Yaşınabilir küçük bir masa, daktilo ve kağıtlar... Amerika’da yaşayan genç şair Allen Andre, yaz kış demeden bu malzemeleri sırtlayıp New York sokaklarında yoldan geçenlerin hayat hikayelerini dinliyor ve onlara şiir yazıyor. Genellikle boş bir mağazanın karşısında oturan Andre, aynı zamanda müzikle de yakından ilgileniyor. Sipariş üzerine şiir yazan genç şairin müşterileri de kendilerine sunulan bu sıradışı hizmetten oldukça memnun. Yazdığı şiirlerin kopyalarını ilerde derleyip kitaplaştırmak için saklayan Andre, yaptığı işi çok sevdiğini söyleyerek sanatını yaşatmaya devam etmek istediğini belirtiyor. Çocukluğundan itibaren etrafındaki insanlara şiirler yazan sokak şairi Andre, “Hakkında şiir yazdığım bir arkadaşımın teşvikiyle sokakta şiir yazmaya başladım. Kendimi ve şiirlerimi sokakta buldum” diyor.
Evet, daha çok yazdığım şiirlerle tanındım. Ama ben aynı zamanda yazar, müzisyen,dansçı ve manevi rehberim. New York şehrinde halka açık alanlarda, antika manuel çalışan bir daktilo ile "İstek Üzerine Şiir" yazıyorum. Dünyada bu şekilde şiir yazan bir avuç dolusu sayılı şairlerden biriyim. Kendi ilgi alanlarıma ayrıca doğaçlama olarak serbest caz ve meditasyonu da dahil edebilirim.
Hayatım boyunca her daim iyi bir dinleyiciydim. Yazmayı da çok seviyordum.Ergenlik dönemim öncesinde, henüz bu şekilde halka açık şiirler yazmıyorken, ilhamımı etrafımdaki insanlar ve onlardan arta kalan konuşmalardan alıyordum. Yaşamdan, çevremden ve arkadaşlarımın hayat hikayelerinden öğrendiğim kadarıyla yetiniyordum. Sonrasında ise onlar için kendimce şiirler yazmaya başladım. Sonra bu şiirlerimin bir kopyasını sahiplerine vermeye başladım. Yazma aşamasının bu süreci özel olarak kendi notlarımın arasında yer aldı ama 2006 yılının sonlarına doğru bir adam tanıdım, adı William Curtis'ti. Şimdilerde ise arkadaşım olan bu kişi New York'ta şiirleri yazmam için bana fikirler sundu. Sonrasında sokağa çıkarak başka insanların şiirlerini yazmaya başladım.
Annem ve babam da yazar ve müzisyen. Bu yetenekleri her iki taraf içinde bayağı eskilere uzanıyor. Zihinsel hastalık ve manevi çöküntüler ailemde oldukça yaygındı ne yazık ki. Bu yüzden korkutucu derecede birbiriyle geçinemeyen bir ev halkının içinde uyumlu şeyler göremeden büyüdüm. Yine de o şarkı çok belirgin kanımdaydı. Kendimi kelimeler inşa etmek için tetikliyor, özellikle de sosyal teoriler, gazetecilik ya da kurgu üzerine kendi edebiyatımla birşeyler karalıyordum. Sosyal kuramcı ve belgesel fotoğrafçısı Allan Sekula'yı tanıdım. Benim şiire karşı olan ilgim özellikle John Ashbery'ni keşfettikten sonra vücut buldu ve kendimi o vakit kıkır kıkır gülerken buldum. Bu da benim bugüne ulaşan üslubumun sezgisi ve ruhsal kopuşumla hislerimin başlangıcı oldu diyebilirim.
Halka açık şiir yazmayı hemen hemen 10 yıldır sürdürüyorum. 2008'in sonbaharında başlamıştım ki şimdi üzerinden 9,5 yıl geçmiş oluyor.
Bir günde yaklaşık olarak 20 civarında şiir yazıyorum. Bazen bu sayı artıp azalabiliyor.
