Latin Amerika'daki devrimci halk mücadelelerini hep yakından izlerim. Oralarda emperyalizme karşı kazanılan her zafer beni ne kadar sevindirirse, kaybedilen her mevzi de beni inanlımaz derecede üzer. Şili'nin devrimci demokrat önderi Allende'nin CİA'cı faşist bir darbe sonucu öldürülmesini asla unutmam.

CİA'nın; Şili, Salvador, Guatemala, Panama ve benzeri Latin Amerika ülkelerindeki faşit askerlere darbe yaptırması Amerikan filimlerine bile konu olmuştu.

Amerikalılar bu faşist cuntaların arkasında saklanarak bu ülkelerin tüm zenginliklerini talan etmişlerdir. İşte bu nedenle Venezuella'daki son gelişmeler çok önemliyidi.

Hugo Chavez, Paraşütçü Birliği'nde genç bir subay iken ülkesindeki faşit yönetimin Amerikan tekellerinin çıkarlarını korumak için halkı nasıl ezdiğini gördü.

Chavez, 1992'de kalkıştığı darbe ile sistemi değiştiremeyeceğini anlayınca bu işi halkın gücü ile yapmaya karar verdi. 1998'de yapılan seçimde Chavez büyük zafer kazanarak ülkesinin ilk devrimci başkanı oldu. Bu durum işbirlikçi işadamlarını ve hizmet ettikleri Amerikan petrol tekellerini çılgına çevirmişti.

2000 yılında Anayasa'da yapılan bir değişiklikle yenilenen seçimlerde Chavez halk desteğini arttırakak 6 yıllığına bir kez daha başkan seçildi.

Amerikalılar tehlikenin giderek büyüdüğünün farkındaydılar. Üstelik Chavez, ambargo altındaki Irak'ı ziyaret edecek ve daha sonra Afganistan ve Irak işgallerini emperyalist savaş olarak nitelendirecekti.

Venezuella'nın sahip olduğu zengin petrol rezervleri (78 milyar varil) ve OPEC içinde Chavez'in bağımsızlıkçı tavırları Amerikalıları çılgına çeviriyordu. Amerika yandaşlarını harekete geçirdi. Çıkarları zedelenen büyük işadamları sahip oldukları medya araçlarını da kullanarak halkı Chavez'e karşı ayaklandırmaya çabaladılar. Tıpkı 1978-1979'da TÜSİAD'ın Ecevit'e yaptığı gibi Venezuellalı iş adamları da ilanlar vererek Chavez'i tehdit etmeye başladılar. Piyasada hiç bir şey bulunmaz oldu!

Büyük Ortadoğu'ya demokrasi ve özgürlük getirmeden söz eden Amerika'nın Venezuella'daki askeri ateşesi Nisan 2002'de harekete geçti.

Pentagon ve CİA'da planları yapılan bir darbe ile Chavez iktidardan düşürüldü. Bir saat sonra Washington yeni askeri yönetimi resmen tanıdı.

Ama Amerika bir kez daha yanılmıştı.

Yoksul Venezuella halkı ve yurtsever genç subaylar harekete geçerek 36 saat sonra Chavez'i tekrar işbaşına getirdiler.

CİA, Pentagon ve onların işbirlikçileri hezimete uğramışlardı. Ama bu onlara yetmiyordu.

Bir kez daha halkı sokaklara döken bu üçlü referandum istedi.

Halkına güvenen Chavez hayır değil hodri meydan dedi.

Pazar günü yapılan referandum'da halk bir kez daha Chavez dedi. Bunun dışında başka bir sonuç da beklenemezdi. Çünkü Chavez bir halk çocuğu idi ve kendisi gibi milyonlarca Venezuellalının ne istediğini biliyordu: İş ve aş.

Chavez bunların hepsini karşılayabileceğini kanıtladı. Amerikanın petrol tüketiminin % 15'ini bile karşılayan Venezüella son dönemlerde yükselen fiyatlarla gelirini ikiye katldı. Yeni gelirler sürekli olarak halkın beklentilerini karşılamak için harcandı. Milyonlarca yoksul Venezüellalı artık liderlerine sahip çıkıyor.

14 milyon seçmenin % 25'inin katılımı ile (bu rekor bir katılım çünkü halk yıllarca süren faşist yönetimlerden dolayı demokrasiye inanmıyor) yapılan referendum ile Chavez 2006 yılına kadar başkan kalacak. Başka bir ifade ile Chavez 2006 yılına kadar Amerikalıların başına bela olacak. Üstelik o zamana kadar halkına yapacağı hizmetlerle daha da güçlenecek ve o zaman ne CİA ne de Pentagon onu deviremeyecek.

Chavez artık yalnız Venezüella halkının kahraman önderi değil, aynı zamanda halkına hizmet etmek isteyen ve her türlü haksızlığa isyan eden tüm genç liderlerin bir ilham kaynağıdır.

Boşuna dememişlar halka hizmet etmek, hakka hizmet etmektir.

Hak ise Amerikalıların anlayacağı en son şeydir!

Dr. HÜSNÜ MAHALLİ

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu