Şaban'dan Temel'e Türkiye gerçeği!

Malum, geride bıraktığımız ayda enflasyon toptan eşya fiyatlarına göre binde 3, tüketici fiyatlarına göre de binde 7 arttı. Yani, Türkiye Haziran ayında neredeyse enflasyonu yenmiş bulunuyor. Ekonomistlerin doğal olarak hemen ikiye, üçe, hatta dörde bölünerek yaptıkları yorumlara göre bu mesele aşağıdaki kalıplardan birisine oturmaktadır:

1-) Enflasyonun beli kırıldı. 2-) Millette para olmasa zaten enflasyon da olmazdı. 3-) Bu rakam gerçekçi değildi. 4-) Tam bir sürprizdi, kimse nasıl olduğıunu anlayamamıştı.

Kesinlikle dördünden birisi ya da ikisi doğru tesbitti ve enflasyonun düşmesi ya iyi ya da kötü birşeydi.

Ancak, kesin olan bir şey daha var ki ülke "istikrar" bahanesiyle ekonomik ve siyasal açlığa alıştırılırken enlasyonda gözlerimizi boyayan rakamlar başka alanlarda acı acı bağırmaya devam ediyordu. Mesela, istikrar programına göre, yıl sonu için hedeflenen 2.8 katrilyonluk açık rakamı şimdiden 2.6 katrilyona ulaşmıştı. Mesela, global ekonominin temel dinamiği olan ihracatta yerinde saymaya alışmıştık. Sadece rakamlar mı? Türkiye'nin yakın tarihinde ekonomik durgunluğu hücrelerine kadar hissettiği başka bir dönem hatırlayan var mıydı acaba? Ya, rakamların sosyal gerçeklikle çeliştiği kuralının bu kadar doğrulandığını hatırlayan...

Bu da yetmezmiş gibi, Türkiye'nin yüzde 1'in altına inen enflasyon rakamına tebessüm etme fırsatını yakaladığı gün; ülkenin en donanımlı ekonomi uzmanı, en tecrübeli sosyoloğu, en ağzı bozuk politikacısı, en üçkağıtçı çöpçüsü, en uyanık damadı velhasıl herkesin içinde var olan bütün "en"lerin en popüler temsilcisi hayata gözlerini yumarak bu fırsatı heba etti. Aslında, Türkiye'de -sadece hayat pahalılığın düşmesi değil- ekonomik şartların düzeleceğine inansa, Kemal Sunal'ın ölümüyle binde 3'lük enflasyonu ilişkilendirip "bozuk ekonomik düzeni hicvedenlerin de dönemi kapandı" demenin tam zamanıydı. Ne yazık ki bu akıllıca bir tesbit sayılamazdı zira, Sunal filmleri onun son nefesini verdiği sabahın öncesinde de sonrasında da rating rekoru kırıyordu. Kemal Sunal, garip bir biçinde Keynes'in ekonomik bunalımdan çıkış formülünün bir benzerini Yeşilçam'a uyarlamış ve ekonomik paradigmayı beyazperdenin sihriyle mağlup etmeyi başarmıştı. Rakamlarla yani sonuçlarla değil, oraya giden yolda olup-bitenlerle ilgileniyordu. Mesela, rüşvetle, mesela adam kayırmayla, mesela politik ilişkilerin belirleyiciliğiyle, mesela mafyanın iktidarıyla... Yani!... Evet, bildiniz ülkenin dört bir yanında hüküm süren irili-ufaklı bütün Susurluk'larla. Önemli olan, bu ilişkilerin ürettiği malzemelerin ne olduğuydu. "İnek Şaban"ın "eşşoğlueşşek" dediği kim olursa olsun, sonuçta lafın gittiği yer ilişki zincirinin halkalarında olanlardı.

İşte bu yüzden Haziran ayının enflasyonunun düşük çıkmasının Kemal Sunal'ın ölümüyle birlikte anılması kesinlikle saçmasapan bir korelasyondu. O'nun ölümüyle bir paralellik kurulacaksa o en fazla Anadolu Ajansı'nın dün yayınladığı şu haberle olabilirdi: "Trabzon Belediyesi`nce ikincisi düzenlenen "Yaşayan Temeller" adlı fıkra yarışmasında ödüle layık fıkra bulunamadı. Alınan bilgiye göre, 570 fıkranın gönderildiği yarışmada, jüri tarafından yapılan değerlendirmede, ilk 3 dereceye girecek fıkra bulunamadı. Yarışmada, 10 fıkraya mansiyon verilmesi kararlaştırıldı."

Mesele buydu. Mizahın acısını mizah anlıyordu. 'Temel' de 'Şaban'ın hatırası önünde Temelllik yapmayarak saygıyla eğiliyordu.