Bu yazıyı sizlere Şam'dan yazıyorum. Dünyanın dört bir yanından gelen Suriyeliler Başkan Beşşar Esad'ın demokratikleşme, özgürleşme ve liberalleşme çabalarına nasıl bir katkıda bulunacaklarını tartışıyor.

Gelenler arasında akademisyenler, işadamları, medyacılar ve politikacılar var. Bunların büyük bölümü bulundukları ülkelerin de vatandaşı.

Dolaysıyla tartışılan bir diğer konu da bu kişilerin bulundukları ülkeler ile Suriye arasındaki ilişkilere katkılarının sağlanması.

Belki inanmayacaksınız ama toplantının yıldızı bendim..

Bunun nedeni de Türkiye'den gelmemdi..

Toplantıya katılan Başbakan Itri ve neredeyse tüm bakanlar Avrupa Komisyonu'nun raporunu soruyordu. Elbette sordukları en önemli soru AB'nin Türkiye'yi alıp almayacağı ve Türk halkının da rapora tepkisiydi..

Konferans aralarında, yemek sırasında ve tüm sohbetlerde konu hep Türkiye'ye geliyor..

ABD'den, Avrupa'dan, Orta Asya ve Kafkaslar'dan ve hatta Latin Amerika'dan gelen herkes kendi konularını anlatırken konu ister istemez Türkiye'ye geliyor..

Amerika ve Avrupa'nın çifte standaradı, İslam-Hıristiyanlık ilişkileri, BOP, İslam ve demokrasi, Amerika'daki Yahudi lobileri, Kürt meselesi ve daha nice konular hep dolaylı ya da dolaysız olarak Türkiye'yi ilgilendiriyordu..

Ama herkesin birlikte ve hiç tereddüt etmeden ısrarla üzerinde durduğı konu 1 Mart tezkeresiydi..

Herkes tezkerenin reddedilmesinin kendi bulunduğu ülkede nasıl yankılandığını anlatıyordu ve sanki Suriye parlamentosu bunu yapmış gibi gururlanıyordu..

Yine herkesin gurur duduğu bir diğer konu Türkiye'nin artık AB yolunda ve geri dönüşü olmayan bir şekilde yürümeye başlamasıdır.

Her ne kadar bazı katılımcıların (özellikle Avrupa'dan gelenler) ısrarla AB'nin kapılarını hiçbir şekilde Türklere açmayacağını söylemesine rağmen genelde herkes Türkiye'nin AB üyesi olması durumunda bundan en çok Suriye'nin kazanacağını dikkar çekiyordu.

Onlara göre, Suriye bundan böyle AB'ye komşu olacak ve Şam'ın yakında AB ile imzalayacağı Ortaklık Anlaşması ile Türkiye ile ilişkilerini de doruğa çıkaracaktır.

Türkiye'nin AB'ye girme olasılığı aslında yalnız Suriyelileri değil tüm Arapları sevindirmişti.

Şam'dan izleyebildiğim tüm Arap medyası ve yine Şam'da karşılaştığım tüm Arap diplomatlar bu yeni gelişmeden alabildiğine sevinçliydiler. Hepsi, Türkiye'nin AB'ye katılmasının tarihi bir gelişme olacağını ve Batı ile Doğu'nun bir kez daha birlikte yaşayabileceğini kanıtlayacağını söylüyor.

Türkiye; Batı ile Doğu arasında yalnızca bir köprü görevini üstlenmeyecek tersine her iki tarafa katkıda bulunacaktır.

İşte tüm bu tartışmalardan dolayı ne kadar şanslı olduğumu bir kez daha anladım.

Yani Türkiye'de bulunmaktan ve bir anlamda da Milli Damat olmaktan!

Sonuçta bir gazeteci olarak bu ülkede bulunmak inanılmaz bir şanstır. Çünkü Türkiye'yi anlamak için Türk-Arap, Türk-Amerikan, Türk-İran, Türk-Rus, Türk-Avrupa, Türk-İsrail, Türk-Bulgar, Türk-Yunan, Türk-Suriye, Türk-Irak, Türk-Ermeni ilişkilerinin yanısıra Osmanlı'yı, NATO'yu Kafkasları, Orta Asya'yı, AB'yi ve neredeyse herşeyi bilmek zorundasınız..

Bu ise inanılmaz bir zenginliktir.

Bu neredeyse 200 yıldır böyle ve bundan böyle de aynen devam edecektir.

Yani Türkiye hep önemli bir ülke ve coğrafya olarak kalacaktır.

1 Mart tezkeresinin reddi bu ülkeye, halkına ve coğrafyasına ne kadar artı değer kazandırdıysa, AB sürecinin başlaması da aynı ağırlıkta Türkiye'nin bölgedeki imajına ve rolüne katkıda bulunacaktır.

17 Aralık sonrasında görüşme tarihinin ilan edilmesi ve ilan edilecek tarihte görüşmelerin başlaması ile Türkiye gerçekten farklı bir konuma gelecektir.

Ortadoğu'da herkes Türkiye'yi yakından izliyor.

Bu süreçte büyük yanlışlıklar yapılmadığı sürece, Türkiye'nin ağırlığı ve saygınlığı giderek artacaktır.

Benim Şam'daki bir günlük izlenimlerim bunu kanıtlıyor..

Herkes Türkiye-AB ilişkilerinin yanısıra AK Parti'yi de merak ediyor..

İzin verirseniz, bu konuyu da yarın yazalım..

Dr. HÜSNÜ MAHALLİ

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu