Yahudi soykırımı hakkında izleyebileceğimiz en sert filmlerden biri olan Yalan Labirenti, toplumun yüzüne karşı, sıkı bir hesaplaşma hamlesi. Giulio Ricciarelli'nin ilk filmi olan bu yapımın kadrosunda Alexander Fehling, André Szymanski bulunuyor. Hitler'in üstün ırk hayaline uyan Johann Radmann, mesleğe yeni başlamış ve hukuk kurallarına hakim idealist bir savcıdır. Aylardır sadece trafik cezası gibi basit davalardan sıkılan Radmann, gazeteci Gneilka'nın savcılık ofisinde anlattığı davayı onlarca kişi arasında tek sahiplenen olur. Yıllar önce Yahudi esir kampında Nazi askeri olan öğretmen, yargılanmalıdır. Ancak Auschiwitz gibi toplama kamplarından genç neslin haberi yoktur. Büyükler ise unutmuş gibi yapmayı seçmişlerdir.
Aldıkları tehditlere aldırmayan ikili, davayı detaylı şekilde ele almaya başlar ve tüm dünyayı etkisi altına alacak kelebeğin kanat vuruşunu gerçekleştirirler. Film, görüntü konusunda sözlerde olduğu kadar net ve keskin davranmıyor. Doktor Mengel'in kamptaki ikizlere yaptıkları, eski askerlerin yargılanmaya başladığı sahne, işkenceye uğrayan adamın korsan bandını söküp gösterdiği gözü ve Simon'un Auschiwitz'ten çıkar çıkmaz yaptığı ilk resim, merak uyandıran ve tamamlanmak üzere seyircilerin hayal gücüne emanet edilen parçalar.
Radmann araştırmayı derinleştirdikçe baktığı her yerde Nazi kalıntısı görmeye başlar. Bürodaki savcı, kız arkadaşının babası hatta yola birlikte çıktığı Gneilka bile şüphelidir artık. Hikayenin sonuna doğru yorulan Radmann, tıpkı II. Dünya Savaşı'nda neler yaptığını sonradan anlayıp bunalıma giren Avrupa ülkeleri gibi... Vicdan muhasebesi ve ağır özsorgulama sonrası yüksek oy oranıyla iktidarda olan Hitler'in dönemini ele alarak, hem kendisine hem de seyirciye şunu sorar: “Ben orada olsam ne yapardım?”
