'Osmanlı'da oyun çoktur' diye dilimize girmiş bir 'darb-ı mesel' vardır. Siyasi entrikanın haddi hesabının olmadığı ve her türlü sürprizle sonucun beklenilmesi gerektiğine işaret eder. Tüm dünyanın siyasi lugatına ise bu, 'Bizans oyunu' olarak geçmiştir.

Bizim topraklar, 'siyaset oyunu' ve 'oyuncuları' bakımından hayli bereketli topraklar. Osmanlı da bizimdir; Bizans da. Biz, her ikisinin de 'mirasçıları'yız. Osmanlı, Bizans'ın, biz 'Cumhuriyet çocukları', Osmanlı'nın. Dünyanın böylesine bir 'kavşak noktası' ve 'sancılı coğrafyası'nda görkemli imparatorlukların bunca uzun ömürlü biçimde yaşayabilmeleri, 'Bizans oyunu' ya da 'Osmanlı'da oyun çoktur' uslubu olmasa, belki de mümkün olabilmezdi.

O yüzden, Yunanlı tanıdıklara, hafiften küçümseyen bir eda ile, ben, 'Siz, Bizans'ın dininin mirasçısısınız; biz ise, siyasetinin' derim. Türkiye siyaseti öyledir ki, adamı suya götürürler, susuz getirirler.

Tüm dikkatler ve hazırlıklar, 3 Kasım erken seçimine kilitlenmişken, hala durumdan emin olamamak, işte bu 'oyun yeteneği' ve 'oyuncu yapısı'yla yakından ilgilidir. Başbakan Bülent Ecevit, erken seçim istemediğini alenen ve birkaç kez deklare etti. Mesut Yılmaz'ın 'baraja takılması' ihtimali yabana atılır gibi değil. Onun da seçimi istemesinin kendince 'rasyonel' bir sebebi yok ve olamaz. Ama, o, 'oyun'u açık oynamayan, perde gerisinden gayet ustaca oynayan ve oynatan birisi.

Gelinen noktada, yani TBMM, olağanüstü toplanmış ve '3 Kasım erken seçim' konusu, Anayasa Komisyonu'nda bugün ele alınacak olduktan sonra ve muhtemelen yarın Genel Kurul'a gelip, karara bağlanma aşamasına gelinmişken; Ecevit'in (ve perde arkasından Yılmaz'ın) bunu engelleyebilecek 'kozları' mevcut. Aslında, bu tek bir koz: Bülent Ecevit'in istifası.

Gerçi Bülent Ecevit, dün, DSP grup toplantısından sonra gayet açık bir dille bu yola gitmeyeceğini ilan etti ama söylediği birçok şeyden kolaylıkla vazgeçebildiğini görmeye alıştığımız için, 3 Kasım erken seçim kararı çıkana dek, yine de 'ihtiyatla' beklemekde yarar var.

Bülent Ecevit'in 'çekincesi'nin sadece DSP'nin 'baraj altı' kalması kaygısından kaynaklanmadığını bilmek gerekiyor. Başbakan, AkParti'nin iktidar adayı olarak, HADEP'in de grup kurabilecek bir güçle çıkabileceği bir seçimden 'samimi olarak' endişeleniyor. Bu 'endişesi'nin kaynağı ise, böyle bir 'seçim sonrası fotoğrafı'nın Türkiye'de nedeni tahmin edilebilir sıkıntılara yol açacak olması.

Ecevit'in 'kaygısı'nın 'meşru olup olmadığı' tartışılabilir ve kuşkusuz böyle bir 'kaygı'nın 'demokratik meşruiyeti' yoktur. Ancak, 'kaygının kaynağı'nın 'gerçek' olduğuna da itiraz edilemez.

Burada Ak Parti'nin yapabileceği fazla bir şey yok. Hatta, kendisi üzerindeki kaygıları dağıtmak için, elinden gelenin ötesini bile yapmaya hazır görünüyor. Ne var ki, iç ve dış dünyada kendisine ilişkin 'algılama'nın -seçmen dışında- 'radikal biçimde' değişmiş olduğu bir noktada da bulunulmadığı belli.

Asıl anlaşılması zor olan husus, Ak Parti'nin ilerleyişinden ürkenlerin, bu ilerlemeyi durdurmak için, 'DSP kaçkını' bir kısım bakan ve milletvekilinden oluşan 60 kişilik ilkesiz ve dağınık bir grubun, Kemal Derviş'in Amerika'dan dönüp bunlara vereceği 'hayat öpücüğü'ne bel bağlamaları.

Kemal Derviş, şayet hayatının hatasını yapar ve Kayserilinin eşeği boyayıp yeni diye satmasına benzeyen, mevcut 'Yeniler'e katılırsa; Ak Parti'nin belki de tek başına iktidar olacak çoğunlukla iktidara yürümesinin 'kurdelesi'ni kesmiş olur. 'Sinerji' yaratmaya uygun etkisini, 'enerjisi'ni tüketmeye dönüştürmüş olur. Ak Parti'nin karşısında bir 'iktidar alternatifi'nin doğumunu engellemeye katkıda bulunur.

Ben, Ak Parti yandaşı olsam; sabah akşam, Kemal Derviş'in YT'ye katılması için dua ederdim.

CENGİZ ÇANDAR

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu