Aslında bugün Yahudi lobi kuruluşları ile Hristiyan sağcıların, daha doğrusu Hristiyan Siyonistler'in hafta sonu Washington'da yaptıkları iki günlük toplantıyı tartışacaktım. Irak'ın işgalinden sonra İran, Suriye, Lübnan, Hamas, İslami Cihad ve Hizbullah üzerinde yoğunlaşan savaşın ve "İslam-terör politikası"nın geleceğinin tartışıldığı toplantıya çok sayıda grup, dernek ve think tank kuruluşu katıldı. Toplantının ana konusu, "Yol Haritası'nın Tanrı'nın İsrailliler'e vaadettiklerine aykırı olması" ve İslam dünyasına yönelik işgal,yağma ve tasfiye operasyonları için Amerika'nın nasıl yönlendirileceği oldu.

Ancak küresel savaşın Ortadoğu'ya yoğunlaştığı bu günlerde Güneydoğu Asya'da çok önemli gelişmeler olmaya başladı. ABD'nin terör uyarılarına paralel biçimde Filipinler'den ve Endonezya'dan sıcak çatışma haberleri geliyor. Filipinler'in güneyindeki Mindanao bölgesinin özgürlüğü için uzun yıllardan beri mücadele veren ve artık Amerika'nın öncülük ettiği Moro Müslümanları'na yönelik saldırılar tırmanırken bölgeye yeni Amerikan birlikleri gönderileceği açıklandı. Endonezya'da ise, petrol ve doğal gaz zengini Açe'de işler karıştı. Tokyo'daki barış görüşmeleri sabote edildi ve Endonezya ordusu bölgeye geniş çaplı askeri harekat başlattı.

ABD-İngiltere-İsrail Üçlüsü'nün küresel hegemonya, petrol/doğal gaz ve İslami hareketlerin yok edilmesi ekseninde yürüttüğü savaşa ilişkin bütün yazılarda Kızıldeniz, Doğu Akdeniz, Basra Körfezi ve Malaka Boğazı'na dikkat çekiyorum. Savaş, İslam coğrafyasının bu dört çok önemli bölgesinin çevresinde sürüyor. 21. yüzyılda küresel ekonomik, siyasi ve askeri hakimiyet kurmak için yola çıkan Amerika'nın bu noktaları kontrol altına alma stratejisi, Doğu Afrika'dan Endonezya'ya kadar bütün bölgede etkisini gösteriyor. Enerji kaynaklarının ve bu kaynakların pazarlara ulaşacağı güzergahların kontrol altına alınmasının, dünya ticaretinin denetlenmesinin ve ABD askeri gücünün yeryüzüne dağılımının yolu bu noktalardan geçiyor. Bunun için de buralarda, ABD karşıtı söyleme sahip olan İslamcı güçlerin yok edilmesi, güçlü devletlerin ve orduların zayıflatılması hatta parçalanması öngörülüyor.

Açe, petrol ve Malaka Boğazı

Güney Çin Denizi'ndeki adalar, Borneo ve Açe gibi zengin petrol ve doğal gaz kaynaklarına sahip, dünya deniz ticaretinin yarısının yapıldığı Malaka Boğazı nedeniyle Doğu-Batı ticaretini kontrol eden bölgede Yugoslavya'ya dönüştürülmek istenen bir ülke var: Endonezya. Soğuk Savaş dönemi, Türkiye ve Pakistan gibi, ABD'nin komünizme karşı kalkan olarak kullandığı, şimdi yerine Avustralya'yı geçirip parçalamaya doğru sürüklediği bir ülke. Dünyada en fazla Müslüman nüfusu barındıran, onüç bin adadan oluşan, çok sayıda etnik ve dini grubun bulunduğu ve onlarca ayrı dilin konuşulduğu, İslami hareketlerin çok güçlü olduğu, kaynakların son derece zengin olduğu adeta bir imparatorluk.

Bölgenin petrol ve doğalgazını ele geçirmek, Çin tehdidini dizginlemek ve su yollarını kontrol altına almak için Filipinler'e, Tayland'a, Singapur'a yerleşen, Avustralya'yı "bölgesel jandarma" olarak atayan ABD, öncelikle Endonezya ve Malezya'nın bütünlüğünü tehdit ediyor. Bunu yaparken de bölgede İslami hareketlere karşı şiddetli bir savaş yürütüyor. Filipinler'in güneyini adeta işgal ederken, Malezya'nın petrol bölgesi Borneo'daki eyaletlerinin terör üssü olduğunu iddia ediyor. Açe'deki İslami gruplara karşı Endonezya ordusunu desteklerken aynı zamanda bu ülkeyi parçalama stratejisi uyguluyor.

Megawati Sukarnoputri liderliğindeki Cakarta yönetimi destek verse de Endonezya, Irak savaşında ABD'yi desteklemedi. Ülkede çok dinamik ve güçlü İslami kurumlar var ve bunlar hükümeti etkileme gücüne sahip. Kamuoyu, Amerika'nın sömürge savaşına ve İslami hareketlere yönelik tutumuna karşı son derece duyarlı. ABD karşıtlığı nefret düzeyinde.

Endonezya, Pakistan ve Türkiye'ye dikkat

Endonezya ordusunun, Açe'deki operasyonu parçalanma sürecini durdurma refleksine dayansa da, aslında ülke için en büyük tehdit Amerika. ABD'nin "terörle mücadele" gerekçesiyle Endonezya'ya asker gönderme girişimleri Cakarta tarafından reddedildi. Şimdi Açe gerekçesiyle bu söz konusu olabilir. Müslümanlar'ı ezip Filipin yönetimini güçlendiren ABD, Endonezya'da hem İslamcılar'ı ezme politikası hem de bu ülkeyi parçalama stratejisi uyguluyor. Esas hedefi, merkezi gücü zayıflatarak Açe'de, Borneo'da ve diğer bölgelerdeki petrol ve doğalgazı ele geçirmek. Askeri gücünü buralara yerleştirmek ve Avustralya ile birlikte Çin'e karşı yeni bir hat oluşturmak.

Açe'de ateşkesin bozulması, Tokyo'daki görüşmelerin sabote edilmesi boşuna değil. Bir zamanlar Amerika'da yaşayan Tunku Hasan Tiro'nun öncülüğünde kurulan Açe Özgürlük Hareketi, İslamcı olmaktan ziyade milliyetçi karakteri ağır basan bir örgüt. ABD, İran'a karşı Halkın Mücahitleri Örgütü ile yaptığı anlaşma gibi bu örgüte de destek verebilir. Doğu Timor'dan sonra petrol zengini Açe'nin de Cakarta denetiminden çıkıp ABD etkisine girmesi Endonezya'yı bir anda parçalayabileceği gibi, kriz Malezya'ya kadar ulaşabilir.

ABD, Soğuk Savaş dönemi müttefiklerine ihanet etmeye başladı. Onların ABD'ye destek verip vermemesi artık önemli değil. Önemli olan küresel sisteminde bu ülkelere ABD'nin verdiği önem. Müttefikler yenileniyor. Bu açıdan üç ülkeye, Endonezya, Pakistan ve Türkiye'ye çok dikkat etmek gerekiyor. Üçü de ABD'nin müttefikleriydi ve hâlâ öyle olduklarını sanıyorlar. Ancak yeni durumda rolleri hızla değişiyor. Endonezya dağıtılırken Pakistan kontrol altında tutuluyor. Türkiye'ye yönelik ABD politikaları bundan sonra pek iç açıcı olmayacak. Poul Wolfowitz'in açıklamaları, ABD'nin Türkiye'yi Ortadoğu'dan, hatta Kafkaslar ve Orta Asya'dan uzak tutma çabası, Türk-İsrail ilişkilerinin 28 Şubat'ın öngördüğü şekilde yürümemesi ve Yahudi lobilerinin Türkiye'ye yönelik eleştirileri, bazı şeylerin değiştiğine işaret ediyor.

İslam dünyasının üç merkez gücünün kaderi değişiyor. Soğuk Savaş'ta üç gönüllü kalkandılar. Şimdi üçü de kenara itiliyor.

İBRAHİM KARAGÜL

Künye

Temsilcilikler

AboneFormu

MesajFormu