Le Pen'in yükselişi üzerine yazdığımız yazılarda, 'sağ' ve 'aşırı sağ' arasında 'bölünmüş' bir siyasi sistemin, tüm modern siyasal değerleri zedeleyen gelişmeleri tetikleyeceğini söylemiştik...

Fransa seçimlerinin galibi Chirac oldu, ama sağ ve aşırı sağ arasında geçen seçimler, korktuğumuz gelişmelerin daha çabuk gerçekleşeceği sinyalini verdi. Chirac'ın galip çıktığı seçimlerde, kaybeden Le Pen ikinci turda oylarını ciddi bir biçimde artırdı. Sağ ve aşırı sağ arasında bölünmüş bir siyasal sistem, ırkçı/faşist oyların artması ve tüm bunları kuşatan sosyo-politik süreçler dikkate alındığında, seçim sonuçları, modern siyasi değerler adına bir kazanımın değil, siyasi değerlerin giderek zorlaşan biçimde korunabildiğinin işaretidir.

Sol'un olmadığı bir seçimde, Chirac'ın iki turlu seçim sisteminin 'biçimsel' yardımıyla elde ettiği başarı, bir 'siyasal galibiyet'e tam olarak işaret etmiyor. Chirac'ın galibiyeti, aşırı sağ'ın, Aydınlanma'dan bugüne elde edilmiş her kazanımı 'tehdit' eden yükselişine verilmiş 'zoraki' bir karşılıktır. Bu nedenle seçimlerin 'sayısal galibi' Chirac'lı sağ olsa da, 'siyasal galibi' Le Pen'li aşırı sağ olmuştur.

Tüm bu gelişmeleri kuşatan gerçekliğin, gerçek bir sol'un olmadığı bir dünyada, eşitsizlikleri istismar eden aşırı sağ'ın yükselişine uygun bir ortam yaratılmasından kaynaklandığını birçok yazıda belirttik. 'Serbest piyasa' düzeni, epey zamandır bir özgürleşim alanı olmaktan çıkartılarak 'fetişizm'e dönüştürülmüş ve 'serbest piyasacılık' denilebilecek bir otoriteryenizmin referansı yapılmıştır. 'Kamu'ya karşı olmak adına, siyasal alandan 'kamusal kaygı' silinmiştir. Bunun sonucunda, topluluklar muhatap oldukları eşitsizliklerin ezici etkisinin giderilmesine dönük bir siyasallaşma sürecinden yoksun kalmışlardır. Aşırı sağ bu noktada yükselme imkanı yakalamıştır. Aşırı sağ, eşitsizlikleri sadece 'öteki'ne yükleyerek ve çözümü de 'öteki'ni dışlayarak sağlama mesajı vermektedir.

Oysa, 'eşitsizliklerin giderilmesine dönük bir siyasallaşma' ile 'demokrasi' arasında 'paralellik' kuran siyaset ancak sol'dan üretilebilir. Sol, bu işlevi yerine getiremeyince, 'eşitsizliklerin devamlı kılınması üzerinden siyaset yapan' sağ ile 'eşitsizlikleri ırk adına gidermeye çalışan' ve demokrasiyi denklemden çıkaran aşırı sağ arasında bölünen bir 'siyasal alan' türemektedir.

Uzun zamandır modern siyasal değerler tarafından yoğrulmuş Avrupa toplumları, 'aşırı sağ'ın tazyiki' karşısında ciddi bir 'direnç' gücüne sahiptir. Ama son Fransa seçimlerinde olduğu gibi, eşitsizlikler karşısında siyaset üretmekte çaresiz görünen merkezi siyasi süreçlerin 'kırılganlığı', Avrupa toplumlarının direncinde 'gedikler' açmıştır. Hollanda'da da ırkçı lider Fortuyn'un öldürülmesi, filmin son karesi için duyulan ihtiyacı karşılamış ve açılmış gediklere 'ırkçı romantizm' giydirilmesi için gereken fırsatı sağlamış gözüküyor.

Bir müddet önce yazdığımız yazılarda, şimdilik 'iki turlu seçim sistemi' gibi 'biçimsel' araçlarla 'yavaşlatılan' aşırı sağ'ın bir sonraki seçim döneminde durdurulmasının bu kadar kolay olamayacağını belirtmiştik. 'Eşitsizliklerin giderilmesi temelinde bir siyasallaşma' üretilmediği müddetçe, aşırı sağ yükselmeye devam edecektir. Bu nedenle sorun, gerçek sol siyasetlerin nasıl üretileceği meselesi gibi 'köklü' bir meseledir.

Maalesef, faşizm yine kendi ironisiyle görünürleşiyor. 'Kamu'nun baskısına direnmek adına ortaya çıkan 'serbest piyasa' ideolojisi, 'kamusal kaygı'yı siyasal alandan silen bir dayatmaya dönüşünce, eşitsizlikleri himaye eden bir yapı haline gelmiştir. Bu da özgürlükleri tehdit eden bir 'bumerang' etkisi üretmiş ve bumerangın geri dönüş yolunda aşırı sağ kanatlanmıştır. Daha önce söylediğimiz gibi, sol yoksa aşırı sağ var. İnsanlık için gerçekten ciddi bir kriz bu…

ÖMER ÇELİK

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu