Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Kürşat BUMİN kbumin@yenisafak.com.tr

"Özeleştiri" tabii ki önemli bir erdem; yanlıştan dönüldüğünü görmek kimi sevindirmez...

Bu "iyi hal"in güzel bir örneği ile Hürriyet'in dünkü (14 Şubat) sayısında karşılaştık. Oktay Ekşi, "Yanlışta ısrar olmaz" başlıklı yazısında, iki gün önce Danıştay'ın malûm kararını eleştiren Başbakan'a yönelik olarak "Sayın Başbakan da buna benzer bir kararı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin Dahlab-İsviçre davasında verdiğini bilirse iyi olur" dediğini, ancak sonradan söz konusu kararın tam metnini görünce "bilgide yanlış olduğunu" saptadığını yazıyor. Meğerse (!) mahkemenin "Dahlab-İsviçre" davasına ilişkin kararı bambaşka bir mahiyetteymiş; mahkeme kararında derslere "İslami başörtüsü" ile girmekte ısrar eden öğretmen Lucia Dahlab'ı haksız bulmuş. Yani işin içinde "çarşı-pazar"da filan başörtüsü ile dolaşmaya getirilen bir yasak yokmuş...

Güzel, hatta (işi biraz "sulandırarak" söylersek!) "gözyaşartıcı" bir özeleştiri doğrusu... Demek ki insan özellikle "laiklik" gibi ciddi konularda yazıp çizerken hafızasına o kadar güvenmemeliymiş... Aslında Ekşi'nin şimdi özeleştirisini yaptığı bu yanlışa düşmemesi için söz konusu AİHM kararının önceden elinde olması gerekmiyordu. Bu yanlışa düşmemek için "sağduyu" tek başına yeterliydi. Avrupa laikliğini biraz bilen bir kişinin, bu ülkelerde insanların iş dışındaki giyim kuşamlarına AİHM de dahil olmak üzere hiç kimsenin karışamıyacağını bilmesi gerekmez miydi?

Ekşi'nin bu düzeltme yazısını insanı bayağı gülümseten bir "moralite" ile bağladığına da şahit oluyoruz. Yazının son cümlesi şöyle: "Doğruyu bilelim de 'laik sistemi' savunurken ona zarar vermeyelim."

Doğru söze ne nedir?

Madem söz Danıştay kararından açıldı, bugüne kadar uzak durduğum (uzak durdum çünkü bu konuda orijinal kaçacak ne söylenebilir doğrusu bulamadım!) "Uzak durmamın" bir diğer nedeni de Danıştay'dan bugüne kadar "başörtüsü"ne ilişkin çıkan kararların zaten çok şaşırtıcı olduğunu bilmemdi. Bu kararlardan birisini iyi hatırlıyorum: Danıştay, bir üniversitenin "telefon santrali"nde çalışan başörtülü memurenin işine son verilmesini de "ideolojik ve siyasi amaçlarla kurumun huzur, sükun ve çalışma düzenini bozmak biçiminde gerçekleşen davranışlar" gerekçesiyle hukuka aykırı görmemişti. Bu karar üzerine o günlerde ben de şöyle sormuştum: Santral memuresi üniversiteyi arayanlara "Önce Müslüman olup olmadığınızı söyleyin bakalım!" mı diyor ki, başörtüsü huzuru ve çalışma düzenini bozuyor? Tamam kabul, 'telefon santrali" de bir "kamusal alan"dır (!) , ama bu alandan hizmet alanlar kamu görevlisinin bırakın başörtüsünü, yüzünü bile göremiyorlar!

Neyse, şimdi oturup Danıştay'ın önceki şaşırtıcı kararlarını sıralamak gibi bir niyetim yok. Benim bu konu ile ilgili dikkat çekmek istediğim (günlerdir!) konu şu: Danıştay kararından sonra bazı örgüt ve kişiler kararın yanlışlığını daha iyi açıklayabilmek için ortaya "şakacı" bazı sorular attıklarını gördük. Mesela Memur-Sen Başkanı Ahmet Aksu, "Erkek öğretmenler mesai dışında da takım elbise giymek ve kravat takmak zorunda mıdır?" , "Devlet memurları Fenerbahçe'yi tutarsa kötü örnek olur mu?" gibi "şakacı" sorular yöneltti. Bu "şakacılık"a Milli Eğitim Bakanı Hüseyin Çelik de şöyle katıldı: "Bir kasabın, kasap dükkanındaki kıyafetiyle evdeki çoluk çocuğu arasındaki kıyafeti aynı değildir. Doktorun hastanede giydiği kıyafetle normal hayattaki kıyafeti aynı değildir. Olmak zorunda da değildir..." Açıkça söylemek gerekirse ben bu "şakacılığı" hiç sevmedim. Tamam, bu soruları soranlar tabii ki kararın "sağduyu"dan uzak yönünü vurgulayabilmek için bu örnekleri seçiyor ve hatta böylece toplumun başörtüsüz kesiminin "empati"sini arkalarına almak istiyorlardı; dolayısıyla niyet tabii ki iyiydi. Ancak ben bu "şakacı" soruları yine de sevmedim, çünkü meselenin bu şekle sokulması yararsız olmasının yanı sıra doğru da değildi. Cümle âlemin Danıştay'ın bu kararı sadece "başörtüsü" için aldığını bildiği bir ülkede problemin bambaşka örneklerle çeşitlendirilmesinin sırası mıydı? Yapılan karşılaştırmalar yanlış olmasa da tartışmayı olması gerektiği yerde (yani sadece "başörtüsü" etrafında) yapmak daha doğru değil mi?

Geri dön

Yazdır

Yukarı