Ana Sayfa
Gündem
Politika
Ekonomi
Dünya
Aktüel
Spor
Yazarlar
Televizyon
Sağlık
Bugünkü Yeni Şafak
657'liler Ailesi
Bilişim
Çalışanın Sesi
Diziler
Düşünce Gündemi
İzdüşüm
Kültür-Sanat
Nar-ı Beyza
Okur Sözcüsü
Röportaj
Sinema
Yemek
Zamanda Yolculuk
Bize Yazın
Abone Formu
Temsilcilikler
Reklam
Künye
Arşiv

Yeni Şafak'ta Ara

	Resul TOSUN rtosun@yenisafak.com.tr

Dün sevgililer günüydü. Çiçekçiler ve hediye sektörü bir bakıma bayram etti. Kimileri sevdiği insana bir çiçek yahut bir hediye ile sevgisini göstermeye çalıştı.

Sevgi ve saygıyı artırıcı bir vesile olması sebebiyle hediyeleşme çok güzel bir yoldur.

Ben halis niyetle sevgisini göstermek için bugün yapılan hediyeleşmeyi saygıyla karşılarım. Ama kendim özellikle bugünü vesile ederek hediye vermem. Hediye gelirse hediye veren arkadaşın samimi duygusuna itiraz etmem hediyeyi kabul ederim ama ben bugün özel olarak ne hediye ne de çiçek vermem/vermiyorum.

Tanıdığım bir Ortodoksa, Valantine's Day'da ne yaptığını sorduğumda, "14 Şubat bizim günümüz değil, o Katolikler'in günüdür" dediği günden beri iyi niyetle kutlayan herkese saygı gösteriyorum ama kendim kutlamıyorum.

Dînî bir gün olması ve kişinin inancını ilgilendirmesi sebebiyle "Ortodokslar'ın bile kutlamadıkları bir gün hakkında bir Müslüman olarak bizim de bir görüşümüzün ve bakışımızın olması gerekmez mi?" diye düşündüm ve bir miktar araştırdım.

Tarihçesine baktığımda, putperest Romalılar'ın sürülerini kurtlardan korumaları için tanrılarına kurbanlar kestikleri 15 Şubat Lupercalia Bayramı'nın sonraları sevgililer bayramına dönüştüğünü gördüm.. Rivayete göre, İmparator 2. Claudius savaşı olumsuz etkilemesin diye askerlere evlenmeyi yasaklar. Fakat Rahip Valantine bu yasağa uymaz ve sevgililer arasında gizliden gizliye nikah kıyar. Tabii çok geçmeden yasağı deldiği ortayla çıkar ve idama mahkum edilerek hapse atılır. İmparator bir putperesttir. Valantine ise tevhid inancı üzere bir mümindir. İmparator, Aziz Valantine'e Hristiyanlığı bırakıp Roma'nın tanrılarına tapması karşılığında kendisini affedeceğini teklif eder. Valantine dininde kalmakta ısrar edince, miladi 270 yılında 14 Şubat'ı 15 Şubat'a bağlayan gece idam edilir.

Hiristiyanlık yayılıp Avrupa'da kabul gördükten sonra 496 yılında da Papa Gelasius, Aziz Valantine'i onurlandırdmak için 14 Şubat'ı Valantine Günü ilan eder. Ancak Valantine gençleri günahtan kurtarmak için nikah kıyarak ilişkileri meşrulaştırırken sonraları onun adına kutlanan günde ilişkilerin gayri meşru (kızların isimlerini birer kağıda yazıp masa üzerindeki bir sepete koymaları, delikanlıların da kura çekerek paylarına düşen kızlarla birlikte olmaları gibi) mecralara aktığı görülür hatta bir ara gençlerin ahlakını ifsad ettiği gerekçesiyle din adamlarının teklifiyle İtalya'da yasaklanır..

Fakat 14 Şubat, 1800'lü yıllardan sonra da "Sevgililer Günü" olarak Batı'nın toplumsal bir günü haline gelir. Sevgililer birbirlerine kırmızı güller hediye ederler ve kutlama kartları gönderirler. Hülasa Sevgililer Günü diye bilinen 14 Şubat Katolik dünyasının dini bayramlarından biridir.

Ancak burada altı çizilmesi gereken en önemli nokta, Aziz Valantine'nin o dönemde hak din olan Hristiyanlık dinine mensup olmasıdır. Nikahsız ilişkilerin önüne geçmek için attığı adımın hayırlı ve doğru bir adım olmasıdır. Dahası inancından taviz vermeyerek idamı göze alacak kadar inancına bağlı olmasıdır.

Başka bir ifadeyle zamanın hak dinine mensup olan Aziz Valantine'e bugün Müslümanların sahip çıkması ve onu örnek almasıdır.

Bugün dünyada kutlanan sevgililer gününün Aziz Valantine ile isimden başka ilişkisi bulunmamaktadır.

Çünkü Aziz Valantine nikahsız ilişkeleri engellemek için idamı göze alırken onun adıyla anılan günde nikahsız ilişkilerin de öne çıkması bir çelişkidir.

Hak dinlerin tamamına ve tabii ki dinimize göre kadın ile erkek arasındaki sevgi ve aşka dayalı ilişkiler nikah varsa meşrudur. Sevgililer Günü'nde daha ziyade nikahsız ilişkiler öne çıkmaktadır. (İtalya'da bir zaman yasaklanmasının temelinde de nikahsız ilişki yatmaktadır.) Valantine's Day'de hatırlanan sevgi eşler arasındaki meşru sevgi ise bunu kutlamak için bugünü beklemeye gerek yok.

Bana göre hediyeleşmek için özel bir gün beklemek gerekmiyor. Hele başka bir dinin mensuplarına ait özel bir günü beklemek hiç gerekmiyor.

Başta belirttiğim gibi bugünü iyi niyetle değerlendiren ve kutlayan kim olursa olsun saygıyla karşılarım. Kutlamaları kabul ederim. Hatta Katoliklerin bugününe saygı olarak onların gününü kutlamaktan da çekinmem. Ama bir Müslümana Valantine's Day'in kutlu olsun demem.

Sevgililer gününü dini bir gün olmanın ötesinde, samimi ve meşru bir sevgi nedeni olarak gören bu şekilde özümsemiş ve benimsemiş olan herkesin Sevgililer Günü'nü (Valantine's Day) kutlarım.

Geri dön

Yazdır

Yukarı