hizmet ettiğine işaret ediyor. Türkiye adına, iktidar, "ABD ile ittifak ilişkime önem veriyorum" demiş oldu, ancak bunun her alanda aynı düşünmeyi gerektirmediğini de belli ederek... ABD de, farklı düşünülse de, Türkiye ile ittifaka değer verdiğini ilân etmiş oldu.

Türkiye'nin komşularıyla ilişkileri, Irak, Afganistan, Suriye, İran, Kuzey Irak'taki PKK sorunu, Kıbrıs, karşılıklı ticaret... Bunların konuşulması, pek çok alanda ortak tavır bulunsa da arada bazı farklı görüşlerin varlığının tespitine yaramışsa, bu dahi, ABD gezisini 'başarılı' saymak için yeterli sebeptir.

Dışarıdan bakarak ahkâm kesenler ne derse desin, doğru olan bizim 'içeriden' gördüğümüz tablodur...

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu

Online İlan