32. Osmanlı padişahı olan Sultan Abdülaziz'in gönül dünyasını yansıtan mektup arz edildiği Ravza'dan bir müddet sonra tekrar İstanbul'a geri getirilmişti. Hırka-i Şerif Dairesi'nde bulunan mektupta Abdülaziz, Hazreti Peygambere, ümmet olmanın yanı sıra kalp ve kalıpla, mal ve bedenle, sadakat ve dini bağlarla, ecdadından intikal yoluyla Mekke ve Medine'nin hizmetiyle şereflendiğini belirtip, fani dünyada ve vakt-i ahir zamanda müminlerin kendisine emanet edildiğini söylüyor.
Mektubunda inkarcı ve inatçıların elinde hor ve hakir kaldığını belirten Sultan Abdülaziz, Pygamber Efendimiz'den bu yolda dünya ve ahirette şefaat ve yardım talep ediyor.
'Günahkar haliyle böyle bir arzuhal takdimine cüret ettiği için' Efendimizden tekrar tekrar özürler dileyen Sultan Abdülaziz, anlatılanlara göre Medine'den ne zaman mektup gelse abdest tazeleyip, "Bunlarda Medine-i Münevvere'nin tozu var" diyerek öpüp alnına koyar, daha sonra başkâtibe okuturmuş.
Derin Tarih'in 'emanet olarak' zarf içinde okurlarına gönderdiği mektup yıllarca saklanacak ehemmiyette.
