Engelli olmak zor iştir. Adı gibi, önünde birçok 'engel' vardır. Başarı, bu 'engel'i aşabilmektir. İşte Mehmet Kızıltaş bunlardan biri... Durmadan çalışıyor ve bütün engelleri aşıyor, Kızıltaş... 10 yıldan beridir özel televizyon kanallarında gösterilen ve engellilerin hayat şartlarını konu alan 'Yaşadıkça' programının yapımcısı. Kızıltaş, bu sene Kanada'da ilk defa düzenlenen Uluslararası Engelliler Film Festivali'ne katılıyor. Program, 5 başarılı engelliyi konu alan "İçimizden Biri" bölümüyle festivalde başarı elde etmeyi bekliyor.

Gerçek yaşamdan kesitler

Filmde, yurt dışında yıllarca süren tedavi ve eğitimlerin ardından yürüyebilen ve kendi işiyle yaşamını sürdüren merhum Sakıp Sabancı'nın kızı Dilek Sabancı, talihsiz bir kaza sonrası sığ suya atlayarak boynunu kıran ama yıllarca verdiği mücadele tedavi ile kendine yetebilen ve ekonomist olan omurilik felçli Adem Saykın, hızla ilerleye kas hastalığına rağmen asla hayattan kopmayan ve Türkiye'nin ilk tekerlekli sandalye tiyatro oyuncusu Melike Emre, Ilgaz dağlarında ansızın gece yarısı yaşanan trafik kazasından bir ailenin annelerini kaybetmeleri ve kazada bir kardeşlerinin felç olduğu olaylara rağmen yüzünden yaşama sevincini kaybetmeyen omurilik felçli Asuman Uras ve 17 Ağustos depreminde göçük altında kalan, saatler sonra depremde bir kardeşini kaybeden, yürüyemeyen ve konuşamayan, hiçbir yardım almadan bilgisayara hükmeden ve kitap yazan spastik engelli Ömer Kılıç'ın yaşamlarından önemli kesitlerle yer alıyor. 36 dakikalık gerçek başarı hikayelerinden oluşan belgeselin sunuculuğunu, yönetmenliğini, metin yazarlığını ve seslendirmesini Mehmet Kızıltaş yaptı. Engelli kültürüne odaklanmış çalışmalara yer veren festivalde; ya bir engellinin hazırladığı, belgesel, film, çizgi film gibi çalışmalar ya da engellilerin rol aldığı projeler kategorilere göre yer alıp değerlendiriliyor. Kanada Uluslar arası Engelliler Film Festivali 06-10 Şubat 2006 tarihleri arasında başlayacak.

MELİKE EMRE: 10 yaşına kadar yürüyordum ve daha sonra hastalığım ilerleyince 11 yaşından sonra yürüyemedim. Okula gittiğim zamanlar insanların tuhaf tuhaf bakmalarından rahatsızlık duydum. Hatta 'sen konuşabiliyor musun?' diye soru soranlarla karşılaştım. Sanki yürüyemeyince konuşamıyorsun diye algılanıyordum. Ben de yürüyemiyorum ama konuşabiliyorum di-yerek kendimi ifade ediyordum. Şaka ve espri yollarla insanlarla iyi diyaloglar kurmaya başladım.

ÖMER KILIÇ: (Konuşan Ömer Kılıç'ın babası): Küçük oğlum depremde göçük altında kaldı ve onu kaybettik. Ama Ömer ne olursa olsun gelsin diye 6 saat uğraştık ve sonunda kurtardık. Ranzada sıkışmış kalmıştı. Enkaza sürünerek ulaşıp Ömer'i çeke çeke kurtardım. Switch' yardımıyla bilgisayara hükmediyor. Şimdi kitap yazıyor.

ADEM SAYKIN: Benim hatamdı.. Tedbir almadan sığ suya atlayınca boynum kırıldı ve omurilik felçlisi oldum. Yürüyemiyorum.Kazadan önce dekorasyonculuk yapıyordum, şimdi ise daha önceden yakından ilgilendiğim ekonomi deneyimimi artırıp 'broker'lık yapıyorum.

ASUMAN URAS: Evin tek kızıyım ve şımarık büyüdüm. 2000 yılında memlekete giderken Ilgaz dağlarında geçirdiğimiz talihsiz kaza sonucu annemi kaybettim ve ben de omirilik felci oldum. Kaza sonrası yaşamın gerçekleriyle erken yaşta; hayatımın baharında karşılaştım.

DİLEK SABANCI: 6.5 aylık prematüre dünyaya geldim ve oksijensiz kaldığım için vücudumda kalıcı engellilikler oluştu. 6-7 yaşına kadar hiç yürüyemedim. ABD'de yapılan ilk ameliyatlar sonucu, ilk adımlarımı attım. Akraba evliliğiyle ilgili araştırmalar yaptım.