Yoldan geçen insanlarda kafası karışmış bir sürü gülümseme, kahkaha, şaşkınlık, merak ve sıcaklık buluyorum. Yavaşlayıp dikkat kesiliyorlar. Her gün en azından birkaç düzine fotoğrafım çekiliyor. Çoğunlukla övgü ya da cesaretlendirici ama aynı zamanda biraz köşeye sıkıştırıcı birçok yorumla karşı karşıya kalıyorum. Kimisi çıkardığım o eseri okumak için yeterli süre orada durup, ne yapıyorum diye bekliyor. Bir kısmı ise ya kartımı alıyor ya da şiirlerim hakkında peş peşe soru soruyor.
Her hikaye beni etkiliyor. Yakınını kaybetmiş bir kimsenin üzüntüsü, okulunu bitirip mezuniyet sevinci yaşamış bir kimse ya da pek yakında evlenecek bir çift. Hepsinde farklı duygular yaşıyorum ve bunu yazdığım şiirlere yansıtıyorum.
Ben istenen en yaygın temalar; hayat ve kariyer değişiklikleri, aşk, aile, ölüm ve aydınlanma konularında oluyor. Doğum ve ölümler, okul ve eğitim, iş ve para, sevgi, uyku ve uyanış hakkında çok istek alıyorum insanlardan. Amacım, dünyanın herhangi bir yönünü ortaya koyabilecek, insan olmayı hatırlatacak, yaşam için güvenli bir alan oluşturmayı sağlamak. Ama birincil görevim insanlara ilham vermek ve onlara yenilenmiş bir umut vermek olduğunu düşünüyorum.
İlk olarak yanıma gelen insanlarla tanışıyorum. Onları yakından tanımaya çalışıyorum. Genellilkle 3 saate yakın sohbet ediyoruz. Sonrasında da şiir yavaş yavaş oluşuyor zihnimde.
Diğer şairler gibi birkaç farklı kaynaktan besleniyorum. Dinlediğim hayat hikayesine ve insanların nasıl bir duygu durumu içinde oldukları şiirin ortaya çıkmasında çok büyük bir etkiye sahip oluyor. Ama genellikle pozitif geçişli, insanların kendilerini iyi hissetmelerini sağlayacak şiirler yazmaya özen gösteriyorum. Her şiir benzersizdir. Sahibiyle kendi dilinde konuşacak bir şiir oluşturmak için elimden geleni yapıyorum. Söylemesi zor olsa da ne hissediyorsam o an onu aktarmaya çalışıyorum. Korkusuz ve utanmaz bir şekilde insanların içinden geçenleri de yansıtmam gerekiyor. Uzantısal veya açıklayıcı, döngüsel veya lirik arasında bir denge kurmayı seviyorum. Biçimsel olarak tamamlayıcı mısralar şeklinde olaya yaklaşıyorum.
Yazılarımı yayınlama konusunda oldukça istekliyim. Kendime küçük kitapçıklar hazırladım ama bunu bastıracak kaynağım yok. Şu anda, çalışmalarımı geriye dönük derleyip bir kitap hazırlamayı düşündüğüm, Fransa'daki küçük bir yayıncı ile yazışma halindeyim. Çalışmamın başlığı "İsteğe Bağlı Şiir: İlk On Yıl" olacak.
Evet, az evvel de belirttiğim aynı zamanda bir müzisyenim. Birkaç enstrüman çalabiliyor ve de şarkı söylüyorum. Sözler ve müzik arasındaki her türlü etkileşime bayılıyorum. Geleceğe dair ana hedefim, tüm yaratıcı ve ruhsal tecrübelerimi daha üst seviyelere taşımak ve onları daha geniş bir kitleyle paylaşmak. Konser, konuşma turları, atölye çalışmaları da dahil olmak üzere bir dizi çalışma yapabilirim. Çocuk edinip ailemi geçindirebilmek için istikrarlı maddi destek bulmayı umuyorum. Sanatsal hibeler arayarak daha fazla etkinlik yaparak bu isteklerimi gerçekleştirmek istiyorum. Aynı zamanda yaptığım işten çok zevk alıyorum ve bundan dolayı istek üzerine şiir yazmaya da devam edeceğim.
