Seçim olacak mı olmayacak mı tartışması artık bitti. Ama neler çektik bilemezsiniz. Hele oylamadan bir gün önce, yani 30 Eylül günü, DYP'nin Trabzon mitingini izliyorduk. Ankara'dan İstanbul'dan sürekli olarak haberler geliyordu. "DSP Genel Başkanı Bülent Ecevit 'Grup kararı almaya gerek yok. Biz seçimlerin ertelenmesine karşıyız' dedi" şeklindeki bir haber, hemen, "Bülent Ecevit kıvırmaya başladı. Seçimlerin ertelenmesini gerçekten istemiyorsa DYP gibi grup kararı alır" karşılığını buluyordu.

Ecevit'in "grup kararına gerek yok" sözünü, MHP ile ilgili bir haber izliyor, "MHP grubunu serbest bıraktı. Bunu da açıkladılar" sözü seçim otobüsünü bir anda "Eyvah!.. Seçimler ertelenecek, Türkiye bir kaosun ortasına düşecek" karamsarlığı kaplıyordu. Öyle ya MHP seçimi istese grup kararı alırdı. Onun da kamuoyu yoklamalarının etkisinde kaldığı ve "seçimden kaçacağı" düşünülüyordu.

Halkımızın ezici bir çoğunluğu bu Meclis'in değişmesini istiyor ama "seçilemeyecek" olanlar, "kendi çıkarlarını ülkenin çıkarlarının önünde görenler" seçimlerin ertelenmesi, Seçim Yasası'ndaki barajın yüzde 5'e çekilmesi öylece Meclis'e kapağı atmanın her çeşit yolunu deniyorlardı.

Artık bütün çabaları boşuna. Şimdi onlara "güle güle sana yolun açık olsun" şarkısını söylüyoruz. Onlar, "IMF'ye teslim olmakla" Türkiye'nin önünü kapattılar ama, biz onlara yine de "yolun açık olsun" diyoruz.

Bazı arkadaşlarımız bu Meclis'in "çok önemli işler yaptığını" söylüyor. Zaten görevleri "Türk halkını mutluluğa götürecek kararları almak" olan bu Meclis döneminde, maalesef Türkiye tarihinin en acı döneminden birini yaşadı. Onların döneminde Türk halkı "eziyet çekti, yokluk yaşadı, mutsuzluk yaşadı." Türkiye 3,5 yılda 40 yıl geriye gitti.

Gayrı Safi Milli Hasıla (GSMH) 187 milyar dolardan, 148 milyar dolara geriledi.

Kişi Başına Milli Gelir 2 bin 900 dolardan 2 bin 160 dolara düştü.

Ekonomimiz İkinci Dünya Savaşı'ndan sonraki en büyük küçülmeyi yaşayarak, büyüme oranı eksi 9,4 oldu.

Ortalama 359 bin lira olan dolar kuru 1 milyon 650 bin liraya yükseldi.

İç ve dış borç 207 milyar dolara çıkarak "dünyanın en borçlu ülkesi" olma haysiyetsizliğini yaşadık.

Bu Meclis'in döneminde hükümettekiler, işsizliği katmerleştirdiler. Onların zamanında 2,5 milyon insan işsiz kaldı. İşsiz sayısı 9 milyonun üzerine çıktı.

334 bin esnaf kepenk kapattı. 59 bin şirket kapandı ve çalışanları sokaklara döküldü.

1920-1983 yılları arasındaki 63 yıllık dönemde, sadece 18 milyar dolar borç alan Türkiye, bu hükümetin başta olduğu 3 yılda, 50 milyar dolar daha borçlandı.

Türkiye dünyada gelir dağılımı en bozuk 4. ülke konumuna getirildi.

Asgari ücret bu hükümet döneminde ilk defa açlık sınırının altına düştü.

Türkiye'yi bu hale getirenlerin tek öğündükleri konu var; o da 382 tasarının kanunlaştırılması konusu.

Biliyorsunuz, Amerika'dan "kurtarıcı" olarak gönderilen Kemal Derviş, "IMF'nin dayattığı" bazı yasaları, ki bunların içersinde "Tütün Yasası", "Şeker Yasası" gibi Türk halkını "açlığa mahkum eden" yasalar da var, işte o yasaların çıkması için hükümete, neredeyse "şantaj" yaptı. "Eğer bu yasalar çıkmazsa IMF'den borç alınacak paralara izin verilmeyecek" dedi.

Dilimi 1,1 milyar dolar olan borçlanma için, her seferinde, Türkiye'den yeni tavizler koparıldı. Türkiye'deki bazı bankalara "yabancılara peşkeş çekilmek üzere" el konulma kararı alındı. Örneğin Pamukbank'a el konulması için Başbakan Bülent Ecevit'e giden Kemal Derviş, "BDDK bu bankaya el koymazsa IMF'nin 1,1 milyar dolarlık kredi dilimi serbest bırakılmayacak" diyerek, Ecevit'i kandırdı.

Ecevit, yaptığı açıklama ile BDDK'yı göreve çağırdı. O, Yapı ve Kredi Bankası ile birleşse "kurtarılacak" olan Pamukbank'a, "Türk halkının sırtına 2 milyar dolar yük getirerek" el konuldu.

İşte 3 yılda Türkiye'yi 40 yıl geriye götüren bu hükümetin temsilcileri 4 Kasım sabahı "Meclis'e veda" edecekler. Biz kendilerine "güle güle yolun açık olsun" derken, Türk halkını mutlu edecek yeni kadrolara da "hoş geldin" diyoruz .

CAN AKSIN

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu