Fatih Sultan Mehmet'in İstanbul'un fethi esnasında Bizanslılar su kuyularını zehirleyince, savaşın en yoğun şiddette yaşandığı anlarda Osmanlı ordusu su ihtiyacını karşılayamayıp, susuzluk sorunuyla karşılaşır. Rivayete göre, su sıkıntısının artmaya başladığı anda sırtında su kırbası, elinde su tasları ile bir kişi ortaya çıkar. Bu kişiye askerler "aniden beliren" anlamında "Zuhurat Baba" diye seslenirler. Zuhurat Baba’nın “Allah Allah” nidalarıyla askerin susuzluğunu giderdiği söylenir. Sırtındaki tek su kırbası ile koskoca ordunun susuzluğunu gideren bu mübarek zatın savaş sonunda şehit olduğunu, kanlar içinde yerde yattığını ve su kırbasından sanki bir pınar gibi sürekli su aktığını görünce bu kişinin bir Allah dostu olduğu düşünülür ve şehit olduğu yere defnedilir.
