Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Rasim ÖZDENÖREN rozdenoren@yenisafak.com.tr

İnsanların en somut meseleleri en soyut bir dille ifade etmeye başlamış olmalarına bakarak orada yaşayanların kendilerini ifade etme sadedinde bazı sıkıntılarla karşı karşıya bulunduklarını anlamak mümkündür.

Gerçi insan bu.. kendini ifade etmenin bir yolunu mutlaka bulur. Çünkü kendini ifade etmek, fikrini ortaya atmak için var edilmiş biricik yaratık odur. O, ne kadar sıkı tedbirlerle kısıtlanmak istenirse istensin, konuşmaması için ne kadar ağır müeyyidelerle karşı karşıya bırakılmış olursa olsun, onun kendini ifade etmek ve fikrini açığa vurmak için bulacağı yolların tümünün önceden kesilmesi ve kestirilmesi mümkün olmayacaktır. Ve insanın kendini ifade etmekten men eden müeyyideler karşısında suskun kalması, bizatihi onun varlık yapısına aykırıdır. O kadar ki, onun bazen susmayı tercih ettiği zamanlarda, bu müeyyideler yüzünden suskun kaldığının sanılması bile yanıltıcıdır. Çünkü insan konuşmadan da kendini ifade edebilir. İnsanın temel özelliği konuşmak olduğundan ve konuşmanın illâ da lafzen olması şart bulunmadığından, onun susması da anlam ifade eder. Bu yüzden onun susması bir atın, bir devenin susması gibi değildir. At ve deve zaten susar ve insan zaten susmaz.

Asıl dikkat edilecek husus, birilerinin bir başka birilerini niçin susmaya zorladığını anlamak olmalıdır. Konuşmayı engellemek isteyenler acaba neyin konuşulmasını istemiyor? Bazılarının konuşmasını istemeyenler acaba neyin konuşulmasından gocunuyor ve niçin gocunuyor? Onların gocundukları husus bazı insanların konuşması önlenirse acaba istedikleri gibi gizli mi kalıyor? Gocundukları husus bir süre gizli kalsa bile bu gizlilik ve onların gizlemek istedikleri şeyler sürgit gizli kalıyor mu?

İnsanlar, konuşmalarının engellendiği hallerde kimi zaman meramlarını jestlerine, mimiklerine sığınarak ifade ederler, kimi zaman pantomim yapmayı denerler, kimi zaman fıkra anlatarak meramlarını ifade ederler ve kimi zaman da okunan bir şiir onların meramını ifade etmeye tercüman olur. Ama bir insanın konuşmaması, eğer o insan, insan olma şartının dışına çıkmamışsa, hiç bir müeyyide ile sağlanamaz; hatta ölüm bile bir insanı konuşmaktan men edemez. Hiciv söylemesin diye idam edilen şairin sesi, onun sağlığındayken söylediklerini vurgulamaktan ve onun sesini çağların ötesine ulaştırmaktan başka ne işe yaramıştır?

Bu bakımdan konuşmanın illâ da lafızla olması gerekmiyor. İnsanlar susarken de bir anlamı dile getirebilirler ve getiriyorlar. Ama kimilerinin öyle bir susması var ki, bu susma, muhatabını eşşek yerine koymayı tazammun ediyor: bu, susması için zorlananların suskunluğudur.

Geri dön

Yazdır

Yukarı