Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Son Dakika
657'liler Ailesi
Ankara'da Şafak
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Kürşat BUMİN kbumin@yenisafak.com.tr

Bir kere daha (bu kaçıncı?) tekrar edelim: Bir ülkenin bitmez tükenmez konusu "rejim sorunu" ise o ülkede gerçek anlamıyla "siyaset"in varlığından söz edilemez.

Adına "siyaset" dediğimiz ve toplumun ancak birlikte kotaracağı bu iş, "rejim sorunu"nun aşılıp, ortalığın sakinleşip "normal" bir hayat tarzına kavuşulan ülkelerde mümkündür.

Bu tespitler ışığında Türkiye'nin durumunu değerlendirmek çok kolay: Türkiye henüz "rejim sorunu" ile yatıp kalkan bir ülke olmaktan çıkamamıştır. Ve bu nedenledir ki, bu ülkede farklı düşünenlere takılan ad "muhalif" değil "rejim düşmanı", farklı düşüncenin adı da "muhalefet" değil "rejim düşmanlığı"dır.

Mümkün değil; tarihteki diğer örnekleri gibi Türkiye'nin de bu "terminoloji"nin dışına çıkmadan "siyaset"i tanıması ve bu yolla dünü-bugünü ve yarınını anlayıp biçimlendirmesi mümkün değildir.

Böyle düşündüğüm için TBMM Başkanı Bülent Arınç'ın 23 Nisan münasebetiyle yaptığı "Şok çıkış"ta (Hürriyet) benim dikkatimi en çok "rejim sorunu"na ilişkin açıklamaları çekti. Arınç, şöyle diyordu: "Türkiye'nin rejim sorunu yoktur. Türkiye, rejiminin Cumhuriyet olacağına, demokrasi olacağına 83 yıl önce karar vermiştir. Ülkede bir rejim sorunu değil, rejimin sahibi olma tartışması vardır..."

Arınç'ın bu sözleri benim biraz önce çizdiğim çerçeve ile tamı tamına uyuşmuyor. Ama sanırım, Arınç konuya eli kolu tamamen serbest bir biçimde girebilseydi bu fark asgariye inerdi. Şimdiki halde fark şurada: Arınç, Türkiye'de bir "rejim sorunu"nun değil, "rejimin sahibi olma sorunu" olduğunu söylüyor. Ben ise, her Allahın günü "rejim sorunu"nun gündeme getirildiği bir ülkede had sayfada "rejim sorunu" olduğunu ve bu yüzden de "siyaset"in olması gerektiği gibi oluşamadığını söylüyorum. "Sahiplik" meselesi bu sorunun nedeni değil sonuçlarından birisidir.

Konu açılmışken Arınç'ın "Şok çıkışı"nda yer alıp da anlayanı gerçekten "şoka sokacak" nitelikteki şu değerlendirmeye de temas etmek istiyorum: TBMM Başkanı, tam da gününde ve tam da görevinin bilincinde olan bir TBMM Başkanı'ndan beklenecek bir biçimde basının (hiç düşünmeden ve de "sıkılmadan") "gizli anayasa" adını verdiği Milli Güvenlik Siyaset Belgesi'ni hak ettiği yere yerleştirmiştir. Şöyle diyor Başkan:

"Ülkenin iç ve dış siyasetine çok büyük etkisi olan ve 'gizli anayasa' diye kabul edilemez bir tanımlamayla anılan Milli Güvenlik Siyaset Belgesi'nin hazırlanmasında, Meclisimiz ve ilgili komisyonlarımız tamamen devre dışıdır. Demokratik bir ülkede 'gizli anayasa, kırmızı kitap, derin anayasa' gibi tabirler asla kabul edilemez kavramlardır. Bu kavramlar, gizli antidemokratik bir yönetimin iktidarda olduğunu ima eder."

Gazete haklı, gerçekten de "Şok çıkış"tır bunun adı! Arınç, tam gününde ve anlamlı bir "odituar"ın önünde, Meclis ve dolayısıyla "siyaset" tanımayan bir belgenin ("kurumun" demek daha doğru) adını koymuştur. Bakın göreceksiniz; yarından tezi yok pek çok cepheden Arınç'ın bu sözlerinin "yine rejim sorunu yarattığı"nı ileri süren atışlar başlayacaktır. O halde hazırlıklı olalım. Bu durumda biz de onlara şöyle diyeceğiz: Bakın, "rejim sorunu" kavramını kullanarak Arınç'ın teşhisini siz de haklı çıkarıyorsunuz zaten!

İsterseniz yazıyı biraz hafifleterek bitirelim:

Ah bu ülke! Tekirdağ'ın Çorlu ilçesindeki 23 Nisan kutlamalarında geçit yapan üç çarşaflı çocuğu gören Kolordu Komutanı'nın yanına Milli Eğitim Müdürü'nü çağırarak nasıl payladığının fotoğrafını gördünüz mü? Müdürün komutana (özetle) şu açıklamayı yaptığını öğreniyoruz: "Törenlerde öğrenciler cumhuriyet öncesi ve sonrasını canlandırıyorlar." Ben müdürün yaptığı açıklamanın gerçeği yansıttığına inanıyorum. Bu tür "temsil"ler 23 Nisan'larda eskiden de eksik olmazdı. Bu çarşaflı "cumhuriyet öncesi" temsilinin mânasız bir iş olduğu apaçık. Ama söyleyin: Bu soğuk törenler, çocukların sokulduğu bu kılıklar (Diyarbakır'daki çocuklar da "Amazon"lar gibi giydirilmiş!), bu canlandırmalar, atılan nutuklar, yani özetle bütün bu olağanüstülük de "rejim sorunu"ndan kaynaklanmıyor mu zaten! Çünkü "rejim sorunu" meselesi siyasetin olduğu kadar "şenliğin" de düşmanıdır.

Geri dön

Yazdır

Yukarı