![]() |
![]() |
![]()
|
![]() |
![]() |
![]() ![]() |
![]() |
6 Kasım 2005'te yapılacak Azerbaycan seçimlerine iki hafta kala, ülkede iktidar savaşı alevlendi. Aslında beklendiği gibi gelişiyor olaylar. Baba Haydar Aliyev'in ardından iktidar koltuğuna oturan İlham Aliyev, soyağacını Azeri siyasetine ve Azeri petrol kuyularına, nefti yeşille kazımakta kararlı. Geçtiğimiz günlerde, 5 bakanı görevden alıp ikisini tutuklayan Azerbaycan hükümeti, aslında ülkesel iktidar gücünün ardında gizlenen, dünya petrolüne hakimiyet hesapları içinde elbette. Zira, Hazar petrolleri Azerbaycan ekonomisinin yanısıra, henüz tüketilmemiş dünya petrol varlığının da ana kaynağı. Bu bölge üzerinde, iktidar savaşlarında çekilen kılıçların keskinliği, dünya çapında arzulanan güçten kaynaklı. Aliyev'in, kendi bakanlarını ve tüm muhalifleri uluslararası komplo teorileri içinde değerlendirmesi, Azeri petrolünün tüm vanalarında söz sahibi olmak istemesi gibi görünüyor. Üstelik Irak petrolünün A.B.D. işgalinden sonra dünyanın hizmetine açılmış olması, Kafkaslar'daki siyasi petrol savaşını sertleştiriyor. Fakat ne ilginçtir ki, Azeri petrolünün Azerilere neredeyse hiçbir faydası dokunmuyor. Tüm bu siyasi trafik içinde gözden kaçtı ama, Azerbaycan adına Birleşmiş Milletler'e bağlı Dünya Gıda Programı'nca bir açıklama yapıldı. 1994'te Ermenistan'ın Azeri topraklarını işgali sonucu yurtsuz kalan Azerilere yapılan gıda yardımının üç hafta içinde tamamen duracağını bildiren bölge direktörü Emir Abdulla, Azeri göçmenlere gıda yardımının devam edebilmesi için acilen 4 milyon dolara ihtiyaç olduğunu bildirdi. Aksi takdirde, Karabağ'dan kovulan Azeri göçmenlerin felaket boyutunda açlıkla karşılaşacağını da ekledi sözlerine. Görünen köy kılavuz istemiyor işte, Azerbaycan petrolünün kendi halkına faydası dokunmuyor. Karabağlı Azeriler açlık ve yoksullukla kendi başlarına mücadele etmeye çabalıyor. Petrolü yiyip içemiyorlar çünkü. VAGON EVLERİN AZERİLERİ
Berde, Ağdam reyonu 122 sayılı kaçkın mektebinde eğitim-öğretim sürüyor sürmesine ama, mektep bir vagondan ibaret. Vagonlarda yemek yiyor, uyuyor, eğitim görüyor, yaşıyorlar velhasıl. Vagonların içinde banyo, tuvalet, mutfak yok tabii. Banyo dışarıda yapılıyor, çamaşırlar vagondan vagona gerilen iplerde kurutuluyor. Çocukların oyun alanı vagonların altlarındaki raylar. Raylarda saklambaç oynuyorlar, çocuk dünyalarını talan eden savaşın gölgesinde, kim ebe kim sobe belli olmuyor. Herşeye rağmen çocuklar işte, babalarını savaşta kaybetmiş, annelerine sığınmış, Karabağ'daki evlerinden sürgün edilip, vagonlarda yaşamaya mahkum bırakılmış olsalar da. Anneleri "yardımla dolanmak çetindir" diyor, Azerbaycan hükümetinin 10 YTL'lik aylık desteğini kastediyorlar. Bir de elbette, bugünlerde her an kesilebilecek Birleşmiş Milletler'in sağladığı bir kilo un ve şekerle geçmiyor günler. Vagon evlerin dışı bizi, içi Karabağ göçmenlerini yakıyor. Görmek, dinlemek, anlatmak, yazmak yetmiyor ne de olsa... İçinde yaşamadıktan sonra... Ateş düştüğü yeri yakıyor eninde sonunda. Berde'den küçük bir kız çocuğunun şiiri uğurluyor bizi. "Yurdum, yuvam, meskenimsen/ Ana doğma vatanimsen/ Ayrılar mı könül candan/ Azerbaycan Azerbaycan"..." Karabağlı çocuklar için bu kadar çetin olmamalı hayat. İster kaçkın, ister yerleşik Azeri halkının naifliği, neft yeşilinden neft karasına bulanmasın. Azerbaycan seçimlerinin sonucunda, Hazar petrollerinin kumandanı kim olursa olsun, bir Azeri türküsü dolansın dilimize. "Küçelere su serpmişem/ Yar gelende toz olmasın/ Ele gelsin ele gelsin/ Aramızda söz olmasın." İlahe bebek
naribeyza@hotmail.com
![]() |
![]() |
![]()
|
![]() |
![]() |