Hani, NBA ligi için "I Love this game" ifadesi kullanılır ya.. İşte, ben o ifadeyi Ümit Milli Futbol Takımı için biraz değiştirerek, "I Love This team" diyordum.. Ümitlerimiz gerçekten de oynadığı futbolla son dönemlerde göğsümüzü hep kabartan sonuçlar aldı. Bir "Yokedici" gibi karşılaştığı takımları sahadan sildi, süpürdü..

Avrupa Şampiyonası Grup Eleme maçlarını yenilgisiz lider bitirdi. Baraj maçlarının kurası çekilirken, hiçbir takım, ümitlerimizle eşleşmek istemedi. Almanlar kurada bizi çekince "Eyvah" dediler. Bir zamanlar Alman futboluna adını altın harflerle yazdıran Stielike, "Eşleşmeyi en son düşündüğümüz takım. İşimiz çok zor" diyerek, korkusunu dile getirmişti...

Oysa, biz çok rahattık. Rakip, kim olursa olsun önemli değildi.. Bu takım, Avrupa Şampiyonası'na katılacak, orada da Olimpiyatlar için vize alacaktı..

Ancak, olmadı.. Evde yaptığımız hesapları, çarşıya uyarlayamadık.. İki maçta da beklenen futbolu oynayamadık. Özellikle Almanya'da oynadığımız ilk maçta tanınmayacak kadar kötü futbol sergiledik.

Ümitlerimiz için umudumuzu kaybetmedik. Bunun bir de İstanbul'u vardı. Şükrü Saraçoğlu'nda müthiş bir rövanş izledik. Ümitler, azgın dalgalar gibi, Alman kalesine her gidişinde kayalara çarpıyordu sanki. Panzerler, geçit vermek bilmiyordu. Hamit Altıntop'un uzak menzilli füzesi, Almanlar'ın her hareketiyle seyirciye "Gıcık" vermeye çalışan kalecisi Wise'nin kalesinde patlayınca derin bir "Oh" çektik. Artık, arkası gelmeliydi. Ancak, çok önemli bir şeyi unutmuştuk; Futbolun doksan dakika olduğunu.. Hakemin düdüğü çalmadan maçın bitmeyeceğini. Uzatmalarda ne yaparız diye düşünürken, bir anlık konsantrasyon eksikliği nedeniyle yediğimiz gol yüzünden hüzünlü bir vedalaşma yaşadık. Bu da futbolun cilvesi.. Sonuç olarak, gitmeyi her takımdan çok hakettiğimiz Avrupa Şampiyonası'ndan ayrı kaldık. Olsun.. Ümitlerin canı sağolsun.. Raşit hoca ve talebelerine teşekkürler..

Sakın ola, başınız öne eğilmesin...

HASAN ÖTKÜN

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu