Camiler kışlamız,
Kubbeler miğfer
Minareler süngümüz
Müminler asker,
Bu ilahi ordu dinini bekler,
Allahu Ekber, Allahu Ekber
Bir an hayal edin, bir lider kalabalıkların önünde bu satırları söylüyor ve o kitle bu sözleri tekrar ediyor. Arap dünyasında alışık olduğumuz bir manzara değil bu. Bu tarz bir şey söylemeye cesaret eden bir lider, ya Mısır'da olduğu gibi darbe ile devrilir ya da en hafifi Gazze'de olduğu gibi abluka altına alınır. İronik bir şekilde İslam dünyasının kalbi olan Arap dünyası, ama biz İslam'a hiç de yakınlık duymayan liderlere sahibiz.
Yazının başındaki satırlar, Ziya Gökalp adındaki bir Türk şaire ait ve Recep Tayyip Erdoğan, Aralık 1997'de, İstanbul Belediye Başkanı olduğu zaman bu satırları okumuştu. Bunun sonucu olarak, Erdoğan, laik sistemi “tehdit" etmekten 4 ay hapis cezası aldı.
Herhalde birçok Türk, Erdoğan'ın Arap dünyasındaki popülerliğinin ardında ne olduğu merak ediyordur? Araplar, kendi liderlerinde görmediği hangi hususu Erdoğan'da görüyorlar? Osmanlı İmparatorluğu'nun çöküşünden beri Araplar, istikrarsızlık ve Batılı ülkelerin hakimiyetinde çok acı çekti. Önce kolonileştirildiler, sonra askeri darbeler ve onu izleyen otoriter yönetimler, nihayetinde ise devrimler ve iç savaşlar geldi. Yine de kimse Arapların Cemal Abdülnasır ve Kral Faysal bin Abdülaziz bin Suud gibi karizmatik liderler görmediğini söyleyemez. Ne var ki, Arapların zihnindeki lider imajı kirlendi. Fakat biz Erdoğan'ın şahsında milletine hizmet eden ve ülkesine refah getiren bir lider duruşunu gördük. Onun döneminde, IMF Türkiye'nin tüm borçlarını ödediğini ve IMF'nin Türkiye'den borç alabileceğini açıkladı. Bu sırada Arap liderlerin tek rolü, ülkelerindeki cahilliği artırmak ve halklarını gündelik ekmek parası peşinde koşturmaktı. Erdoğan, askerin rolünü başarılı bir şekilde minimize etti ve sivil siyaseti güçlendirdi; biz ise hala Arap ülkelerinde askeri darbelere ve iktidarı zorla ele geçirmelere şahit oluyoruz. Bir bütün olarak ele alındığında, Türkiye bizim yapamadığımızı yaptı ve Erdoğan hiçbir zaman sahip olamadığımız bir lider. Asla unutmayacağımız ve herhangi bir Arap liderin yapacağına hiçbir zaman şahit olmayacağımız sahne, 2009 yılında Davos Ekonomik Forumu'nda, moderatör Erdoğan'a, İsrail Cumhurbaşkanı Şimon Peres'e, İsrail'in masum Filistinlilere yönelik uyguladığı suçları yüzüne karşı söyleme şansı vermediğinde, salonu terk ettiği andı. Erdoğan'ın İsrail'e karşı duruşu ki genelde bunu kendi liderlerinde göremiyorlar, onu Arapların gözünde bir kahraman yaptı.
O nedenle, 7 Haziran seçimlerine Arap diktatörlüklerinin verdiği tepki oldukça ironik. Esed taraftarı, İran taraftarı, darbe taraftarı medya çevreleri Cumhurbaşkanı Erdoğan'ı “tek şef" olarak onu Türkiye'yi son 13 yıldır yöneten bir “diktatör" gibi gösteriyorlardı. Fakat onlara sormak isterim: Eğer Erdoğan bir “diktatör" ise Abdel Fetah Sisi nedir? O çevreler haftalarca seçimlerin nasıl hileli olacağını konuştuktan sonra şimdi Türkiye'deki seçim sonucundan memnuniyet duyuyor. Kusura bakmayın ama hiç Suriye'deki seçimlerden bilgisi olan var mı? Cumhurbaşkanı Erdoğan “kaybetti" diye heyecanlananların, demokrasi nedir, diye bir fikri olduğunu zannetmiyorum.
Seçim sonuçları açıklanır açıklanmaz Kahire, Beyrut ve Şam'daki tirant medya kuruluşlarında sevinç baş gösterdi. Fakat şimdi anlamaya başlıyorum, neden “Erdoğan kaybetti" diye iddia ettiklerini. Bu rejimler, % 90'ı aşan oy oranları almaya alışkanlık haline getirmişlerdi. Öyle ki Suriye devrimi başladıktan sonra dahi Esed, Suriye halkının % 88,7'sinin oyunu almıştı. Darbe sonrası Mısır'da Sisi seçimleri % 96,94'lük bir oranla kazanmıştı! Sübhanallah…
Nihayetinde, buraya not etmekte fayda var ki, Araplar, Erdoğan'ı bir Müslüman lider olarak gördükleri kadar, bir İslamcı lider olarak görmüyorlar. Ancak bu iki kelime arasındaki farkı bilenler, Arap dünyasında Erdoğan'ın neden popüler olduğunu anlayabilir.
