Geçmişi değiştirme imkânımız bugün elbette yok, ancak "Varsayalım ki olsun" deyip hayal âleminde gezintiye çıkmamızın bir zararı da bulunmuyor. Şu soruyu sorarak gezintimize başlayabiliriz: "Acaba, ABD'de dışişleri bakanlığı koltuğunda Colin Powell yerine bir başkası oturuyor olsaydı, George W. Bush ve etrafındakiler, aynı rahatlıkla Irak'a savaş açabilirler miydi?" Sözüne güvenilir bir asker, BM'nin önüne çıkıp, slayt destekli sunumunda, "Saddam 11 Eylül'den de sorumlu, elinde dünyayı tehdit eden kitle imha silâhları var" dediğinde, dinleyenler müthiş etkilenmişlerdi.

Colin Powell, BM önündeki o performansı için, "Hayatımda kara bir leke teşkil edecek" diyor bugün. CIA kendisini aldatmış, aldatmacadan haberi olan istihbaratçılar da suskun kalmış... Powell, işgal altındaki Irak'ın bugünkü durumunu içler acısı bulduğunu da itiraf ediyor...

Savaşı başlatan çekirdek kadrodan yükselen ilk nedâmet çığlığı bu. Vietnam belâsını ABD'nin başına açanlardan Robert McNamara, benzer pişmanlık hislerini, ancak aradan 30 yıl geçtikten sonra kamuoyuyla paylaşmıştı. Powell'ın 'erken gelen' nedâmeti bu bakımdan da değerli. Bir Amerikan televizyonunda yapılan açıklamayı, gerçekleri bildiği halde suskun kalan istihbaratçılara bir çağrı olarak görebilir ve yeni ifşaatlar bekleyebiliriz.

Amerika bugün Irak harekâtını bambaşka vesilelerle de tartışıyor. Irak'a açılan savaşla New Orleans'ı vuran doğal âfet 'Katrina' kasırgası arasında ilk bakışta bir 'ilinti' görünmüyor; ama insanlar, anlamsız savaş için ayrılan kaynakların New Orleans'ı ve halkını çaresiz bıraktığına inanıyorlar. Kasırga sonrası başgösteren soygun, talan, tecavüz ve yağma olaylarının yatıştırılamaması bile Irak'tan bağımsız tartışılmıyor Amerika'da. Bu tür doğal âfetlerde derhal devreye giren Ulusal Muhafızlar asker açığını kapatmak için gönderildikleri Irak'ta görev yapıyorlar...

Bugüne kadar suskun kalan Powell'a nedâmet hissi tattıran, kendisi gibi siyah derili New Orleans halkının mâruz bırakıldığı muamele olabilir.

Bush ve etrafı yalnızca ABD'yi aldatmadı, onlara aldananlar da dünyayı aldattılar. Pişmanlık duyan Powell'ın çığlığı bu gerçeği de haykırmış oluyor. "Aldatıldım" diyor Powell. Sözcüklere dökmemiş, ama sonradan meydana gelen doğrudan ve dolaylı Irak'la ilişkili gelişmelerde varolan payı yüzünden özür dilediği çok belli...

Türkiye'de de aldanan ve aldatanlar vardı; onlardan herhangi biri 'nâdim' olduğunu, pişmanlık duyduğunu söylemiş değil. Süleyman Demirel sözgelimi, 'aydınlık ufuklar'dan söz ederken hâlâ "1 Mart tezkeresi geçmeliydi" diyor. Kendilerine ayrılmış köşelerde ara sıra da olsa başını kaldırıp efelenenlere hâlâ rastlanabiliyor. Bizde ABD'nin yanlış savaşına Türkiye'yi de sürüklemek istemelerinin bedelini ödeyen henüz çıkmadı.

Powell'ın ilk itirafı yapan kişi oluşunda asker kimliğinin de rolü mutlaka var. Başka ülkelerde de, askerler, sert görüntülerinin aksine, hatalarını daha kolay görebiliyor ve telâfisini arayabiliyorlar. Bazısı ise, pişmanlık duyduğunu, nâdim olduğu söylemek yerine, gürültülere kulak asmadan doğru bildiği 'farklı' yolda yürümeyi yeğliyor. Ülkelerinde geçmişte işlenmiş kişisel ve kurumsal yanlışlıkların günümüzde tekrarlanmaması için tedbir almaktan da geri durmuyor o askerler...

Pek çok gözlemci kasırga sonrası ortaya çıkan tabloya bakıp "Artık ABD eskisi gibi olamaz" diyor; oysa ABD'yi 'eskisi gibi olamayacağı' hale düşüren 'Katrina kasırgası' değil, Irak'tır. Irak sonrası ABD, 'Katrina' türü doğal âfetlerle karşılaştığında, utanç duymaya mahkum bir ülkedir artık. ABD açısından esas kasırga, hiç kuşkunuz olmasın, Bush ve etrafının dizginleri ellerinde tutmalarıdır.

Allah Türkiye'yi korudu. Eskiler 'millet-i merhume' derlerdi, doğrudur: Korunmuş milletiz biz.

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu

Online İlan