Milletvekillerinin şu sıra sergileyecekleri en 'şık' davranış, maaşlarında indirim yapılmasını talep etmek olabilirdi. Maaşta indirim mümkün değil elbette, ancak, kurulacak bir 'işsizler fonu' için, ekonomik kriz sona erene kadar, maaşlarının bir bölümünü bağışlayabilirdi milletvekilleri. Onlar ise, akıl almaz bir şey yaptılar: Önemli maddelerini budadıkları anayasa değişikliği paketine maaşlarını artırmayla sonuçlanacak bir cümle ekleyiverdiler...

Milletvekillerinin yaptığı, özellikle içinden geçtiğimiz kriz döneminde, hiç de şık bir davranış değil. Bu sebeple de, kamuoyu, Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer'in 'maaş zammı' ile ilgili maddeyi veto etmesi beklentisinde.

Cumhurbaşkanının değişiklik paketinin bütününü Meclis'e geri çevirme yetkisi var; Meclis'in bir kez daha ısrarı üzerine değişikliği halkoyuna da sunabilir cumhurbaşkanı; ya da ilk seferde Meclis'e göndermek yerine doğrudan halkoylamasını tercih edebilir. Anayasanın konuyu düzenleyen 175. maddesi cumhurbaşkanına bu yetkileri tanıyor. Ancak, cumhurbaşkanı, tek bir kanun halinde çıkan anayasa değişikliği paketinden bir maddeyi çekerek onu Anayasa Mahkemesi'ne götüremez, halkoyuna sunamaz.

Demokrasinin değerine inanan bir kalem olarak, ne zaman milletvekili maaşlarına zam konusu gündeme gelse, herkesle ters düşmeyi de göze alarak, Meclis'in itibarına gölge düşürecek takılmalardan kendimi sürekli uzak tuttum. Saygınlığını kaybeden Meclis sivil siyasetin alanını da daraltıyor çünkü. Ancak, bu defa, ihtiyaçları olduğunu düşünsem ve saygınlığı yönünden dikkatli olmaya çalışsam bile, anayasa değişikliği paketi içerisine sokuşturulan zammı anlayışla karşılayabilmem çok zor.

Milletvekilliği masraflı bir iş. Bir çok parti siyaseti milletvekilinin cebinden finanse etmesini bekliyor, partiye bu amaçla aktarılan devlet kaynaklarını kullandırmıyor. Seçmenlerini Ankara'da ağırlamak, seçim bölgesine gittiğinde cömert davranmak milletvekilliğinin raconundan. Belli bir hayat standardına sahip olmayı istemek hakkı milletvekilinin. Bu sebeplerle, alacağı en yüksek maaş bile, görevini yerleşik ölçülere uygun yapan milletvekili için, fazla değildir. Yasama ve denetleme görevinin sahibi TBMM üyesinin kimsenin karşısında ezik durmaması da şart.

Sorun da zaten burada: Kamuoyu, günün özellikleri sebebiyle, milletvekilinin görevini beklendiği gibi yerine getirdiğine inanmıyor; TBMM saygınlığının çekilme dönemini yaşıyor. Kendini liderlere teslim etmiş, hiçbir sorunu çözemeyen bu hükümeti çıkartmış milletvekillerine milletin fazla itibar etmemesini anlayışla karşılamak gerekir. Kamuoyu yoklamaları da, politikacıya, güvenilirlik açısından bayağı düşük bir not veriyor.

Bir bölümü yüksek maaşlı beyaz yakalılar olmak üzere onbinlerce çalışan, uygulanan ekonomik politikalar yüzünden, esasen kalabalık 'işsizler ordusu'na son aylarda katıldı. Sırf çark dönsün, bütünüyle işsiz kalmasın diye bir kaç ay önce aldığı ücretin yarısına çalışmaya devam edenler var. Piyasalarda yaprak kımıldamadığı gibi, fabrikaların kapısına kilit üstüne kilit vuruluyor. Gelecek yılın tahakkuk edecek vergisinin, bu yılın toplamının üçte birine düşeceği tahmin ediliyor; oysa bugünkü düzeyinde bile vergi gelirleri borç faizlerini karşılamaya yetmiyor. IMF de, devletin israfçı uygulamalarını bahane edip vâdesi gelen krediyi erteleyiverdi. Hazine, memuru, işçisi ve emeklisine maaş ve ücretleri nasıl ödeyeceğini kara kara düşünüyor...

Böyle bir ortamda, TBMM üyeleri, "İlk fedakârlık bizden" deyip 'işsizler fonu' oluşturmada maya olarak maaşlarının bir bölümünü ayırma jestini yapabilselerdi ne kadar 'şık' olurdu, değil mi? Onlarsa, ne kadar haklı gerekçelere dayanırsa dayansın, en fazla destekleyenler gözünde bile değerlerini düşüren bir yanlışı anayasaya yazmayı yeğlediler... Ne kadar yazık!

Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer'in işi gerçekten zor.

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu