Erdemir'in özelleştirilmesi bahsi açılınca siz ne düşünüyor ve ne diyorsunuz? Konu Erdemir Genel Müdürü Kerim Dervişoğlu ile İsdemir Genel Müdürü Atamer Giyici'nin istifalarından sonra daha bir karmaşık hal aldı. Çünkü herşeyden önce bu genel müdürleri AKP hükümeti tayin etmişti.

Erdemir'in yakın zamanda, özelleştirilecek denirken İzmit Belediyesi'ne devredilen SEKA fabrikası gibi eski teknoloji kullanan ve kâr etmeyen-edemeyecek bir işletme olmadığı artık herkesin malumu. Erdemir'in sıralanan özellikleri gerçekten göz kamaştırıcı. 2004 yılını 463 milyon dolar net kârla kapamış, bugün 3,5 milyon ton olan üretimini 1 milyar dolarlık bir yatırım ve dönüşüm planıyla 2007'de 7 milyon tona çıkarması beklenen bir işletmeden söz ediyoruz. "Oysa", deniyor, "Yıllık kârının iki katını veren Erdemir'in sahibi olacak! Sadece fabrıkalar değil, limanlar da satılacak."

Ama biliyorsunuz; hükümet Erdemir'i satmakta ısrarlı. Başbakan, fabrikanın "pislik içinde" olduğunu söylüyor ve atadıkları genel müdürlerin itirazına kulak asmıyor.

Hatırlattığım bu bilgiler itiraz edilen bilgiler değil. Peki o zaman, Erdemir'in özelleştirmesi bahsi açılınca siz ne düşünüyor ve ne diyorsunuz?

Gördüğünüz gibi sorumda ısrar ediyorum, çünkü hükümet, ortada dolaşan bunca itiraza rağmen satışta ısrarlı olduğuna göre , hiç değılse bunun nedenlerini size açıklamak, sizi ikna etmek zorunda...

Evet "ikna etmek"; çünkü bu tartışma "özelleştirme" taraftarları arasında geçmişte yaşanan polemikler çerçevesinde nokta konulacak gibi değil. Hükümet bu işin niçin akılcı bir seçim olduğunu topluma açıklamak, toplumu ikna etmek zorunda.

İstifa eden genel müdürlerin işlerine hâkim insanlar olduğu besbelli. Birisi 1965, diğeri 1972'den beri mühendis olarak Erdemir'de görev yapmışlar. Nitekim hükümet de onların bu özelliklerinin farkında ki, ikisine de işbaşı yaptırmış. Genel müdürler işletmelerin "yabancıya satışı yanlış" diyorlar; genel müdürler "blok satış"ı çok sakıncalı buluyorlar. Genel müdürler, Başbakan Yardımcısı Abdüllatif Şener "Onların görevi özelleştirme yöntemini belirlemek değildir" diyerek kendilerine "hadlerini bildirme"ye çalışmasına kulak asmadan, yıllarını verdikleri ve sevdikleri işletmelerinin geleceğine ilişkin endişelerini tabii ki açıklayacaktır. Haksız mıyım; "seçilmiş/atanmış" önceliğini buralara kadar getirmenin bir anlamı yok herhalde!

Erdemir'i özelleştiricek olan Özelleştirme Dairesi Başkanı Metin Kilci de suskun. Konuşmaya karar verince de "içeriye" değil, New York Times'a konuşmayı tercih ediyor... "Bu ihaleyi yabancı bir şirketin kazanması bizi mutlu eder" demiş. "Niçin"ine girmeden..

Özelleştirmeye var gücüyle karşı çıkan Erdemir işçilerine gelince: Erdemir'in (dile kolay) 7.550 işçisinin (sayıyı New York Times'tan alıyorum, yani doğru sayıdır!) çalışıp kâr ettirdikleri işletmelerine sahip çıkmalarından daha tabii bir şey olamaz. Dikkat edin, direnen "işçiler"den söz ediyorum; yoksa bu işkolunda faaliyet gösteren ulusalcı-televizyoncu-otelci sendikadan değil. Karşılaştığı bu işçi direnişinden dolayı -umarım- hükümetin canı sıkılmıyordur. Sıkılmaması gerekir, çünkü "demokrasilerde" bu işler -ne yazık ki!- hep böyle yürüyor. İşçiler benzer durumlarda tabii ki yapmadıklarını bırakmıyorlar. Demokrasi böyle bir şey işte, ne diyebiliriz! Bu yönde kuşkuları varsa konuyu Tony'ye (Blair) açabilirler. Özelleştirme işleri başladığında İngiliz işçiler öfkesi nerelerde dolaşıyordu, sorup öğrenebilirler.

Yazıyı başlığımızı tekrarlayarak noktalayalım: Bilmiyoruz, Erdemir konusunda belki de hükümet haklıdır... Eğer öyle ise bunu bize açıklamak, bizi ikna etmek zorundalar. "İkna", her işin başı "ikna"...

KÜRŞAT BUMİN

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu

Online İlan