Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Kürşat BUMİN kbumin@yenisafak.com.tr

Genel olarak "Kürt sorunu", özel olarak PKK'ya ilişkin "kırmızı çizgiler"in nasıl bir hızlı değişim sürecine girdiğini Avrasya Stratejik Araştırmalar Merkezi terör danışmanı Ercan Çitlioğlu'nun Yeni Aktüel'den Alper Görmüş'e verdiği taze bir röportajdan hareketle gözden geçirmeye başlamıştık. Bugüne kadarki yazılarıyla malum "kırmızı çizgiler" içinde yazıp-konuşan Çitlioğlu, insanı bayağı şaşırtan bir tarzda dil değiştirip "Öcalan'la aynı yatağa girerim"(!) diyordu.

Kuzey Irak'taki gelişmeler sonucunda Türkiye'nin "Kürt sorunu"na ilişkin bugüne kadar geliştirdiği siyasette büyük değişikliklerin yaşandığı-yaşanacağı muhakkak. Geçenlerde CNN Türk'te (Editör) geçen Kuzey Irak'tan manzaralar bu bölgenin siyasal, askeri ve ekonomik yapısının geçirmekte olduğu değişimin "canlı" şahidiydi. Milli gelir şimdiden 5 bin dolara ulaşmış, Erbil ve Süleymaniye birer şantiyeye dönüşmüştü. Konuyu köşesinde değerlendiren Erdal Şafak'ın (Sabah) sözleriyle "Bakanlık binaları, iş ve alışveriş merkezleri, spor salonları, üniversite kampüsleri, medya 'tower'ları... Hatta Ortadoğu'nun en büyük su sporları merkezi bile kuruldu."

Erdal Şafak, haklı olarak şu tespiti de yapıyordu: "Kuzey Irak'ta milli gelir 6, 7, hatta 10 bin dolara giderken Güneydoğu'yu 800 dolara ve yüzde 70 işsizliğe mahkum ederseniz, PKK'dan da vahim sorunlarla karşılaşırsınız." Irak'ta 80 öncesi milli gelirin 17 bin dolar olduğu hatırlanınca, Kuzey Irak için yapılan tahminlerin çizgiyi daha yukarıda tutmaların daha yerinde olacağı da söylenebilir.

Bu değişimin içerideki Kürt hareketlerini nasıl etkilediği de malum. Dikkat ederseniz, "Kürt sorunu"nun çözümü söz konusu olduğunda "TV, radyo, dil öğrenimi" gibi kültürel haklar olarak adlandırabileceğimiz konulardan artık eskisi gibi çok söz edilmiyor. Kuzey Irak'ta yaşanan değişim PKK dışında kalan Kürt siyasetçilerini özellikle etkisi altına almış durumda. "Federasyon" sözcüğü eskiden olmadığı kadar çok telaffuz ediliyor. Besbelli ki, Kuzey Irak'taki değişim her bakımdan güçlü bir çekim merkezi haline gelmekte.

Bu yeni manzara karşısında Türkiye ne yapsın, "somut durumun somut tahlili"ne nasıl ulaşsın? Güneydoğu'daki milli geliri Kuzey Irak'takiyle yarıştıramayacağına göre, bu bölgenin çekim gücü karşısında ne yapıp edip de direnebilsin? PKK'nın Kuzey Irak'taki "aşiret yapısı"ne ilişkin geleneksel olumsuz tepkisi ve sosyalizm-komünizm-çevrecilik-kadın haraketi vs ile beslenen siyaseti bu çekim gücünü hiç değilse yavaşlatıcı bir etki yapabilir mi? "Hiç değilse yavaşlatıcı" diyorum, çünkü sözünü ettiğimiz gelir dengesizliği karşısında adı ne olursa olsun hiçbir "ideoloji"nin nefesinin fazla dayanamayacağını "Tarih" dersinden biliyoruz. Ayrıca önemli olarak, Türkiye'nin Kuzey Irak'taki otoriteleri "aşiret reisleri" olarak nitelemekten vazgeçmekte olduğu da bir başka gerçek. Yani daha da açıkçası: Kuzey Irak'taki gelişmelerin özellikle Güneydoğu'daki Kürtlerin ruh hallerine yeni biçimler kazandırması karşısında Türkiye'nin "yeni tez"i nedir, böyle bir tez var mıdır, var ise nedir?

Görüyorsunuz, amma da büyük sorulara daldım...

İsterseniz, bu "büyük sorular"a ben değil de, görevi icabı bu konularla zaten haşır neşir olan bir emekli MİT müşteşar yardımcısı Cevat Öneş cevap versin. Öneş'in Radikal gazetesinde yayımladığı iki önemli yazı (07.12.2005 ve 28.12.2005 tarihli) "değişen çizgiler ve değişen diller" hakkında bayağı aydınlatıcıydı çünkü.

Geri dön

Yazdır

Yukarı