Geçirdiği trafik kazası sonucu beyin ölümü gerçekleşen Konar'ın bağışlanan kollarının nakledildiği Mustafa Sağır'ın tedavisi sürüyor. Oğlunun başından bir an bile ayrılmayan baba Mustafa Sağır yaptığı açıklamada, 8 yıldır kolları olmayan bir çocuğa baktığını, hep bugünü beklediğini söyledi. Bu operasyonu gerçekleştirilen doktorlara teşekkür eden Sağır, "Böyle bir şey olacağından umutluydum. Oğluma internet aldım ve sürekli araştırıyordu ama bağış yoktu. Çok şükür hayallerine kavuştu, çok mutluyum" diye konuştu.
Sağır, oğlunun sağlığına tam olarak kavuşması için biraz zaman gerektiğinin altını çizerek, kollarını kaybetmeden önce oğlunun kendisinin hem yoldaşı hem de kardeşi gibi olduğunu belirtti.
Bütün çocuklarını evlendirdiğini ancak kolları olmadığı için Mustafa'yı evlendiremediğini dile getiren Sağır, "Onu da evlendireceğim. Bütün ihtiyaçlarını biz karşılıyorduk, banyosunu biz yaptırıyorduk, ekmeğini biz yediriyorduk. Sıkıntı çekmemesi için elimizden geleni yapıyorduk, bakıma muhtaçtı" dedi.
Oğlunu kol nakli olduktan sonra gördüğünde çok heyecanlandığını belirten Sağır, "Onu nakilden sonra görünce dünyalar benim oldu. Yeni kollarıyla yeni bir hayata başlayacak. 'Kollarım olur, bu sıkıntıdan kurtulursam, evlenirim' diyordu. Şu an kendini 15 yaşında hissediyor. Hayali kollarına kavuşmak, evlenip bir yuva kurmaktı. Kazadan önce nişanlıydı, çok seviyorlardı birbirlerini. Sonra ayrıldılar, o başkasıyla evlendi. İlk işi evlenmek olacak" diye konuştu.
Sağır, oğlunun artık kendi ihtiyaçlarını karşılayabileceğini ve yardımsız bir hayat sürebileceğini söyledi.
Akdeniz Üniversitesi Organ Nakli Koordinasyon Birimi Sorumlusu Uzman Nilgün Keçecioğlu da iki gün önce 23 yaşında bir gencin trafik kazası sonrası hayatını kaybettiğini hatırlatarak, bağış yapılması için aileyle görüştüklerini kaydetti. Organ bağışının insanı hayata döndüren, yaşamsal bir durum olduğunun altını çizen Keçecioğlu, "Ama doku, yüz bağışları yaşam kalitesini artıran nakiller. O yüzden görüştüğümüz ailelerde organ bağışı konusunda bile çok ciddi sıkıntı var. Her görüşülen aile organ bağışını maalesef onaylamıyor ama organ bağışını onaylayanların çok azı doku bağışına onay veriyor" dedi.
Keçecioğlu, kol, yüz gibi uzuv nakillerinin can kurtarmaktan öte, yaşam kalitesini düzelttiğini, iki kolu olmayan bir insanın sürekli refakatçiye ihtiyacı olduğunu, bir bardak suyu bile yardım olmadan içemediğini dile getirdi.
Görünen bir uzvun bağışlanmasının çok kolay olmadığını belirten Keçecioğlu, şöyle konuştu: "Çünkü böbreğini, kalbini, karaciğerini bağışlıyorsunuz ve onunla başkasını yaşattığınızı biliyorsunuz ama yüzünüzü ya da kollarınızı bağışladığınız zaman onu görebiliyorsunuz. Kaybettiğiniz birinin ellerini, kollarını, yüzünü görmek aile için çok farklı bir psikoloji. Bu noktaya gelebilmek çok önemli. Yani görüşmelerimizde bu noktaya gelebildiğimiz, bunun kabullenebilecek, öldükten sonra bir yakınının parçasını görebilecek, bunu kaldırabilecek aile sayısı çok değil. Çok kolay olmadı, ailenin bunu kabullenmesi. Görünen dokuyu aile bağışladığı zaman başka aileler için çok büyük bir kapı açıyor. Başka insanlar, 'O bile yapıldığına göre iç organları bağışlamalıyız' diyor. Toplum adına büyük bir davranış, çok büyük bir emek var. İnsanlıktaki son noktaydı."
